Με 12% «έτρεχε» ο πληθωρισμός της ΕΛΣΤΑΤ τον Σεπτέμβρη! Κι αυτός είναι ένας «μαϊμουδισμένος» πληθωρισμός, γιατί φτιάχνεται έτσι ώστε να υποτιμά την πραγματική ακρίβεια για τα εργατικά και λαϊκά εισοδήματα.
Ποια ήταν η απάντηση της κυβέρνησης Μητσοτάκη σ’ αυτό; Το… «καλάθι του νοικοκυριού». Μια απάτη ολκής, που λειτουργεί σαν τζάμπα διαφήμιση των μεγάλων αλυσίδων σούπερ μάρκετ.
Οι τιμές στα καύσιμα και στην ηλεκτρική ενέργεια πετούν σε δυσθεώρητα ύψη. Και τι κάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη; Μοιράζει από καιρού εις καιρόν φιλανθρωπικά βοηθήματα fuel pass και χρησιμοποιεί τα λεφτά που μαζεύει ο κρατικός προϋπολογισμός από τον υπέρογκο ΦΠΑ (24%) και από τον εξίσου υπέρογκο Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης (που βρίσκεται στην ανώτατη προβλεπόμενη τιμή στην ΕΕ) και επιδοτεί μ’ αυτά τους καρχαρίες της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, ισχυριζόμενη ψευδώς ότι επιδοτεί τη λαϊκή κατανάλωση.
Ταυτόχρονα, παραμυθιάζει τον ελληνικό λαό με μπούρδες περί κάποιου «πλαφόν» που θα επιβληθεί από την ΕΕ στην τιμή του φυσικού αερίου, ενώ είναι προφανές ότι σ’ αυτό αντιτίθενται ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της ΕΕ, με επικεφαλής τη Γερμανία, που έχουν τους δικούς τους σχεδιασμούς και θέλουν να αποκτήσουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα μέσα στην κρίση.
Ενα νέο κύμα φτωχοποίησης σαρώνει την εργαζόμενη ελληνική κοινωνία. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με φιλανθρωπικά βοηθήματα, με ψεύτικες υποσχέσεις, με σπασμωδικές κινήσεις (πότε μας καλεί να φύγουμε από το φυσικό αέριο και να γυρίσουμε στο πετρέλαιο και πότε να μείνουμε στο φυσικό αέριο, γιατί το πετρέλαιο τελικά είναι πιο ακριβό!), προσπαθεί να διαχειριστεί την κρίση προς όφελος του κεφαλαίου.
Η αντιπολίτευση μάς καλεί να την ψηφίσουμε στις εκλογές, για να δώσει λύσεις. Τώρα, να σκύψουμε το κεφάλι, να σφίξουμε το ζωνάρι, να φορέσουμε διπλό πουλόβερ και να τυλιχτούμε με κουβέρτες, ώστε να βγάλουμε όπως-όπως το χειμώνα και να σκάσει η άνοιξη που θα μυρίσουν εκλογές! Τότε, αρκεί να ρίξουμε το μαγικό χαρτάκι στην κάλπη και όλα τα προβλήματα θα λυθούν… ως διά μαγείας. Οπως λύθηκαν, ας πούμε το 2012-14, όπως υπόσχονταν οι Σαμαροβενιζέλοι. Οπως λύθηκαν το 2015-19, όπως υπόσχονταν οι Τσιπροκαμμένοι.
Καθώς η κρίση βαθαίνει και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία πυροδοτεί τις χειρότερες πλευρές της, καθώς η φτωχοποίηση αναμένεται να απλωθεί και να βαθύνει (και είναι το δεύτερο κύμα φτωχοποίησης, μετά απ’ αυτό της δεκαετίας των Μνημονίων), το κρίσιμο ερώτημα για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα επανέρχεται: ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ;
Πληθωρισμός απάτης
Ο πληθωρισμός που ανακοινώνει η ΕΛΣΤΑΤ είναι κάλπικος. Ο περιβόητος Δείκτης Τιμών Καταναλωτή (ΔΤΚ) φτιάχνεται έτσι ώστε να υποτιμά την πραγματική ακρίβεια για τα εργατικά και λαϊκά εισοδήματα.
Ο ΔΤΚ καταρτίζεται με βάση την εξέλιξη των τιμών σε ένα πακέτο αγαθών και υπηρεσιών, τα οποία συμμετέχουν -κατά ομάδες- στο δείκτη, με βάση μια ορισμένη στάθμιση: τόσο οι μεταφορές, τόσο το σχολείο, τόσο η υγεία, τόσο τα τρόφιμα-ποτά, τόσο η ένδυση-υπόδηση κτλ.
