Θριαμβολογούσε η Κεραμέως ότι ο νέος νόμος πλαίσιο για τα ΑΕΙ σηματοδοτεί μια λαμπρή περίοδο για τα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Η αλήθεια είναι ότι τα Πανεπιστήμια, με τη σφραγίδα αυτού του εκτρωματικού νόμου, μετατρέπονται πλήρως σε ΑΕΙ Α.Ε.
Και ως γνωστό το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο έχει ανάγκη από κάθε είδους προσωπικό με εργασιακές σχέσεις-λάστιχο, όπως απαιτεί πλέον ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής και συμβαίνει σε όλη την αγορά εργασίας. Γι΄αυτό και ο «πιο λειτουργικός ΕΛΚΕ» και η «πιο εύκολη καθημερινότητα για τους ερευνητές», εκτός της παραπάνω «απλούστευσης του πλαισίου» για την έρευνα, τις μελέτες και την εκτέλεση έργων, απαιτεί και απλοποίηση των διαδικασιών επιλογής πρόσθετου προσωπικού σε έργα/προγράμματα και ταχύτερες διαδικασίες και δυνατότητα πρόσθετης απασχόλησης του απασχολούμενου προσωπικού σε άλλα έργα/προγράμματα και δυνατότητα επιλογής έκτακτου προσωπικού με διάρκεια έως 5 έτη για τα έργα/προγράμματα χωρίς ημερομηνία.
Θυμίζουμε ότι ακόμη και για τα μέλη ΔΕΠ προβλέπεται η κατάργηση της μονιμότητας του επίκουρου καθηγητή, η σύνδεση της εξέλιξης σε ανώτερες βαθμίδες με την αγορά εργασίας και την επιχειρηματικότητα, αφού μεταξύ άλλων προβλέπονται κριτήρια όπως η κατοχύρωση διανοητικής ιδιοκτησίας μέσω διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας και η συμμετοχή στην ίδρυση ή τη διοίκηση spin off εταιριών.
Το «μάρμαρο», δηλαδή, του επιχειρηματικού πανεπιστήμιου, το πληρώνουν ιδιαίτερα βαριά οι εργαζόμενοί του και κυρίως οι ελαστικώς εργαζόμενοι-συμβασιούχοι του, που εξακολουθούν να καλύπτουν μεγάλο μέρος της έρευνας και της διδασκαλίας.
Τα πανεπιστημιακά ιδρύματα-επιχειρήσεις αντί να στελεχώνονται με μόνιμο επιστημονικό προσωπικό (ερευνητικό και διδακτικό), προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες τους, καταφεύγουν σε κάθε είδους σοφίσματα, όπως την απασχόληση και ακαδημαϊκών υποτρόφων με συμβάσεις έργου, που αποτελούν ένα είδος σύγχρονου δούλου.
Ολοι θυμόμαστε τώρα, ότι οι φοιτητές των καλλιτεχνικών σχολών, στις ανακοινώσεις τους, κατά τη διάρκεια του μεγάλου αγώνα τους ενάντια στο κατάπτυστο ΠΔ 85/2022, όταν προχωρούσαν σε κατάληψη των σχολών τους, απαιτούσαν την εξασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων σε αυτές.
Τώρα, όμως, που έκλεισε αυτός ο κύκλος των αγωνιστικών κινητοποιήσεων, οι πανεπιστημιακές διοικήσεις, συμπεριφέρονται ως οι χειρότεροι καπιταλιστές.
Στην περίπτωση της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ) αφαιρούν από τον γλίσχρες αμοιβές των ακαδημαϊκών υποτρόφων-συμβασιούχων, που καλύπτουν τις ανάγκες διδασκαλίας των δύο τμημάτων της Σχολής (Εικαστικού και Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης), τις αποδοχές του εαρινού εξαμήνου (το ποσοστό αυτό για κάποιους εξ αυτών αντιστοιχεί στα 2/3 της συνολικής αμοιβής που προέβλεπε η αρχική σύμβαση), καθώς η Σύγκλητος αποφάσισε την οριστική απώλεια του εαρινού εξαμήνου.
Το πανελλαδικό Σωματείο Εγαζομένων στην Ερευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση (ΣΕΡΕΤΕ) καταγγέλλει την απόφαση αυτή της ΑΣΚΤ και απαιτεί την αποζημίωση στο 100% της σύμβασης αυτών των εργαζόμενων, που χωρίς καμιά δική τους υπαιτιότητα στερούνται την μοναδική πηγή εισοδήματός τους, και την μετατροπή των συμβάσεων έργου, που υποκρύπτουν σχέση εξαρτημένης εργασίας, σε συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου.
Η ανακοίνωση του ΣΕΡΕΤΕ
Η εργασιακή επισφάλεια στην οποία βρίσκονται ανά πάσα στιγμή οι εργαζόμενοι στην Ερευνα και την Διδασκαλία είναι καθεστώς στην Ελλάδα. Παρόμοια συνθήκη αντιμετωπίζουν συνάδελφοι και συναδέλφισσες της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, οι οποίοι ενημερώθηκαν από το Ιδρυμα ότι οι αμοιβές τους για το εαρινό εξάμηνο έχουν χαθεί!
