Η ανάπτυξη ήταν η πολιτική αντιμετώπισης του κοροναϊού, που υποστήριξαν παθιασμένα οι βασικοί επιστημονικοί σύμβουλοι της κυβέρνησης των Τόρις και προώθησε με ζήλο ο ίδιος ο Μπόρις Τζόνσον, χωρίς να δέχεται καμία σοβαρή κριτική από τον εναλλακτικό πόλο εξουσίας στη βρετανική βουλή, τους Εργατικούς. Οι δημόσιες δηλώσεις τους και η ίδια η στάση του Τζόνσον πρέπει να εξεταστούν τώρα, υπό το φως της κοινής πείρας που όλοι έχουμε συσσωρεύσει αυτές τις μέρες για την πανδημία. Η σκέψη για προμελετημένο τυχοδιωκτικό σχέδιο και όχι τυχοδιωκτική αμέλεια προκύπτει αβίαστα από τη διασύνδεση των γεγονότων.
Δεν είναι καθόλου δύσκολο να διαπιστώσει κανείς ότι η πολιτική της ήταν μια προσχεδιασμένη από το επιτελείο της κυβέρνησης, που προκαθόριζε , μια από τις οποίες ήταν και τα περιοριστικά μέτρα της καραντίνας, τα οποία εφάρμοσε η κυβέρνηση Τζόνσον στις 24 Μαρτίου, όταν ο αριθμός των νεκρών είχε φτάσει τους 335 μια μέρα νωρίτερα [12]. Η βρετανική κυβέρνηση να κλείσει τα σχολεία, τις παμπ, τα μπαρ, τα εστιατόρια, τα μαγαζιά λιανικής, να σταματήσει το μαζικό συνωστισμό σε χώρους συνάθροισης, σε συναυλίες και γήπεδα, και τέλος να επιβάλει μερική απαγόρευση κυκλοφορίας. Ο στόχος τους ήταν να νοσήσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού της χώρας και να αναπτύξει αντισώματα πριν από την καραντίνα, προκειμένου στη συνέχεια να μειώσουν όσο το δυνατό περισσότερο το χρονικό ορίζοντα της καραντίνας, που όπως σε κάθε χώρα έτσι και στη Βρετανία προκαλεί κλυδωνισμούς σε όλη την οικονομία και μείωση στα κέρδη του κεφαλαίου.
Από τη στιγμή που έχασαν το παιχνίδι της αναχαίτισης της εξάπλωσης της επιδημίας στο πρωταρχικό της στάδιο -όταν ακόμη τα κρούσματα ήταν λίγα και ο ρυθμός εξάπλωσης αρκετά μικρός- γιατί δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση να πάρουν περιοριστικά ταξιδιωτικά μέτρα που θα έπλητταν το εμπόριο και τον τουρισμό, κατανόησαν ότι η λήψη οριζόντιων περιοριστικών μέτρων ήταν μονόδρομος σε κάποια χρονική στιγμή στο μέλλον.
Για να συνειδητοποιήσουμε τη διαφορά δράσης με τις χώρες που είχαν υποστεί τις οικονομικές επιπτώσεις από το ξέσπασμα του SARS-Cov-1 το 2003-2004, οι αρχές της Ταϊβάν έκαναν επιθεώρηση στα αεροπλάνα με θερμομέτρηση όλων των επιβατών μετά την προσγείωση και πριν από την αποβίβαση και ζητούσαν από τους επιβάτες να δηλώσουν το ιστορικό τους τις τελευταίες 10 μέρες, αν είχαν πυρετό ή αναπνευστικό πρόβλημα. Ολα αυτά από τις 31 Δεκέμβρη [1].
Θεωρώντας απίθανο να δημιουργηθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα (λίγων μηνών) εμβόλιο (για τον SARS-CoV-1 που ξέσπασε τα έτη 2003-2004 δε βρέθηκε ποτέ αποτελεσματικό φάρμακο που μειώνει τις επιπλοκές των κρίσιμων περιστατικών, δεν δημιουργήθηκε ποτέ εμβόλιο), προτίμησαν να ολιγωρήσουν θυσιάζοντας χιλιάδες ζωές, προκειμένου να οδηγήσουν σε ταχεία νόσηση μεγάλο τμήμα του πληθυσμού βραχυπρόθεσμα, παίρνοντας το επιπρόσθετο ρίσκο να βρεθούν αντιμέτωποι με ένα δεύτερο κύμα της πανδημίας μετά τη σταδιακή άρση των περιοριστικών μέτρων, που προετοιμάζονταν εξαρχής να λάβουν
Αυτό ήταν το της στρατηγικής τους. Δηλαδή, ανάμεσα στη χρονική διάρκεια των αποτελεσματικών σκληρών περιοριστικών μέτρων για τον περιορισμό της μετάδοσης του ιού, από τη μια, και στην απώλεια κερδών των βρετανικών μονοπωλίων, λόγω της σκληρότητας των μέτρων, από την άλλη, ήταν το trade-off που φρόντισαν εξαρχής να λάβουν υπόψη τους, σε ένα μακάβριο πρόβλημα μαθηματικής βελτιστοποίησης, όπου η μετρική ελαχιστοποίησης ήταν η απώλεια κερδών των βρετανικών μονοπωλίων, με περιοριστική συνθήκη ένα μέγιστο συνολικό αριθμό χιλιάδων νεκρών βρετανών συνταξιούχων, που εκτιμούσαν ότι θα μπορούσε να «αντέξει» η βρετανική κοινωνία, συγκρινόμενο με το συνολικό αριθμό ετήσιων θανάτων από κάθε λογής νόσημα (π.χ. γρίπη, καρδιακά, αυτοκινητιστικά κτλ…). Ιδανικά, αν ήταν στο χέρι τους, θα άφηναν τη διάδοση του ιού ανεξέλεγκτη, αλλά γνώριζαν πολύ καλά, από τα δεδομένα της Κίνας και της Ιταλίας και τις βασικές γνώσεις επιδημιολογίας για την εξάπλωση των λοιμωδών νοσημάτων στο παρελθόν, ότι με αυτόν τον τρόπο θα κατέστρεφαν το εθνικό σύστημα υγείας και οι επιπτώσεις θα ήταν ανυπολόγιστες.