Τα προϊόντα και οι υπηρεσίες που μπαίνουν στο «καλάθι», όπως και η στάθμισή τους, ορίζονται από την περιβόητη «έρευνα οικογενειακών προϋπολογισμών» της ΕΛΣΤΑΤ, η οποία ανακατεύει πλούσιους και φτωχούς. Κάνουν μια έρευνα διαταξική, ανακατεύουν εργατικές, μικροαστικές, μεσοαστικές και μεγαλοαστικές οικογένειες (έστω με κάποια ψευτοστάθμιση, που δεν μπορούμε να την ελέγξουμε) και βγάζουν ένα μέσο όρο «καταναλωτικού προτύπου». ‘Η «καλαθιού της νοικοκυράς», όπως το έλεγαν παλαιότερα.
Ακόμα και πανεπιστημιακά ιδρύματα έχουν αποφανθεί ότι δεν είναι σωστό να υπολογίζεται ο ΔΤΚ με διαταξικά κριτήρια, γιατί δεν έχουν όλα τα νοικοκυριά το ίδιο επίπεδο κατανάλωσης.
Κανείς και καμιά μας δεν κάνει λάθος όταν αναρωτιέται: «Μα είναι δυνατόν να είναι μόνο τόσο ο πληθωρισμός; Εδώ τα λεφτά εξαφανίζονται από τα μισά του μήνα και αναγκαζόμαστε να κάνουμε περικοπές ακόμα και στα τρόφιμα»! Οι ανάγκες των λαϊκών νοικοκυριών είναι μετρημένες με το σταγονόμετρο και γι’ αυτό καταλαβαίνουμε αμέσως τις επιπτώσεις της ακρίβειας.
Ο επίσημος πληθωρισμός είναι υποτιμημένος σε ό,τι αφορά τα εργατικά και λαϊκά εισοδήματα. Ο πραγματικός πληθωρισμός για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, με βάση τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που αγοράζουν, είναι σημαντικά υψηλότερος.
«Καλάθι» απάτης
Το τελευταίο κόλπο που μηχανεύτηκαν είναι το «καλάθι του νοικοκυριού». Μας αντιμετωπίζουν σαν ηλίθιους, που δεν καταλαβαίνουν ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη κάνει τζάμπα διαφήμιση στα φυλλάδια προσφορών που και μέχρι τώρα έβγαζαν κάθε εβδομάδα οι αλυσίδες των σούπερ μάρκετ.
Τη σύνθεση του «καλαθιού» και τις τιμές των προϊόντων τις καθορίζουν οι ίδιες οι αλυσίδες. Οι ανατιμήσεις δεν απαγορεύονται, είναι δικαίωμα των αλυσίδων. Οι αλυσίδες μπορούν να αλλάζουν τα προϊόντα του «καλαθιού» κάθε εβδομάδα, ώστε να μπερδεύουν τον κόσμο. Από την πρώτη κιόλας εβδομάδα οι αλυσίδες έβαλαν στο «καλάθι» τα προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας και η κυβέρνηση τους κάνει τζάμπα διαφήμιση.
Κανένα πλαφόν στις τιμές δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο υποχρέωση να μην πουλάνε με περιθώριο κέρδους υψηλότερο απ’ αυτό που πουλούσαν τον Σεπτέμβρη του 2021. Οταν, όμως, το ίδιο περιθώριο κέρδους μπαίνει σε υψηλότερες τιμές, οι αλυσίδες βγάζουν μεγαλύτερο χρηματικό κέρδος. Χώρια οι κομπίνες που κάνουν με εικονικά τιμολόγια κτλ.
Το ίδιο κάνει και το κράτος με τον ΦΠΑ. Οι τιμές ανεβαίνουν, όμως ο ΦΠΑ παραμένει στο εφιαλτικό 24%, με αποτέλεσμα να τιγκάρουν τα κρατικά ταμεία με χρήμα (ένα μικρό μέρος απ’ αυτό χρησιμοποιείται για τα φιλανθρωπικού τύπου βοηθήματα τύπου Fuel pass).
Οι αλυσίδες σούπερμ μάρκετ βάζουν σε όλα τα προϊόντα που εμπορεύονται ένα καπέλο 22% πάνω στην τιμή αγοράς, για «έξοδα προβολής και διάθεσης». Μετά βάζουν το περιθώριο κέρδους, που είναι κατά μέσο όρο 20%. Παίρνουν, όμως, πολλά λεφτά από τις εταιρίες παραγωγής ή εισαγωγής των εμπορευμάτων, για «προβολή» των προϊόντων τους. Αυτά, όμως, δεν τα αφαιρούν από την τιμή αγοράς, αλλά τα καταχωρούν ως χωριστά έσοδα. Ετσι, πάνω σε μια τιμή αγοράς που συνεχώς αυξάνεται, λόγω της κρίσης και του πληθωρισμού, οι αλυσίδες έχουν ένα πραγματικό τεράστιο περιθώριο κέρδους (αρκετά πάνω από 42%).