Τα πραγματικά περιστατικά
Στις 13 Φεβρουαρίου 2023 ξεκίνησε κατάληψη στην ΑΣΚΤ η οποία έληξε στις 26 Απριλίου. Ολο αυτό το διάστημα, 13 συνάδελφοι που εργάζονται ως ακαδημαϊκοί υπότροφοι με σύμβαση έργου καλύπτοντας τις ανάγκες διδασκαλίας των δύο τμημάτων της Σχολής (Εικαστικού και Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης) βρέθηκαν μετέωροι. Παρά τα αιτήματά τους, δεν υπήρξε καμία επίσημη ενημέρωση από τις διοικήσεις των Τμημάτων για το τι θα ισχύσει με τις συμβάσεις τους και τι θα γίνει με τις διδασκαλίες των μαθημάτων.
Μετά τη λήξη της κατάληψης, και παρότι υπήρχε δυνατότητα να διασωθεί το εαρινό εξάμηνο με διάφορους τρόπους (αναπληρώσεις μαθημάτων, επέκταση του εξαμήνου κλπ.), οι συνελεύσεις των δύο τμημάτων της Σχολής εισηγήθηκαν την οριστική απώλεια του εαρινού εξαμήνου, εισήγηση την οποία η Σύγκλητος επικύρωσε με απόφαση της 5ης Μαΐου 2023. Η παραπάνω απόφαση ενώ δεν έχει κανένα απολύτως οικονομικό κόστος για εκείνους που την έλαβαν, για τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες της ΑΣΚΤ συνεπάγεται την τροποποίηση των υφιστάμενων συμβάσεων και την απώλεια του ποσοστού της αμοιβής τους που αντιστοιχεί στο εαρινό εξάμηνο. Για ορισμένους δε εξ αυτών το ποσοστό αυτό αντιστοιχεί στα 2/3 της συνολικής αμοιβής που προέβλεπε η αρχική σύμβαση, με καταστροφικές συνέπειες για την οικονομική τους κατάσταση! Ας σημειωθεί επίσης ότι οι συμβάσεις έργου που υπογράφουν όσοι διδάσκουν ως ακαδημαϊκοί υπότροφοι προβλέπουν καθεστώς αποκλειστικής απασχόλησης, στερώντας από τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες την δυνατότητα να ακούν παράλληλη διδακτική δραστηριότητα στο ΕΑΠ ή σε άλλα ΑΕΙ ως συμβασιούχοι 407. Για τους περισσότερους από τους συμβασιούχους διδάσκοντες και διδάσκουσες της ΑΣΚΤ, οι οποίοι μεταξύ των άλλων έχουν να αντιμετωπίσουν την συστηματική και σοβαρή καθυστέρηση στην καταβολή των αμοιβών τους (καθυστέρηση που την περασμένη ακαδημαϊκή χρονιά άγγιξε τους έντεκα μήνες!) αυτή η νέα εξέλιξη σημαίνει και την απώλεια της μοναδικής πηγής εισοδήματός τους.
Η ΑΣΚΤ ΠΡΕΠΕΙ ΑΜΕΣΑ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΣΣΩΝ ΚΑΘΩΣ, ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΥΠΑΙΤΙΟΤΗΤΑ, ΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ ΤΗ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΗΓΗ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥΣ!!
Ενα ακόμα σοβαρό ζήτημα που ανακύπτει είναι ο πλήρης αποκλεισμός των συμβασιούχων διδασκόντων και διδασκουσών από κάθε δυνατότητα να έχουν οποιονδήποτε λόγο στις αποφάσεις που λαμβάνονται από τα συλλογικά όργανα διοίκησης του ιδρύματος και τους/τις αφορούν ευθέως. Οι αποφάσεις που πάρθηκαν στις συνελεύσεις των τμημάτων και στην Σύγκλητο για την τύχη του εξαμήνου πάρθηκαν ερήμην των συμβασιούχων, χωρίς να ληφθεί καθόλου υπόψη η κατάσταση που θα διαμορφωνόταν γι’ αυτούς και χωρίς να γίνει καμία ουσιαστική προσπάθεια εξεύρεσης λύσης. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι συνάδελφοι και οι συναδέλφισσες βρίσκονται αυτή την στιγμή ξεκρέμαστοι και ξεκρέμαστες σε εποχές όπου ο βασικός μισθός οριακά φτάνει για να πληρώσει κανείς το νοίκι του σπιτιού. Τέλος, είναι ενδεικτικό της απαξίωσης της θέσης αλλά και του εκπαιδευτικού τους έργου το γεγονός ότι μέχρι και σήμερα ΔΕΝ έχει κοινοποιηθεί επισήμως τίποτα στους εργαζομένους από τα θεσμικά όργανα της Σχολής όσον αφορά την τύχη των συμβάσεων τους.
Η κατάσταση που βιώνουν οι συμβασιούχοι συνάδελφοι και συναδέλφισσες στην ΑΣΚΤ αντανακλά την πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι οι επισφαλώς εργαζόμενοι στη διδασκαλία και την έρευνα. Αναδεικνύει για μια ακόμα φορά τη διαρκή εργασιακή επισφάλεια, τα χρηματοδοτικά κενά, τα σοβαρά προβλήματα που δημιουργούνται με συμβάσεις έργου που υποκρύπτουν εξαρτημένη σχέση εργασίας, τη μη ορατότητα και τη διαρκή υποβάθμιση του ρόλου μας στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Εμείς ως ΣΕΡΕΤΕ παλεύουμε για συλλογική σύμβαση εργασίας στον κλάδο, για μισθό, ωράριο και ασφάλιση.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
- Αποζημίωση στο 100% της σύμβασης.
- Μετατροπή των συμβάσεων έργου που υποκρύπτουν σχέση εξαρτημένης εργασίας σε συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου.