Θυμάστε τι έλεγε προ ημερών ο Μπουμπούκος για να δικαιολογήσει την απόφαση της κυβέρνησης να εντάξει τους ελεύθερους επαγγελματίες πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, (βαρέως πάσχοντες τα τελευταία χρόνια της κρίσης και στο χείλος του γκρεμού τώρα με τον κοροναϊό) στη λεγόμενη τηλεκατάρτιση ώστε να πάρουν το περίφημο voucher των 600 ευρώ; Οτι είναι χρήματα που θα έπαιρναν από τα προγράμματα ΕΣΠΑ και επομένως η κυβέρνηση δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς από να υποχρεώσει τους «ωφελούμενους» να πάρουν μέρος στο πρόγραμμα. Την κατάληξη του φιάσκου τη γνωρίζουμε ήδη.
Τώρα πληροφορούμαστε ότι «Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Επενδύσεων (ΕΤΕ) και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θέτουν σε εφαρμογή νέο πιλοτικό μηχανισμό εγγυήσεων για τη βελτίωση της πρόσβασης σε χρηματοδότηση ατόμων και οργανισμών που επιθυμούν να επενδύσουν στις δεξιότητες και την εκπαίδευση. Το πιλοτικό πρόγραμμα ύψους 50 εκατ. ευρώ θα στηρίξει χρηματοδότηση για σπουδαστές και εκπαιδευομένους, επιχειρήσεις που επενδύουν στην αναβάθμιση των δεξιοτήτων των υπαλλήλων τους και οργανισμούς που παρέχουν εκπαίδευση και κατάρτιση. Το πιλοτικό πρόγραμμα ‘’Εγγυήσεις για τις δεξιότητες και την εκπαίδευση’’ είναι μια νέα πρωτοβουλία δανειοληπτικής χρηματοδότησης που προορίζεται για την τόνωση των επενδύσεων στην εκπαίδευση, την κατάρτιση και τις δεξιότητες – ως μέρος της λύσης για την απασχόληση περισσότερων ατόμων και την αντιμετώπιση των μεταβαλλόμενων αναγκών της ευρωπαϊκής οικονομίας. Η πρωτοβουλία αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική ενόψει της δυσχερούς οικονομικής κατάστασης που αντιμετωπίζουν σήμερα οι Ευρωπαίοι πολίτες και οι επιχειρήσεις λόγω της πανδημίας του κορονοϊού».
Τα κόλπα με τις «καταρτίσεις» δεν είναι μόνον εγχώριας έμπνευσης. Πρώτοι διδάξαντες είναι οι «σοβαροί» ευρωπαίοι καπιταλιστές και πολιτικοί.
Για το ρόλο αυτών των «καταρτίσεων» :
«Ολη η ιστορία των ‘’καταρτίσεων’’ με τα voucher ήταν από το σχεδιασμό της μια μηχανή εκμαυλισμού συνειδήσεων νέων ανθρώπων, βασανισμένων από την ανεργία, για να μειώνονται με τεχνητό τρόπο τα ποσοστά ανεργίας και ταυτόχρονα να κονομάνε οι ΚΕΚτζήδες και αυτοί που έδιναν στους ΚΕΚτζήδες τις ‘’δουλειές’’.
Πέρα από τον εξευτελιστικό υποβιβασμό του άνεργου σε ‘’ωφελούμενο’’, η συγκεκριμένη μπίζνα αποσκοπούσε και στην εμπέδωση της αναγκαιότητας της ‘’διά βίου μάθησης, κατάρτισης και επανακατάρτισης’’, μιας διαδικασίας που υποβιβάζει τις κάθε είδους σπουδές (από το πανεπιστημιακό επίπεδο μέχρι το τεχνικό-εργατικό επίπεδο), που υποβιβάζει την εμπειρία του εργαζόμενου στο αντικείμενο της ειδικότητάς του, για να υποβιβάσει τελικά τον ίδιο τον εργαζόμενο, να τον κάνει πιο φτηνό για το κεφάλαιο. Οι σπουδές και η εργασιακή εμπειρία του βαφτίζονται άχρηστες ή έστω ανεπαρκείς και η απαίτησή του να πληρώνεται με βάση τις σπουδές και την εργασιακή εμπειρία του βαφτίζεται ‘’μαξιμαλισμός’’ και ‘’έλλειψη ανταπόκρισης στις μεταβαλλόμενες συνθήκες στην αγορά εργασίας’’. Ολοι οι εργαζόμενοι μετατρέπονται σε ανειδίκευτους, που καλούνται να μετακινούνται από επάγγελμα σε επάγγελμα, να υποκύπτουν στην απαίτηση του καπιταλιστή-εργοδότη να τους αλλάζει συνεχώς ειδικότητα και θέση εργασίας, ανάλογα με τις δικές του ανάγκες, να αποδέχονται πληρωμή στα κατώτατα θεσπισμένα μισθολογικά επίπεδα».
