Ομάδα μοναχών, με επικεφαλής κάποιον Νικόδημο Λαυριώτη κατέβηκε από το Αγιονόρος για να συναντήσει υπουργούς στην Αθήνα. Ολως τυχαίως, συναντήθηκε πρώτα με τον Γεωργιάδη και μετά με τον Βορίδη (οι παλιές αγάπες δεν κρύβονται).
Ο Μπουμπούκος το ‘ριξε στις γενικότητες: «.
Ο Βορίδης έγινε πιο συγκεκριμένος. Μας πληροφόρησε ότι η Επιτροπή των ρασοφόρων είναι «αρμόδια για έργα ΕΣΠΑ» και ότι τα μέλη της «επεσήμαναν στον κ. Βορίδη ζητήματα τα οποία απασχολούν τη Μοναστηριακή Κοινότητα και κυρίως την αγροτική παραγωγή, τα αλιευτικά καταφύγια αλλά και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των προϊόντων του Αγίου Όρους τα οποία παράγονται και τυποποιούνται με μοναδικές τεχνικές από τα Βυζαντινά χρόνια από τους μοναχούς που διαβιούν στην Αθωνική Πολιτεία».
Οπως αντιλαμβάνεστε, ο Βελόπουλος «βαράει ενέσεις». Διότι εκεί που είχε μονοπώλιο τις θαματουργές οδοντόκρεμες και το «διαβασμένο» τελοπόν, τώρα οι ρασοφόροι αναζητούν τρόπους να τα πουλάνε μόνοι τους. Και οι τέως ομογάλακτοί του στο ΛΑΟΣ (Γεωργιάδης και Βορίδης), συζητούν πώς θα βάλουν τους καλογέρους σε τίποτα «προγραμματάκια».
Φυσικά, ο Ιερομόναχος Νικόδημος έψαλε τον μεγάλο εωθινό ενώπιον του υπουργού Μπουμπούκου:
Είπαμε κι εμείς ν’ αγιάσουμε, αλλά δεν μας αφήνουν οι θεομπαίχτες και χριστέμποροι. Eπειδή ο χώρος δεν επιτρέπει εκτενή αναφορά στο θεόπνευστο έργο των αγιορειτών ανά τους αιώνες (θα βρίσκαμε θαυμαστά δείγματα της… επικοινωνίας τους με τους βυζαντινούς αυτοκράτορες και τους οθωμανούς σουλτάνους), θα σταθούμε μόνο σ’ ένα μικρό δείγμα που αφορά τη σύγχρονη εποχή, τα μέσα του 20ού αιώνα. Πάμε λοιπόν.
Στις 26 Απρίλη του 1941, οι αγιορείτες καλόγεροι απ’ όλα τα μοναστήρια είχαν αποστείλει -«βαθυσεβάστως»- επιστολή «προς την Αυτού Εξοχότητα τον Αρχικαγκελλάριον του ενδόξου Γερμανικού Κράτους Κύριον Αδόλφον Χίτλερ εις Βερολίνον», με την οποία έπαιρναν «την εξαιρετικήν τιμήν ν’ απευθυνθώμεν προς την Υμετέραν Εξοχότητα καί παρακαλέσωμεν Αυτήν θερμώς, όπως, ευαρεστημένη, αναλάβη υπό την Υψηλήν προσωπικήν Αυτής προστασίαν καί κηδεμονίαν τον Ιερόν τούτον Τόπον, του οποίου Ηγούμενοι καί αντιπρόσωποι τυγχάνομεν, διαδεχομένη εν τούτω τους ιδρυτάς καί Ευεργέτας του Ιερού τούτου Τόπου Βυζαντινούς Αυτοκράτορας καί διαδόχους τούτων»!
Ζητούσαν από τον Χίτλερ, που είχε σκλαβώσει την Ελλάδα, να γίνει ο συνεχιστής των βυζαντινών αυτοκρατόρων, των σλάβων και ουγγροβλάχων ηγεμόνων και των οθωμανών σουλτάνων, εξασφαλίζοντάς τους την καλοπέρασή τους, που είναι το μόνο που τους νοιάζει.
«Την διατήρησιν του καθεστώτος τούτου της αυτονόμου μοναχικής πολιτείας, ικανοποιούντος πλήρως άπαντας τους εν Αγίω Ορει ενασκουμένους ανεξαρτήτως εθνικότητος Ορθοδόξους μοναχούς καί εναρμονιζόμενοι προς τον σκοπόν καί την αποστολήν αυτών, παρακαλούμεν καί ικετεύομεν θερμώς την Υμετέραν Εξοχότητα όπως αναλάβη υπό την υψηλήν προστασίαν καί κηδεμονίαν Αυτής», έγραφαν στον Χίτλερ οι ρασοφόροι.
Οι απόγονοί τους γλείφουν τον Μητσοτάκης και αξιοποιούν τις γνωριμίες τους με τους ακροδεξιούς υπουργούς του για να εξασφαλίσουν «τον άρτον αυτών των επιούσιον» (ή μάλλον το παντεσπάνι τους).
