Ως γνωστόν, το άρθρο 37 του πολυνομοσχέδιου-έκτρωμα έγινε μήλον της έριδος ανάμεσα στην κυβέρνηση και την Κατσέλη, που οδήγησε τελικά και στη διαγραφή της από την ΚΟ του ΠΑΣΟΚ. Η Κατσέλη είχε και προσωπικούς λόγους να κρατήσει αυτή τη στάση. Οχι μόνο γιατί στην ουσία ξηλώνεται ο δικός της αντεργατικός νόμος του Δεκέμβρη του 2012, αλλά και γιατί έχει δημιουργήσει ισχυρά «κονέ» με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, στη στήριξη της οποίας ποντάρει για την επανεκλογή της στις επόμενες εκλογές. Γιατί η Κατσέλη, χρησιμοποιώντας και τους δεσμούς που έχει με την οικογένεια Παπανδρέου, θα επιδιώξει να επανέλθει στο «όλον ΠΑΣΟΚ», ακόμα και με τον Μπένι αρχηγό.
Υπήρξαν, όμως, και κάποιοι άλλοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που ακολούθησαν το παράδειγμα της Κατσέλη. Οχι μόνο «βαριά» ονόματα όπως η Βάσω, με την οποία συναντήθηκε ο ίδιος ο Γιωργάκης και την «μετέπεισε», αλλά και κάτι «λιμά» σαν τη Νταλάρα, τη Τζάκρη, τη Μπατζελή, τη Γιαννακά, τον Μακρυπίδη. Για τη θετική ψήφο αυτών έπρεπε να φορεθεί ένας φερετζές στη σχετική διάταξη. Πρόσθεσε, λοιπόν, ο Βενιζέλος μια φράση, σύμφωνα με την οποία σε περίπτωση συρροής η επιχειρησιακή σύμβαση υπερισχύει της κλαδικής «όσο διαρκεί η εφαρμογή του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής».
Μ’ αυτή την προσθήκη, η μονιμότητα αυτής της διάταξης υποτίθεται πως αίρεται και η διάταξη γίνεται προσωρινή, έκτακτη. Βέβαια, αυτό το «έκτακτο» θα κρατήσει μέχρι το 2015, διάστημα στο οποίο εύκολα η ρύθμιση μπορεί να μετατραπεί ξανά σε μόνιμη. Ισως και να μη χρειαστεί αυτό, αν στο μεταξύ οι κλαδικές συμβάσεις εξαφανιστούν από το χάρτη και οι καπιταλιστές κατοχυρώσουν την ψήφιση εργοστασιακών συμβάσεων πείνας ακόμη και στις μικρές επιχειρήσεις.
