Μεγάλος ντόρος έγινε από την καταγγελία των αστογραφειοκρατών συνδικαλιστών της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας, ότι καπιταλιστικές επιχειρήσεις «αντικαθιστούν παρανόμως μέρος της μισθοδοσίας των εργαζομένων τους με διατακτικές γευμάτων και σούπερ μάρκετ», ενώ άλλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, που απασχολούν εργαζόμενους «εκτός γραφείου», τους κάνουν πρόσληψη στη Βουλγαρία και τους πληρώνουν με προπληρωμένες κάρτες, χωρίς να καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές.
Από τη μεριά της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας η καταγγελία περιέχει μπόλικη υποκρισία. Καταρχάς, η ιστορία με τα κουπόνια είναι πολύ παλιά. Μόνο που παλιά διάφορες καπιταλιστικές επιχειρήσεις μοίραζαν με κουπόνια κάποιο «μπόνους». Οχι μισθό (μισθός είναι και η πληρωμή για υπερωρίες και η προσαύξηση για δουλειά το βράδυ ή τις αργίες). Τα τελευταία χρόνια, όμως, με την επικράτηση της απόλυτης ασυδοσίας των καπιταλιστών, έχει ανθίσει αυτό το «φρούτο», που έχει πάρει οργανωμένη μορφή. Υπάρχουν επιχειρήσεις που πουλάνε στις άλλες επιχειρήσεις κουπόνια, αφού προηγουμένως έχουν πετύχει κάποια έκπτωση από τις μεγάλες αλυσίδες του λιανικού εμπόριου ή από εστιατόρια που ζουν με την απειλή του λουκέτου. Εχουν έτσι ένα περιθώριο να πουλήσουν τα κουπόνια σε μια καπιταλιστική επιχείρηση ακόμα και χαμηλότερα από την ονομαστική τους τιμή. Ομως, ακόμα και στην ονομαστική τιμή να τα πουλήσει, η καπιταλιστική επιχείρηση έχει μεγάλο όφελος, γιατί κλέβει το ΙΚΑ. Οταν πληρώνει μέρος του μισθού με κουπόνια, μετατρέποντας το μισθό σε «μπόνους» που καταβάλλεται σε είδος, δεν πληρώνει ασφαλιστικές εισφορές.
Το ίδιο ισχύει και για τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις που προσλαμβάνουν εργαζόμενους έχοντας στήσει μια εικονική επιχείρηση στη Βουλγαρία, ενώ οι εργαζόμενοι προσφέρουν εργασία στην Ελλάδα. Δεν πρόκειται μόνο για εργαζόμενους που προσφέρουν εργασία μέσω Διαδικτύου (οι οποίοι συχνά εργάζονται για εταιρίες εκτός Ελλάδας), αλλά και για εργαζόμενους που εργάζονται σε επιχειρήσεις εγκατεστημένες στην Ελλάδα, τους οποίους μπορούν να «κρύψουν» γιατί δεν εργάζονται σε κάποιο γραφείο ή εγκατάσταση. Πολύ συχνά, όμως, δε χρειάζεται καν να τους «κρύψουν». Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί είναι διαλυμένοι και πάντα απρόθυμοι (πλην ελάχιστων λαμπρών εξαιρέσεων) να τα βάλουν με τους καπιταλιστές. Οσο για τα κουπόνια, θα αρκούσε μια απαγόρευση λειτουργίας των εταιριών που τα εμπορεύονται και κάποια φορολογικά μέτρα, για να τελειώσει η ιστορία.
Ολ' αυτά γίνονται εν γνώσει όλων των κυβερνήσεων. Και της σημερινής με τα παχιά λόγια για το «ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο». Αυτό είναι το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο, προσαρμοσμένο στις συνθήκες μιας χώρας στην οποία διεξάγεται ένα μεγάλο πείραμα κινεζοποίησης της εργατικής τάξης. Κι αυτό το μοντέλο δεν μπορεί να το σπάσει κάθε εργαζόμενος ατομικά, αλλά η εργατική τάξη ως τάξη.