Και όμως, ο ακροδεξιός τηλεπλασιέ-τηλεμαϊντανός-υπουργός Ανάπτυξης της κυβέρνησης Μητσοτάκη δηλώνει με θράσος χιλίων ουρακοτάγκων, πως «εγώ δεν μπορώ να επιβάλω σε κάποιον να πουλάει με ζημία»! Τους κακόμοιρους τους μεγαλοκαπιταλιστές των αλυσίδων, ζορίζονται οι άνθρωποι να κρατήσουν χαμηλά τις τιμές, μειώνουν συνεχώς τα κέρδη τους (!), ε, να μην τους ζητήσουμε να πουλάνε και με χασούρα! Με τόσο τεράστιο περιθώριο κέρδους, περιττεύει να πούμε ότι μια μείωση του περιθώριου κέρδους αυτών των μεγάλων (για τα ελληνικά δεδομένα) καπιταλιστικών επιχειρήσεων, κάθε άλλο παρά σε ζημία θα οδηγούσε.
Η διατίμηση, όμως, ακόμη και στα είδη πρώτης ανάγκης, στα τρόφιμα, απαγορεύεται διά ροπάλου, γιατί… αντίκειται στις αρχές της «ελεύθερης αγοράς»!
Κάθε κρίση για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα είναι δυστυχία. Για τους μεγαλοκαπιταλιστές, όμως, είναι ευκαιρία. Ευκαιρία για μεγαλύτερα κέρδη και για συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, μέσω της εξαγοράς μικρότερων επιχειρήσεων. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αβαντάρει με όλα τα μέσα αυτή την επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στο λαϊκό εισόδημα. Ταυτόχρονα, βλέποντας ότι ο λαός στενάζει από το νέο κύμα φτωχοποίησης, σκαρφίζεται διάφορα κόλπα, νομίζοντας ότι μπορεί να τον εξαπατήσει. Δυστυχώς για τον Μητσοτάκη και τον ακροδεξιό υπουργό του, το κόλπο με το «καλάθι τoυ νοικοκυριού» δε θα πιάσει. Μπούμερανγκ θα γίνει και θα τους χτυπήσει. Γιατί ο λαός δεν ανέχεται, εκτός από τη φτώχεια που του επιβάλλουν, να τον κοροϊδεύουν κιόλας, αντιμετωπίζοντάς τον σαν κοπάδι ηλιθίων.
Ο χειμώνας της παγωνιάς
Η ενεργειακή κρίση δεν είναι αποτέλεσμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία. Είχε ξεκινήσει πολλούς μήνες πριν από την έκρηξη του πολέμου, από το καλοκαίρι του 2021. Τότε ήταν που οι καπιταλιστές της ενέργειας σκαρφίστηκαν την περιβόητη «ρήτρα αναπροσαρμογής», που τους τη θεσμοθέτησε η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία, ανάμεσα στην ιμπεριαλιστική Ρωσία από τη μια και τους ιμπεριαλιστές της Δύσης, με επικεφαλής τους Αμερικάνους από την άλλη, για το μοίρασμα αγορών και σφαιρών επιρροής, όξυνε την ενεργειακή (και όχι μόνο) κρίση.
Και πάλι η κρίση μετατρέπεται σε ευκαιρία. Οχι μόνο για τα ενεργειακά μονοπώλια της Δύσης, αλλά ακόμη και για παραγωγούς ηλεκτρικής ενέργειας σε εξαρτημένες χώρες μεσαίου επιπέδου ανάπτυξης, όπως η Ελλάδα, που κερδοσκόπησαν και εξακολουθούν άγρια να κερδοσκοπούν με την κρίση.
Κερδοσκοπία, όμως, ασκεί και το κράτος, μέσω του ΦΠΑ 24% που επιβάλλεται σε ολοένα αυξανόμενες τιμές. Οταν δεν πήγαινε άλλο με τη «ρήτρα αναπροσαρμογής», που τη βλέπαμε όλοι στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έκανε το colpo grosso της εξαπάτησης: κατάργησε δήθεν τη ρήτρα αναπροσαρμογής, ενώ στην πραγματικότητα την μετονόμασε σε χρέωση προμήθειας ενέργειας και την ενσωμάτωσε στα τιμολόγια. Οι εταιρίες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας διατηρούν αλώβητα τα κέρδη τους και ο κρατικός προϋπολογισμός επιδοτεί μέρος της αύξησης στους λογαριασμούς, με χρήματα που έχει μαζέψει από την υπεραπόδοση του ΦΠΑ.
Με απλά λόγια, ο σκληρά φορολογούμενος ελληνικός λαός, που έχει τιγκάρει τα κρατικά ταμεία από φορολογικά έσοδα έμμεσων φόρων, καθώς οι τιμές έχουν εκτιναχτεί και ο ΦΠΑ δεν μειώθηκε αλλά εφαρμόζεται στις αυξημένες τιμές, πληρώνει για να παραμείνουν ακέραια τα έσοδα των ιδιωτών μετόχων της ΔΕΗ και των καπιταλιστών που παράγουν ενέργεια με καύσιμο το φυσικό αέριο. Κι αυτή τη ληστεία, η κυβέρνηση Μητσοτάκη την αποκαλεί… δίκαιη κοινωνική πολιτική.