Αρχικά, ας δούμε πώς όλες οι πτυχές του σχεδίου ξεδιπλώνονται από τις δημόσιες δηλώσεις των βασικών επιστημονικών συμβούλων της κυβέρνησης και του ίδιου του Τζόνσον και πώς συνδέονται με τα γεγονότα.
όταν πλέον η κατάσταση είχε ξεφύγει στην Ιταλία, με 827 νεκρούς, ο Π.Ο.Υ αποφάσισε να κηρύξει για τον SARS-CoV-2. Ο Π.Ο.Υ καθυστέρησε συνειδητά να πάρει αυτή την απόφαση πάνω από μήνα, για να μην πλήξει την κερδοφορία του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου στη Κίνα και αργότερα για να μην πλήξει τον τουρισμό και το εμπόριο τόσο στη Νοτιανατολική Ασία όσο και στην ίδια την Ευρώπη, όταν είχαν ξεσπάσει τα πρώτα μαζικά κρούσματα του ιού στην Ιταλία [1].
, ακριβώς μια μέρα αργότερα, η βρετανική κυβέρνηση έπρεπε να πάρει αποφάσεις για να ανταποκριθεί στην κατάσταση πανδημίας που είχε ανακοινώσει ο Π.Ο.Υ. Ο Μπόρις Τζόνσον εμφανίστηκε για δηλώσεις στις κάμερες, ανάμεσα στους δυο βασικούς επιστημονικούς συμβούλους της κυβέρνησης, τον Κρις Γουίτι (αριστερά), επικεφαλής αξιωματούχο επί των ιατρικών θεμάτων, και τον Πάτρικ Βάλανς (δεξιά), βασικό επιστημονικό σύμβουλο της κυβέρνησης. Ανάμεσα σε άλλα, ο Τζόνσον δήλωσε τα εξής, με στομφώδες ύφος για να παραπέμπει στον Τσόρτσιλ [2]:
Με μια πρώτη ματιά στο λόγο του, ο Τζόνσον φαίνεται συνετός. Κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τη νέα πανδημία, καταδικάζει όσους συγκρίνουν την εποχική γρίπη με τον κοροναϊό και φαίνεται να προετοιμάζει το λαό του για επώδυνα μέτρα που πρέπει να παρθούν ώστε να αντιμετωπιστεί η κρίση που έρχεται και να προστατευτεί το εθνικό σύστημα υγείας. Τα μέτρα αυτά θα δώσουν τον απαιτούμενο χρόνο για να προχωρήσει με γοργούς ρυθμούς η ιατρική έρευνα, αφενός σε φάρμακα που θα μπορέσουν να μειώσουν σε αρκετά κρίσιμα περιστατικά τις επιπλοκές του ιού, ώστε να σωθούν περισσότερες ζωές στην Εντατική, και αφετέρου στη δημιουργία ενός νέου εμβολίου που θα εξασφαλίσει αντισώματα στον πληθυσμό.
