Η ΓΣΕΕ πήγε σήμερα και κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο έξω από το κτίριο που βρήκαν τραγικό θάνατο τρεις εργαζόμενοι της Marfin, στις 5 Μάη του 2010. Τους εργατοπατέρες δεν τους έπιασε κάποιος πόνος για τους νεκρούς. Ως μαριονέτες του Χρυσοχοΐδη λειτούργησαν.
Στο δελτίο Τύπου που εξέδωσαν αναφέρουν ότι «τρεις συνάδελφοί μας έχασαν τη ζωή τους στη Marfin, από τις μολότοφ κουκουλοφόρων». Θα περίμενε κανείς, έστω για ξεκάρφωμα, για να φανεί ότι τηρούν ίσες αποστάσεις, να αναφερθούν στις ευθύνες της καπιταλιστικής εργοδοσίας. Η οποία, όχι μόνο υποχρέωσε εκβιαστικά τους εργαζόμενους να εργαστούν μέρα πανεργατικής απεργίας, όχι μόνο δε φρόντισε να κλείσει το υποκατάστημα της τράπεζας τουλάχιστον κατά το χρόνο που θα περνούσε η πορεία, αλλά κλείδωσε κυριολεκτικά τους εργαζόμενους μέσα, κλείδωσε ακόμα και την έξοδο διαφυγής, με αποτέλεσμα τρεις απ’ αυτούς να πεθάνουν από τις αναθυμιάσεις!
Αυτά δεν είναι δικοί μας ισχυρισμοί. Είναι διατακτικό δικαστικής απόφασης, που εκδόθηκε όχι μετά από αυτεπάγγελτη δίωξη αστυνομίας-εισαγγελίας, αλλά μετά από μηνύσεις συγγενών των θυμάτων.
Τον Ιούλη του 2013, το δικαστήριο απεφάνθη ότι «ο θάνατος των υπαλλήλων της Marfin θα είχε αποφευχθεί εάν το συγκεκριμένο κατάστημα της οδού Σταδίου δεν είχε τεράστια προβλήματα ασφαλείας». Από το δικαστήριο κρίθηκαν ένοχοι ο διευθύνων σύμβουλος της Marfin Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος, ο υπεύθυνος ασφαλείας του κτιρίου Εμμανουήλ Βελονάκης και η διευθύντρια του καταστήματος Αννα Βακαλοπούλου (αθωώθηκε η υποδιευθύντρια Αναστασία Κούκου). Οι δύο πρώτοι καταδικάστηκαν σε ποινές κάθειρξης 22 ετών και η τρίτη σε ποινή κάθειρξης 5 ετών και ενός μήνα. Και για τους τρεις η έφεση είχε ανασταλτικό αποτέλεσμα.
Θυμίζουμε ότι ακόμα και η εργατοπατερική ΟΤΟΕ, με ανακοίνωσή της τότε, κατηγόρησε τη διοίκηση της τράπεζας για ελλιπή πυροπροστασία και για το γεγονός ότι δεν έκλεισε το υποκατάστημα ενώ εξελισσόταν η διαδήλωση και είναι γνωστό ότι οι τράπεζες αποτελούν συχνά στόχο επίθεσης. Η ΓΣΕΕ, όμως, δεν βρήκε να πει ούτε μια κουβέντα γι’ αυτά. Εστω για ξεκάρφωμα… Εκανε γαργάρα ακόμα και την καταδίκη των στελεχών της τράπεζας ως υπαίτιων για τους θανάτους των εργαζόμενων.
Υπουργός ΠΡΟΠΟ ήταν και τότε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Και αρχηγός της Αστυνομίας ήταν ο σημερινός υφυπουργός Προ-Πο Ελευθέριος Οικονόμου. Τι έκαναν αυτοί και οι υφιστάμενοί τους; Συνέλαβαν τον αναρχικό Θοδωρή Σίψα, φτιάχνοντας ένα κατηγορητήριο τόσο αστήρικτο (μέχρι και ανώνυμη επιστολή που υποδείκνυε ως ένοχο τον Σίψα κατασκεύασαν), που ακόμα και η εισαγγελική πρόταση στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο ήταν αθωωτική. Μετά από πεντέμισι χρόνια ομηρίας, το 2016 ο Θ. Σίψας αθωώθηκε ομόφωνα.
Σήμερα, το δίδυμο Χρυσοχοΐδη-Οικονόμου επανέρχεται. Ανακοίνωσαν ότι ξανάνοιξαν το φάκελο και διοχετεύουν στα παπαγαλάκια τους ότι βρήκαν «νέα στοιχεία» που οδηγούν σε τέσσερις «υπόπτους». Το διαρρέουν με την ίδια βεβαιότητα που ανακοίνωναν την ενοχή του Θ. Σίψα. Αλήθεια, γιατί δε βρήκαν τότε αυτά που ισχυρίζονται ότι βρήκαν σήμερα;
Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη ςργαλειοποιεί πολιτικά μια ποινική υπόθεση (ο Μητσοτάκης με τη Σακελλαροπούλου εγκαινίασαν μνημείο, μετά από 20 χρόνια!) και το δίδυμο του ΠΡΟΠΟ ετοιμάζει νέα ασφαλίτικη σκευωρία για να στηρίξει την πολιτική εργαλειοποίηση. Σ΄ αυτόν τον βρόμικο σχεδιασμό καταθέτει τη συμβολή της η πουλημένη στο κεφάλαιο ΓΣΕΕ.