«Το μεγαλύτερο μέρος του ποσού προέρχεται από τον καινοτόμο μηχανισμό ανάκτησης των υπερεσόδων από τους ηλεκτροπαραγωγούς, που έχει εφαρμόσει η Ελληνική Κυβέρνηση από τον προηγούμενο Ιούλιο και έχει αποδώσει μέχρι σήμερα πάνω από 2,3 δισ. ευρώ», συνεχίζει το παραμύθι ο Σκρέκας.
Εδώ, όμως, δεν μιλάμε για τα κέρδη των εταιριών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά για τα παραπανίσια κέρδη (τα «υπερέσοδα» όπως τα αποκαλούν, γιατί η λέξη κέρδη είναι… κακόηχη). Επομένως, στην καλύτερη περίπτωση, αυτοί δε χάνουν τίποτα. Η συνεισφορά τους στην… εθνική προσπάθεια είναι μηδενική. Ο λαουτζίκος πληρώνει παραπάνω (και μετά την όποια επιδότηση), ενώ οι καπιταλιστές έχουν… δεμένο το γάιδαρό τους. Δεύτερο (και σημαντικότερο), τα λεγόμενα «υπερέσοδα» τα μετράνε οι ίδιες οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις παραγωγής ενέργειες και τα «γατόνια» που έχουν στα λογιστήριά τους. Οταν ένας δικηγορίσκος σαν τον Πάτση οργάνωσε τέτοιες μπίζνες, φανταστείτε τι… θαύματα μπορεί να κάνει το λογιστήριο μιας μεγάλης καπιταλιστικής επιχείρησης. Τρίτο, αυτά τα… τακτοποιημένα «υπερέσοδα» φορολογούνται με 90%. Το 10% μένει σαν… ρεγάλο στις επιχειρήσεις. Τέταρτο, δεν μας έχουν δείξει ακόμη στοιχεία για τη φορολόγηση των «υπερεσόδων». Εχουμε μόνο αναπόδεικτους ισχυρισμούς, πότε του Σκρέκα και πότε του Σταϊκούρα. Αν είχαμε αναλυτικά στοιχεία, θα μπορούσαμε να κάνουμε συγκρίσεις. Και τότε θα αποδεικνυόταν ότι η επιδότηση στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος προέρχεται σχεδόν αποκλειστικά από τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού, από τα χαράτσια τύπου ΕΦΚΑ και από το μέγιστο των χαρατσιών, τον αβάστακτο ΦΠΑ του 24% (και 13% για λίγα προϊόντα).
Ομως, καθώς μπαίνει ο χειμώνας, ακόμη και αυτή η επιδότηση, που την πληρώνει με τους φόρους του ο ελληνικός λαός, μπαίνει στην κλίνη του Προκρούστη. Εγινε ήδη κλιμακωτή. Οποιο νοικοκυριό καίει από 500 μέχρι 1.000 kWh το μήνα, θα πρέπει να κάνει εξοικονόμηση στην κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας κατά 15% σε σχέση με πέρυσι, για να πάρει ολόκληρη την επιδότηση. Εδώ φωτογραφίζονται τα νοικοκυριά που χρησιμοποιούν ηλεκτρική ενέργεια για θέρμανση (κλιματιστικά, αντλίες θερμότητας, θερμοπομποί κτλ.). Αν σκεφτούμε ότι πέρυσι το χειμώνα τα νοικοκυριά έκαναν οικονομία, επειδή η τιμή του ρεύματος ήταν «φωτιά», τα περιθώρια για ένα ακόμη 15% είναι ανύπαρκτα. Το δίλημμα που με νεοφιλελεύθερο κυνισμό βάζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη σ’ αυτά τα νοικοκυριά είναι «ή παγώστε ή πληρώστε».
Η κυβέρνηση «θωρακίζει τους καταναλωτές από τις επιπτώσεις του ενεργειακού πολέμου που έχει κηρύξει η Ρωσία στην Ευρώπη», λέει ο Σκρέκας, προσβάλλοντας τη νοημοσύνη μας. Η Ρωσία κάνει την κερδοσκοπία στο χρηματιστήριο του Αμστερνταμ; Αν ήταν έτσι, θα αρκούσε η πολυθρύλητη απεξάρτηση από τα ρωσικά ορυκτά καύσιμα. Αν κερδοσκοπία έκανε μόνο η Ρωσία, τότε τι νόημα θα είχε το πλαφόν για το οποίο μιλούν ο Ντράγκι, ο Μακρόν, ο Μητσοτάκης και άλλοι; Στις δηλώσεις που έκανε μετά τη συνάντησή του με τον Σολτς, ο Μητσοτάκης είπε ότι πρέπει να τεθούν «όρια στις αγορές όταν αυτές αυτονομούνται» προκειμένου να προστατευθούν «οι πολίτες από άδικα βάρη».
