ΘΕΛΕΙΣ να δείξεις ότι κάτι κάνεις; Κάνεις δημόσιες σχέσεις και μέσω αυτών επιδιώκεις την προβολή σου. Πιστή σ’ αυτό το δόγμα η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ έστειλε επιστολές σε τρεις υπουργούς (Αλογοσκούφη, Σιούφα και Παναγιωτόπουλο), ζητώντας τους συναντήσεις για να συζητήσουν προβλήματα που αφορούν τους εργαζόμενους. Φυσικά, οι υπουργοί θα ανταποκριθούν. Η ΓΣΕΕ είναι θεσμός και άλλωστε τις επιστολές συνυπογράφει και ο επικεφαλής της ΔΑΚΕ Κ. Πουπάκης, γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ. Για τους εργαζόμενους, όμως, δεν πρόκειται να προκύψει κανένα όφελος. Οι υπουργοί θα κάνουν κι αυτοί το κομμάτι τους, μαζί με τους εργατοπατέρες, δείχνοντας ότι υπηρετούν σε μια κυβέρνηση που διαλέγεται και ακούει. Κάτι που το έχει ανάγκη, ειδικά σήμερα, η κυβέρνηση, καθώς θέλει να ξεφύγει από τη σκανδαλολογία που πλήττει την εικόνα της.
Στον Αλογοσκούφη η ΓΣΕΕ θέτει το ζήτημα του προϋπολογισμού. Στον Σιούφα το ζήτημα του επιδόματος θέρμανσης. Και στον Παναγιωτόπουλο; Εδώ η επιστολή παρουσιάζει ενδιαφέρον και πέραν των δημόσιων σχέσεων και αξίζει να σταθούμε. Καταλήγει η επιστολή της ΓΣΕΕ προς τον υπουργό:
«Αντί να αναζητάτε θεσμούς για να τους “φορτώσετε” το βαρύ φορτίο του “διαλόγου” για την κοινωνική ασφάλιση (π.χ. ΟΚΕ) σας καλούμε να ενεργήσετε άμεσα προκειμένου να συγκληθούν οι εν λόγω επιτροπές και να επιτελέσουν την αποστολή τους. Είμαστε πρόθυμοι εφ’ όσον επιθυμείτε να πραγματοποιηθεί συνάντησή μας προκειμένου να προσδιορίσουμε την ατζέντα και το χρονοδιάγραμμα των συζητήσεων».
Η ΓΣΕΕ, λοιπόν, ζητά να ανοίξει το ασφαλιστικό! Χωρίς να θέτει προαπαιτούμενα για λογαριασμό της εργατικής τάξης, χωρίς να ζητά κατάργηση τουλάχιστον των αντιασφαλιστικών νόμων που ψηφίστηκαν από το 1990 μέχρι το 2005. Και πού ζητά να συζητηθεί το ασφαλιστικό; Στις «Εθνικές Επιτροπές Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας». Δηλαδή, σε όργανα που έχουν λόγο (και μάλιστα ισότιμο) οι καπιταλιστές, η κυβέρνηση και τα κόμματα. Σε όργανα που οι συσχετισμοί είναι δεδομένοι και το αποτέλεσμα προαποφασισμένο και σε βάρος των εργαζόμενων. Για μια φορά ακόμη χτυπά η πέμπτη φάλαγγα του εργατικού κινήματος.
