Τ’ ακούσαμε και αυτό από τον υπουργό Εργασίας. Οτι η νομοθεσία περί μεσολάβησης και διαιτησίας είναι άδικη για τους καπιταλιστές και μονομερώς ευνοϊκή για τους εργαζόμενους. Γι’ αυτό θα την καταργούσε ο ίδιος, είτε προβλεπόταν στο Μνημόνιο είτε όχι! «Η Ελλάδα είναι μια δημοκρατική χώρα και ο Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας δομήθηκε για να δίνει λύσεις μεσολάβησης και διαιτησίας. Δηλαδή, να ακούς και τους δύο και να δίνεις το δίκιο, και όχι να κάνεις άλλα πράγματα από το δίκιο. Δεν είναι δυνατόν κάθε μέρα σχεδόν να έχω καταγγελίες και έγγραφα από εργοδότες, ότι δεν εισακούγονται ποτέ»!
Τι λέει η πράξη; Οτι όσοι προσέφευγαν στη διαιτησία έπαιρναν αυξήσεις στα επίπεδα της ΕΓΣΣΕ. Γινόταν, δηλαδή, η συμφωνία της ΓΣΕΕ με τις καπιταλιστικές οργανώσεις και μετά έβγαιναν διαιτητικές αποφάσεις-καρμπόν. Στη διαιτησία δεν προσέφευγε καμιά συνδικαλιστική οργάνωση για να πάρει περισσότερα από ό,τι πρόβλεπε η ΕΓΣΣΕ, αλλά για να καταφέρει να πάρει όσα πρόβλεπε η ΕΓΣΣΕ, αν δε μπορούσε να διεκδικήσει κάτι περισσότερο με απεργιακές κινητοποιήσεις. Το τι εξασφάλιζε η ΕΓΣΣΕ όλ’ αυτά τα χρόνια το ξέρουμε καλά. Η διαιτησία απλά εξασφάλιζε την αναπαραγωγή των αυξήσεων πείνας και στις κλαδικές και επιχειρησιακές συμβάσεις.
Γιατί διαμαρτύρονται οι καπιταλιστές; Γιατί απλούστατα θέλουν να καταργήσουν τις συλλογικές συμβάσεις και να τις αντικαταστήσουν με ατομικές, που θα κατοχυρώνουν την απόλυτη ασυδοσία τους. Πλέον θεωρούν υπερβολικό και τον ξεπουλημένο ρεφορμιστικό συνδικαλισμό, που τόσο πολύ τους εξυπηρέτησε τις προηγούμενες δεκαετίες.
Ξεπερνώντας κάθε όριο πολιτικής αλητείας, ο Α. Λοβέρδος εμφανίστηκε σαν προστάτης των… αδικημένων καπιταλιστών, λέγοντας κατά το συνήθειο του ψέματα: «Πάω στον διαιτητή που παλεύω να με δικαιώσει. Δεν είναι διαιτητής αυτός που όταν πάω θα χάσω. Εξ ορισμού δεν είναι διαιτητής αυτός ή μεσολαβητής. Ενώ το μνημόνιο λέει όσα λέει, δίνει τώρα αυξήσεις, όταν λέμε να συγκρατηθούν, όταν παλεύουμε να αποδείξουμε ότι κάνουμε φιλότιμο αγώνα και αυτός δίνει έξι ή επτά τοις εκατό. Πως τα δίνει, που ζει; Η παρέμβαση εδώ είναι παρέμβαση που την πιστεύω και αναλαμβάνω την ευθύνη της». Ξέρει πολλές διαιτητικές αποφάσεις που έδωσαν αυξήσεις 6% και 7%;
Στο παραλήρημά του δεν δίστασε να εμφανιστεί ακόμη και ως υπέρμαχος της ταξικής πάλης! «βάσει αυτής της πρακτικής οικοδομείται ο γραφειοκρατικός συνδικαλισμός. Γιατί να παλέψεις; Υπάρχει κάποιος λόγος να παλέψεις με το αφεντικό; Θα τον πας στην διαιτησία και εκείνη θα σου το λύσει όπως εσύ θες. Αυτή είναι η δομή της γραφειοκρατίας. Ο ορισμός της γραφειοκρατίας. Γιατί να πρέπει να μας αρέσει αυτό; Και γιατί να συμφωνούμε με αυτό; Εγώ προσωπικά δεν συμφωνώ με αυτό»!!!