Πίσω από τον εύσχημο όρο «αγορές» κρύβονται τα μονοπώλια της Δύσης που δραστηριοποιούνται στον τομέα της παραγωγής και διακίνησης ενεργειακών πρώτων υλών. Και πίσω από τον εξίσου εύσχημο όρο «αυτονόμηση» κρύβεται η άγρια κερδοσκοπία αυτών των μονοπωλίων, που βλέπουν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία και την ενεργειακή κρίση σαν «μάννα εξ ουρανού». Οι μονομερείς καταγγελίες κατά της Ρωσίας κρύβουν το γεγονός ότι είναι η άγρια κερδοσκοπία των μονοπωλίων της Δύσης που εκτινάσσει τις τιμές των ενεργειακών πρώτων υλών, κυρίως του φυσικού αέριου και του πετρέλαιου.
Μόνη άμυνα η αύξηση μισθών και συντάξεων και η μείωση των έμμεσων φόρων
Κάθε εργαζόμενος και εργαζόμενη, κάθε συνταξιούχος ξέρει πως η μόνη άμυνα στον καλπασμό της ακρίβειας είναι η αύξηση των μισθών και των συντάξεων και η μείωση των έμμεσων φόρων (ΦΠΑ και Ειδικοί Φόροι Κατανάλωσης). Κυρίως η αύξηση των μισθών και των συντάξεων, γιατί η μείωση των έμμεσων φόρων μπορεί μόνο σχετικά να συγκρατήσει τις τιμές, όχι να ανακόψει την ανοδική τους πορεία.
Τυχαίο είναι ότι δεν γίνεται καμιά συζήτηση για αυξήσεις στους μισθούς; Μήνες τώρα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη μιλάει δημαγωγικά για την αύξηση του κατώτατου μισθού, ανεβάζοντάς την στο 9,7%, ενώ στην πραγματικότητα ήταν 5%. Ολόκληρο το 2021 δε δόθηκε καμιά αύξηση. Εδωσαν 2% από 1.1.2022 και το μέτρησαν δυο φορές (και για το 2021 και για το 2022). Και μετά έδωσαν 7,5%, αλλά από 1.5.2022, που σημαίνει ότι η ετήσια αύξηση ήταν 5%. Ο κατώτατος μισθός είναι σήμερα 713 ευρώ, όταν το 2009 ήταν 751 ευρώ! Και θα τον αυξήσουν ξανά τον Μάη του 2023 (για να πέσει κοντά στις εκλογές). Κι έχουν μούτρα και μιλάνε…
Και τι γίνεται με τους μισθούς των κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών συμβάσεων εργασίας και με τους μισθούς στο δημόσιο τομέα; Τίποτα απολύτως. Εφτασαν στο αίσχιστο σημείο να παρουσιάζουν σαν αύξηση μισθού τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, που οδηγεί σε μείωση της λεγόμενης ανταποδοτικής σύνταξης! Ενα μέτρο καθαρά υπέρ των καπιταλιστών παρουσιάζεται σαν μέτρο υπέρ των εργατών.
Διαφημίζουν και την αύξηση που θα δοθεί στις συντάξεις από 1.1.2023 και θα είναι «πάνω από 7%». Αυτή η αύξηση, όμως, προβλεπόταν από τα Μνημόνια! Και έρχεται μετά από από μια δωδεκαετία εφιαλτικών πετσοκομμάτων και παγώματος των συντάξεων. Με κατάργηση ακόμη και του προνοιακού επιδόματος που οι συριζαίοι είχαν βαφτίσει «13η σύνταξη». Μ’ έναν επίσημο πληθωρισμό να τρέχει με 12% (ο πληθωρισμός για τα λαϊκά στρώματα είναι σημαντικά ψηλότερος)! Και με ένα πολύ μεγάλο τμήμα των συνταξιούχων να βλέπει την όποια αύξηση να πέφτει στη «μαύρη τρύπα» της περιβόητης «προσωπικής διαφοράς» του νόμου Κατρούγκαλου-Βρούτση.
Ζούμε ήδη στο πετσί μας το νέο κύμα βίαιης φτωχοποίησης της εργατικής τάξης, των άλλων εργαζόμενων στρωμάτων, των συνταξιούχων. Τα φιλανθρωπικά φιλοδωρήματα του Μητσοτάκη όχι μόνο δεν ανακόπτουν αυτή τη δεύτερη (μετά τη δεκαετία των Μνημονίων) βίαιη φτωχοποίηση, αλλά δεν μπορούν καν να την σκεπάσουν.
