Αναδιάρθρωση. Αυτή είναι η μαγική λέξη που προφέρεται πιο συχνά από τα χείλη των μανατζαραίων των εταιριών κινητής τηλεφωνίας. Οπου αναδιαρθρώσεις σημαίνει μείωση προσωπικού και outsourcing. Δηλαδή, εκχώρηση τομέων σε εργολάβους, ώστε αυτοί να εφαρμόσουν μεσαιωνικές εργασιακές σχέσεις και να ρίξουν τους μισθούς στα τάρταρα.
Μολονότι το θέμα αφορά όλες τις εταιρίες (ο ερχομός της Deutsche Telekom σήμανε συναγερμό), αυτή που ξεκίνησε πρώτη είναι η Vodafone. Στις αρχές Ιουλίου προχώρησε σε 84 απολύσεις εργαζομένων από όλα τα τμήματα. Ακόμη και ο τρόπος που έγιναν οι απολύσεις ήταν προκλητικός. Τους καλούσαν κατά ομάδες στα κεντρικά γραφεία στο Χαλάνδρι και τους φώναζαν έναν-έναν στο γραφείο διεύθυνσης προσωπικού προτείνοντας τους να υπογράψουν παραίτηση και σαν δωράκι να πάρουν αποζημίωση μεγαλύτερη από αυτή που ορίζει η νομοθεσία.
Η αντίδραση ήρθε με μια ανακοίνωση την οποία υπέγραφαν «εργαζόμενοι στη Vodafone», η οποία καλούσε «όλους τους συναδέλφους να αντισταθούν στο κλίμα τρομοκρατίας, να μην υπογράψουν καμία παραίτηση ή απόλυση». Καλούσε, επίσης «τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, φορείς και ΜΜΕ, να μας συμπαραστα- θούν έμπρακτα δημοσιοποιώντας το πρόβλημα, ώστε η διοί-κηση να υποχρεωθεί να σταματήσει την αδικία που συντελείται σε βάρος των εργαζομένων». Παρά το χαρτοβασίλειο των καταγγελιών από τους γραφειοκράτες του ΕΚΑ και της ΓΣΕΕ και πολλά σωματεία, παρά τις επισκέψεις κάποιων «συνασπισμένων» συνδικαλιστών στη Vodafone, η εταιρία συνέχισε το βιολί της, περνώντας στη δεύτερη φάση του εγχειρήματός της «Πάθος για τους ανθρώπους μας».
Ανακοίνωσε καλοκαιριάτικα τη μεταφορά της συντήρησης του δικτύου της στην εταιρία Kintec, θυγατρική της Siemens, που εκτελεί εργασίες συντήρησης και στη Wind. Την προηγούμενη Τετάρτη, τρία στελέχη της Vodafone κάλεσαν 45 από τους 70 εργαζόμενους που προορίζονται για μεταφορά στον εργολάβο (οι υπόλοιποι έλειπαν με άδειες) και εκεί οι εργαζόμενοι βρέθηκαν απέναντι σε στελέχη και δικηγόρους της Kintec, στους οποίους δόθηκε ο λόγος για να «εξηγήσουν» ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν, ότι θα έχουν τους ίδιους μισθούς, την προϋπηρεσία τους κ.λπ. Αντί να σηκωθούν να φύγουν, οι εργαζόμενοι έμειναν και άκουσαν την παραπλανητική προπαγάνδα των μεγαλοστελεχών. Παραπλανητική, διότι ξέρουν πολύ καλά τι συνθήκες επικρατούν στους εργολάβους, όπως ξέρουν πολύ καλά ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο οι εταιρίες κινητής τηλεφωνίας προωθούν τις εργολαβίες (χτύπημα μισθών και εργασιακών σχέσεων).
Αυτό είναι το αποτέλεσμα της απουσίας συνδικαλιστικής έκφρασης στη Vodafone. Ας έχουν υπόψη τους οι εργαζόμενοι το προηγούμενο της Wind. Οταν προ τριετίας επιχειρήθηκε να γίνει το ίδιο, το σωματείο, που βρισκόταν στα σκαριά από μερικούς πρωτοπόρους εργαζόμενους, βγήκε μπροστά, χτυπήθηκε στα ίσια με τη διοίκηση και την ανάγκασε να κάνει πίσω, φοβούμενη τα χειρότερα.
Το πρόβλημα, όπως είπαμε και στην αρχή, είναι γενικότερο. Οι εργαζόμενοι στη Voda-fone, που δέχονται πρώτοι την επίθεση, δεν πρέπει να κάνουν κανένα συμβιβασμό. Δεν πρέπει να δεχτούν τη μεταφορά κανενός στην Kintec κι αυτό να το παλέψουν συλλογικά και όχι κατά μόνας ή κατά παρέες.
