Σ’ ένα πράγμα έχει δίκιο ο Αλογοσκούφης. Οτι η ρύθμιση που προωθεί η ΝΔ για το Ασφαλιστικό των τραπεζοϋπάλληλων είναι πιστή εφαρμογή του νόμου Ρέππα. Πιστή εφαρμογή, χωρίς την παραμικρή παρέκκλιση. Εχει σημασία να τονιστεί αυτό, γιατί εμφανίζονται από τη μια οι γραφειοκράτες συνδικαλιστές (τύπου Πολυζωγόπουλου και Τσουκαλά) και από την άλλη διάφορα «πράσινα» παπαγαλάκια στα ΜΜΕ και κατηγορούν την κυβέρνηση ότι ανατρέπει το νόμο Ρέππα, τον οποίο αυτοί υπερασπίζονται, γιατί τον είχαν αποδεχτεί, ξεπουλώντας τα συμφέροντα των εργαζόμενων.
Ο νόμος 3029/2003 (νόμος Ρέππα) στο άρθρο 5 προβλέπει την υποχρεωτική ένταξη όλων των ειδικών Ταμείων κύριας ασφάλισης στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, μέχρι την 1.1.2008. Εντάσσονται με μια κοινή υπουργική απόφαση και ύστερα από «εκπόνηση ειδικής οικονομικής μελέτης» (και όχι αναλογιστικής μελέτης, όπως ψευδώς ισχυρίζονται τα «πράσινα» παπαγαλάκια). Ορίζει ακόμα ότι οι συντάξεις θα ακολουθούν τις αυξήσεις των συντάξεων του ΙΚΑ, ενώ για την υποχρέωση κάλυψης των ετήσιων οργανικών ελλειμμάτων, πρόβλεπε ότι με άλλη κοινή υπουργική απόφαση θα καθοριστεί η χρονική διάρκεια. Ακριβώς αυτό κάνει ο Αλογοσκούφης (η μόνη αλλαγή είναι ότι η κοινή υπουργική απόφαση γίνεται προεδρικό διάταγμα).
Στο νόμο Ρέππα στο άρθρο 6 προβλέπεται επίσης η συγχώνευση των Επικουρικών Ταμείων με υπουργικές αποφάσεις. Στο νόμο αυτό αφέθηκε ένα ανοιχτό παράθυρο για τους τραπεζοϋπάλληλους, χωρίς όμως και να αναλαμβάνεται καμιά δέσμευση για δημιουργία Ενιαίου Ταμείου (συμπληρωματικής κύριας και επικουρικής ασφάλισης). Ο Αλογοσκούφης κλείνει απλά αυτό το παράθυρο. Κάνει αυτό που δεν είχε καταφέρει να κάνει ο Ρέππας, που αρχικά πρόβλεπε στο νομοσχέδιο την υποχρεωτική ένταξη και των Επικουρικών στο ΙΚΑ-ΕΤΕΑΜ, αλλά μετά αφαίρεσε τη ρητή διάταξη, για να συμφωνήσει η συνδικαλιστική γραφειοκρατία στο νόμο του (παζάρι με τους Πολυζωγόπουλο – Κουσελά).