Η αποδοχή της λογικής των φιλανθρωπικών φιλοδωρημάτων είναι παραδοχή της ήττας και παράδοση στην ηττοπάθεια. Σημαίνει συνείδηση άθλιων επαιτών και όχι περήφανων παραγωγών του κοινωνικού πλούτου. Επιτέλους, πρέπει να φωνάξουμε:
Ε, όχι, δεν είμαστε ζητιάνοι. Είμαστε οι μοναδικοί παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου. Ο,τι υπάρχει σ’ αυτήν τη χώρα, ό,τι έχει συσσωρευτεί στα χρηματοκιβώτια των καπιταλιστικών μονοπωλίων στο εξωτερικό και στους φουσκωμένους λογαριασμούς ελβετικών τραπεζών και off shore εταιριών εγκατεστημένων σε φορολογικούς παράδεισους, βγήκε από τα δικά μας χέρια, από τη δουλειά μας.
Πρέπει να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας και τις οικογένειές μας από το φυσικό και ηθικό εκφυλισμό. Για να προστατευτούμε από την ακρίβεια, πρέπει να απαιτήσουμε:
– Αυξήσεις άμεσα στους μισθούς και τις συντάξεις.
– Δραστική μείωση των έμμεσων φόρων (ΦΠΑ και Ειδικοί Φόροι Κατανάλωσης).
Διπλό έγκλημα στην Υγεία
Η πανδημία του κοροναϊού ανέδειξε για μια ακόμη φορά την εικόνα διάλυσης του ΕΣΥ και κατέδειξε τις εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης Μητσοτάκη (αλλά και των προκατόχων της κυβερνήσεων).
Ασθενείς διασωληνώνονταν και αφήνονταν σε κοινούς θαλάμους, όπου πέθαιναν σαν το σκυλί στ’ αμπέλι. Οι χώροι εργασίας των καπιταλιστικών επιχειρήσεων λειτουργούσαν (και εξακολουθούν να λειτουργούν) ως μεγάλα εκκολαπτήρια και υπερμεταδότες του κοροναϊού, διότι ποτέ δεν μπήκαν σε λοκντάουν, ενώ δεν παίρνονταν ούτε τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας των εργαζόμενων. Το ίδιο και τα μέσα μαζικής μεταφοράς, δημόσια και εταιρικά.
Για την κυβέρνηση Μητσοτάκη μετρούσαν μόνο την ανάγκη να διατηρηθεί και να αυξηθεί η κερδοφορία των καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Γι’ αυτό προχώρησε σε ένα ακόμη έγκλημα, το άνοιγμα του τουρισμού το καλοκαίρι του 2020 και μετά και του 2021, που έκανε τη χώρα ξέφραγο αμπέλι της πανδημίας, διέσπειρε τον ιό και τροφοδότησε τα απανωτά θανατηφόρα κύματα.
Και τι να πούμε για τη διαχείριση του εμβολιασμού, που έλεγε το ένα ψέμα μετά το άλλο και καλλιεργούσε ένα κλίμα ευφορίας, με στόχο ν’ ανοίξει τον τουρισμό, ενώ το ποσοστό εμβολιασμού, ιδιαίτερα στις μεγάλες ηλικίες, ήταν οικτρό. Με τα ψέματα και τα συνεχή «ήξειε-αφίξεις» κατάφερε να χαντακώσει και την τόσο ζωτική για τη δημόσια υγεία εκστρατεία του εμβολιασμού. Ετσι, η «επάνοδος στην κανονικότητα» -που σήμαινε μεγαλύτερη διασπορά του ιού- σε συνδυασμό με το οικτρό ποσοστού εμβολιασμού, οδήγησε σε θανατηφόρα κύματα της πανδημίας.
Η χώρα μας, που για συγκυριακούς λόγους δεν χτυπήθηκε σκληρά από το πρώτο κύμα της πανδημίας (είχε ελάχιστες πτήσεις από την Κίνα και όταν ο ιός άρχισε να απλώνεται στην Ευρώπη έγιναν παντού λοκντάουν), κατάντησε -χάρη στην εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, πρωταθλήτρια στους θανάτους!
Κι ενώ τα χάλια του ΕΣΥ φάνηκαν σε όλες τις διαστάσεις τους (η αυταπάρνηση των υγειονομικών δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα στις υποδομές, δεν μπορεί να δημιουργήσει τις απαραίτητες κλίνες ΜΕΘ), η κυβέρνηση Μητσοτάκη βρήκε την ευκαιρία να προωθήσει την παραπέρα ιδιωτικοποίηση του δημόσιου συστήματος Υγείας.
