Η ΓΣΕΕ έβγαλε ανακοίνωση για να καταγγείλει ότι ο προϋπολογισμός του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ είναι ελλειμματικός και δημιουργεί «μείζονα ζητήματα οικονομικής, κοινωνικής αλλά και ηθικής τάξης. Στην ίδια ανακοίνωση διαμαρτύρεται για τη «δεινή οικονομική θέση στην οποία έχει περιέλθει ο μεγαλύτερος ασφαλιστικός Οργανισμός της χώρας».
Δεν μπορούμε να πούμε «καλώς τους κι ας άργησαν». Μόνο «φτου σας ξεφτιλισμένοι» μπορούμε να πούμε. Και εξηγούμαστε γιατί.
Πού ήταν η ΓΣΕΕ το 2003 και το 2004, όταν επίσης ψηφίζονταν ελλειμματικοί προϋπολογισμοί του ΙΚΑ; Οχι μόνο δεν διαμαρτυρόταν και δεν κατήγγειλε, αλλά σιγοντάριζε την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Αυτή η ίδια ΓΣΕΕ είναι που έβαζε την υπογραφή της στο νόμο των Ρέππα-Χριστοδουλάκη (νόμος 3029/ 2002), που οδήγησε το ΙΚΑ στα νέα χάλια. Διαβεβαίωνε τότε τους εργαζόμενους και συνταξιούχους, αυτή η ίδια ΓΣΕΕ που σήμερα διαμαρτύρεται και καταγγέλλει, ότι το πρόβλημα βιωσιμότητας του ΙΚΑ λύθηκε για τα επόμενα τριάντα χρόνια! Διαβεβαίωνε ότι με την κρατική χρηματοδότηση του 1% του ΑΕΠ, η οποία συνοδεύτηκε από το σβήσιμο των τεράστιων ποσών που κλάπηκαν από το ασφαλιστικό σύστημα στη διάρκεια μισού αιώνα, όχι μόνο δεν θα υπάρξουν ελλείμματα, αλλά αντίθετα το ΙΚΑ θα αρχίσει αμέσως να δημιουργεί πλεονάσματα, με τα οποία θα χρηματοδοτήσει τις μελλοντικές του υποχρεώσεις.
Φωνάζαμε εμείς τότε ότι όλα αυτά είναι ψέματα. Φτιάχναμε πίνακες, κάναμε υπολογισμούς, αποκαλύπταμε την αλήθεια, ξημερωνόμασταν έξω από τα εργοστάσια να μοιράζουμε ενημερωτικές προκηρύξεις. Η φωνή μας, όμως, ήταν αδύνατη. Ο Πολυζωγόπουλος ήταν κάθε μέρα πρώτη μούρη στα τηλεπαράθυρα, στις εφημερίδες, στα ραδιοφωνικά μικρόφωνα, να διαδίδει τις πασοκικές ψευτιές.
Ο νόμος Ρέππα-Χριστοδουλάκη δείχνει τώρα τα καταστροφικά του αποτελέσματα. Φυσικά, συνυπεύθυνη είναι και η σημερινή κυβέρνηση, που τον υιοθέτησε και τον εφαρμόζει. Για να υλοποιηθεί το κοινό σχέδιο όλων τους: να απαξιωθεί και άλλο το ΙΚΑ, να οδηγηθεί σε ένα νέο φαύλο κύκλο ελλειμμάτων και να έρθει μετά σαν ώριμο φρούτο μια νέα ριζική αντιασφαλιστική ανατροπή. Γι’ αυτό λέγαμε εμείς τότε, ότι ο νόμος Ρέππα-Χριστοδουλάκη είναι ένας μεταβατικός νόμος, ένας νόμος-γέφυρα, που επιταχύνει τη συσσώρευση των ελλειμμάτων και οδηγεί μια ώρα γρηγορότερα στη νέα αντιασφαλιστική ανατροπή.
Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία είναι συνυπεύθυνη γι’ αυτό το έγκλημα. Δεν έχει καν το τεκμήριο της βλακείας. Συνέπραξε εν πλήρει συνειδήσει. Γι’ αυτό και δεν επιτρέπεται να δίνει κανένας καμιά βάση, καμιά εμπιστοσύνη στις σημερινές της καταγγελίες, που γίνονται καθαρά και μόνο για αντιπολιτευτικούς λόγους. Την κρίσιμη ώρα, θα καρφώσουν και πάλι το μαχαίρι στην πλάτη της αγωνιζόμενης εργατικής τάξης, γιατί ο ρόλος τους είναι πάντα πεμπτοφαλαγγίτικος.