Το νομοσχέδιο-έκτρωμα που έχει βάλει στη «διαβούλευση» και θέλει να ψηφίσει με εξπρές διαδικασίες, καταργεί την αποκλειστική απασχόληση των νοσοκομειακών γιατρών, μετατρέπει τα κρατικά νοσοκομεία σε ιδιωτικές κλινικές με απογευματινά χειρουργεία επί πληρωμή, δίνει στους νοσοκομειακούς γιατρούς το δικαίωμα να δουλεύουν και στον ιδιωτικό τομέα, μπάζει τους ιδιώτες γιατρούς στα πόστα των Συντονιστών Διευθυντών (για να κάνουν κουμάντο στις κλινικές και τα τμήματα των νοσοκομείων του ΕΣΥ κτλ. κτλ.
Αυτό το έκτρωμα δεν πρέπει να περάσει. Λαός και υγειονομικοί πρέπει να το πετάξουμε στα σκουπίδια.
Εγκλημα κατά του περιβάλλοντος – πλιάτσικο στην κρατική περιουσία
«Το καλοκαίρι καιγόμαστε, το χειμώνα πνιγόμαστε». Η πικρή αυτή διαπίστωση δεν απέχει καθόλου από την πραγματικότητα. Ο δασικός πλούτος της χώρας έχει εγκαταληφθεί στην τύχη του και καταστρέφεται συστηματικά από τις πυρκαγιές. Κι αυτοί κάνουν σόου με πυροσβεστικά αεροπλάνα και ελικόπτερα, ενώ η προστασία του δάσους πρέπει να στηρίζεται κατά 90% στην πρόληψη, ώστε οι πυρκαγιές που ξεσπούν να είναι λιγότερες και κυρίως λιγότερο καταστροφικές.
Μετά την αποψίλωση των ορεινών όγκων από το δασικό τους πλούτο, ακολουθούν οι πλημμύρες. Πλημμύρες καταστροφικές, ενίοτε και φονικές. Γιατί; Γιατί δε γίνεται αντιπλημμυρική προστασία με πασαλείμματα. Αντιπλημμυρική προστασία σημαίνει κατασκευή φραγμάτων βάρους στα ορεινά και διευθέτηση όλης της απορροής, από το βουνό μέχρι τη θάλασσα. Αυτές οι δαπάνες, όμως, θεωρούνται… αντιπαραγωγικές.
Ο δασικός πλούτος της χώρας καταστρέφεται από την εγκατάλειψη και την ίδια στιγμή παραδίδεται βορά στα αρπακτικά της κεφαλαιοκρατίας. Ο ένας μετά τον άλλο ψηφίζονται οι δασοκτόνοι νόμοι. Τελευταίο «κατόρθωμα» του Μητσοτάκη, η υλοποίηση ενός ονείρου του πατέρα του: η κατάργηση του τεκμηρίου του Δημοσίου στην ηπειρωτική Ελλάδα, για να πέσουν τα αρπακτικά του τουρισμού και του real estate πάνω στα δασικά «φιλέτα».
Η ψήφος δεν έχει καμιά αξία
Για μια ακόμη φορά τρυπούν τ’ αυτιά μας οι αντιπολιτευτικές κορόνες: Ψηφίστε μας για να σας σώσουμε. Ψηφίστε μας γιατί άμα είμαστε δυνατοί στη Βουλή θα υπερασπιστούμε καλύτερα τα δικαιώματά σας.
Ακόμα και τις σκόρπιες, ασυντόνιστες και σε μεγάλο βαθμό «εθιμοτυπικές» 24ωρες απεργίες, που γίνονται μια-δυο φορές το χρόνο, τις εντάσσουν στις προεκλογικές τακτικές, αναζητώντας ψήφους και όχι τη συσπείρωση της εργατικής τάξης και την ταξική-αγωνιστική αφύπνισή της.
Η ίδια η εκλογική τακτική, όποιος κομματικός φορέας κι αν την προωθεί, υπονομεύει την ταξική συσπείρωση και την ταξική ανασυγκρότηση. Η εκλογική τακτική φτιάχνει απελπισμένους ψηφοφόρους και όχι αγωνιστές του ταξικού αγώνα. Γιατί η εκλογική τακτική είναι εξ ορισμού υπονομευτική, ιδιαίτερα στις συνθήκες των τελευταίων χρόνων.
Πόσα «κομμένα χέρια» πρέπει να δούμε για να καταλάβουμε ότι η ψήφος δεν έχει καμιά δύναμη; Αρκεί να πάρουμε τη μνημονιακή περίοδο, από το 2010 και μετά, και να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας; Τι έγιναν τα «Ζάππεια» του Σαμαρά; Υπογραφή του δεύτερου Μνημόνιου! Τι έγινε το «θα καταργήσουμε τα Μνημόνια με ένα νόμο σε ένα άρθρο» του Τσίπρα; Υπογραφή του τρίτου Μνημόνιου! Και αυτοί που δεν μπήκαν στις κυβερνήσεις, ενδιαφέρθηκαν και ενδιαφέρονται μόνο για την αύξηση του μίζερου κοινοβουλευτικού τους ποσοστού και όχι για τη χάραξη μιας γραμμής πλήρους ρήξης με την κεφαλαιοκρατία και τους πολιτικούς της υπηρέτες.
Η καλλιέργεια του κοινοβουλευτικού κρετινισμού και ο προσανατολισμός σε εκδηλώσεις για το φαίνεσθαι, σκόρπισαν περισσότερη σύγχυση, περισσότερη απογοήτευση, έσπειραν την ηττοπάθεια, την παραίτηση, τη διάλυση. Αμα κοιτάξουμε κατάματα την πραγματικότητα, θα τα δούμε αυτά δίπλα μας, στους χώρους δουλειάς, όπου βασιλεύει η τρομοκρατία του αφεντικού και των ρουφιάνων του, το κλείσιμο του κάθε συναδέλφου και της κάθε συναδέλφισσας στο ατομικό καβούκι, το σκύψιμο του κεφαλιού, η έλλειψη εμπιστοσύνης στον συλλογικό αγώνα.
Οχι πια κάτω από ξένες σημαίες
Καμιά εμπιστοσύνη στα μεγάλα λόγια, στις αγωνιστικές φανφάρες, στις εκκλήσεις χωρίς πρακτικό αντίκρισμα, στο κάθε είδους πολιτικάντικο νταραβέρι.
Χρειαζόμαστε μια γραμμή πλήρους ρήξης με την κεφαλαιοκρατία και το πολιτικό της σύστημα. Εξω και πέρα από τον άγονο κύκλο του κοινοβουλευτισμού και των εκλογών του. Αυτό δεν είναι απολιτική ή μη πολιτική στάση, όπως λένε οι καλοθελητές των κομματικών επιτελείων του αστικού κοινοβουλευτισμού.
Αυτό είναι μια βαθύτατα πολιτική στάση, μια στάση ρήξης και αποδέσμευσης από την εκλογική κοροϊδία και τους αέναους κύκλους της. Είναι η δέσμευση ότι δεν πρόκειται να βαδίσουμε πια κάτω από ξένες σημαίες, αλλά μόνο κάτω από τις δικές μας. Οτι παύουμε να είμαστε ψηφοφόροι που αναθέτουμε τη διαχείριση των υποθέσεών μας σ’ αυτούς που ψηφίσαμε και ότι παίρνουμε τις τύχες μας στα δικά μας χέρια.
Τις δικές μας σημαίες, τις σημαίες της εργατικής τάξης, κανείς δεν μας τις χάρισε ποτέ. Αυτές οι σημαίες φτιάχτηκαν από τα πουκάμισα των προγόνων μας και χρωματίστηκαν από το αίμα τους. Μόνοι μας πρέπει να τις φτιάξουμε και πάλι, για να τις δούμε να κυματίζουν ξανά στους αγώνες για τα δικαιώματά μας μέσα στον καπιταλισμό, στους αγώνες για να εξαφανιστεί από προσώπου Γης η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και ν’ ανατείλει το φως μιας κοινωνίας χωρίς κεφαλαιοκράτες και εργάτες, χωρίς αφέντες και δούλους, με τον πλούτο να αποτελεί συλλογική ιδιοκτησία της κοινωνίας των ανθρώπων της δουλειάς.
Η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος πρέπει να γίνει μέλημα των πρωτοπόρων εργατών και εργατριών παντού. Μακριά από τα μάτια των ρουφιάνων της καπιταλιστικής εργοδοσίας, με δουλειά μυρμηγκιού ανάμεσα στους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες, για να υπάρξει και πάλι ταξική αισιοδοξία, πίστη στις δυνάμεις του συλλογικού αγώνα και κυρίως πίστη στην ίδια την ανάγκη της ταξικής συσπείρωσης, που δεν έχει καμιά σχέση με το σάπιο σύστημα της αστικοποιημένης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας ή του ρεφορμισμού των μεγάλων λόγων και της ψηφοθηρίας. Ταξική ανασυγκρότηση δε γίνεται με παχιά λόγια και κούφιο ακτιβισμό, αλλά με ειλικρίνεια, με κατανόηση του φόβου των συναδέλφων, με κατάκτηση της εμπιστοσύνης τους.
Κορωνίδα της ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος δεν μπορεί παρά να είναι η πολιτική συσπείρωση στη βάση ενός προγράμματος επαναστατικής ανατροπής. Ενός προγράμματος που θα διατυπώνει τα ταξικά αιτήματα του σήμερα και θα χαράζει τους άξονες για το φωτεινό μέλλον του αύριο.
Σ’ αυτόν τον αγώνα καλούμε όλες τις εργάτριες και όλους τους εργάτες, όσες και όσους εξασφαλίζουν την επιβίωσή τους με τη μισθωτή εργασία.
ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Η ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ
Νοέμβρης 2022