Μόνο που στην συνέντευξη Τύπου ο Τζόνσον δεν προκαθόριζε τη λήψη κανενός μέτρου, παρά μόνο έμενε σε συστάσεις που σε καμία περίπτωση δε σταματούσαν την εξάπλωση του ιού στον πληθυσμό. Ισα-ίσα την ενίσχυαν, γιατί χωρίς επιβολή μέτρων οι Βρετανοί καθησυχάζονταν ότι δε διέτρεχαν σοβαρό κίνδυνο. Δήλωνε:
Οσον αφορά την απαγόρευση μαζικών συναθροίσεων σε θεάματα και αγώνες, ο Τζόνσον δήλωνε:
Ο επιστημονικός σύμβουλος Πάτρικ Βάλανς συμπλήρωνε επ’ αυτού:
Προφανώς, αυτά είναι συμπεράσματα ενός τσαρλατάνου και όχι ενός επιστήμονα. Ο σύμβουλος της κυβέρνησης υπηρετούσε τη σκοπιμότητα της πολιτικής της κυβέρνησης, γράφοντας την επιστήμη εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Eνα άτομο που έχει το φορέα μπορεί να μολύνει κατά μέσο όρο δύο με τρία άτομα μόνο αν συμπεριφέρεται Αν συμμετέχει σε περιβάλλοντα με συνωστισμό, ασπάζεται, κάνει αγκαλιές, χειραψίες, φωνάζει συνθήματα, τότε γίνεται υπερμεταδότης του ιού, όπως συνέβη σε πληθώρα τέτοιων περιστατικών που ήταν ήδη γνωστά στην επιστημονική κοινότητα. Τα παραθέτουμε εν συντομία.
Πρώτον, η έκρηξη κρουσμάτων στην αγορά θαλασσινών στο Ουχάν, όπου επιβεβαιωμένα κρούσματα ήταν 27 ασθενείς [3]. Δεύτερον, ο 38χρονος ιταλός μαραθωνοδρόμος που παρότι είχε εμφανίσει συμπτώματα στις 14 Φλεβάρη, ο γιατρός του έδωσε αντιγριπικά φάρμακα και τον έστειλε σπίτι. Η διάγνωση του κοροναϊού έγινε στις 20 Φλεβάρη, όταν πλέον υπέφερε από πνευμονία. Μέχρι τότε, επιβεβαιωμένα είχε μεταδόσει τον ιό σε 13 άτομα, ανάμεσά τους και η γυναίκα του [4]. Τρίτον, η στη Νότια Κορέα, μέλος θρησκευτικής χριστιανικής σέκτας, υπολογίζεται ότι ευθύνεται για τη μετάδοση του ιού σε 1.160 άτομα της σέκτας, μέσα από τη συμμετοχή της σε μεγάλες εκκλησιαστικές συναθροίσεις [5]. Τέταρτον, ζευγάρι εμβδομηντάρηδων απ’ την Ουχάν, που βρέθηκε στο Χονγκ Κόνγκ και εικάζεται ότι ευθύνεται για αύξηση κρουσμάτων του ιού στην περιοχή [6]. Εκτός όλων των άλλων, ο ποδοσφαιρικός αγώνα Αταλάντα – Βαλένθια, που πραγματοποιήθηκε στο Μιλάνο, από το οποίο μεταφέρθηκε μαζικά στο Μπέργκαμο, μέσω των οπαδών της Αταλάντα που πήγαν για να τον παρακολουθήσουν, αποδεικνύει ότι οι ποδοσφαιρικοί αγώνες στη φάση της εξάπλωσης της πανδημίας ήταν .
Στην περίπτωση του Πάτρικ Βάλανς δεν μιλάμε για κάποιον άσχετο, αλλά για έναν διπλωματούχο αξιωματούχο που έχει τις απαιτούμενες γνώσεις και άρα συνειδητά παραπληροφορεί το κοινό σε σοβαρότατα θέματα για τη δημόσια υγεία. Και το πράττει αυτό σε βαθμό εγκλήματος. Ο Βάλανς συνέχιζε τον συλλογισμό του ως εξής:
Με άλλα λόγια, σύμφωνα με τον Βάλανς, κάθε ουσιαστικό μέτρο περιορισμού της μετάδοσης του ιού που πάρθηκε σε Κίνα, Ιταλία και αργότερα σε άλλες χώρες (και στη δική μας) προκαλούσε το ίδιο ή και μεγαλύτερο ρίσκο επιδείνωσης της εξάπλωσης του ιού, μεταφέροντας την εστία της μετάδοσης σε κλειστούς χώρους συγκέντρωσης. Προφανώς, αυτό είναι μια πρόχειρη κατασκευή που δεν ερείζεται σε κανένα δεδομένο. Ηταν ένα σόφισμα των συμβουλατόρων της κυβέρνησης Τζόνσον για να δικαιολογήσουν την εγκληματική ολιγωρία τους.
Ετσι, ολοφάνερα υπονομευόταν «από τα αποδυτήρια» κάθε αγώνας ενάντια στην πανδημία και βέβαια ενισχυόταν η θέση του πρωθυπουργού να μην προβεί άμεσα σε επιβολή οριζόντιων μέτρων καραντίνας και βέβαια αναστολής τμήματος της παραγωγής και του εμπορίου. Εδώ ζορίζονταν να αναστείλουν δραστηριότητες του πιο παρασιτικού κομματιού της οικονομίας, των ποδοσφαιρικών αγώνων και των διαφημιστικών θεαμάτων.
Ο Κρις Γουίτι, επικεφαλής των ιατρικών θεμάτων, έπαιρνε τη σκυτάλη αργότερα για να πει, σύμφωνα με την περιγραφή του «Γκάρντιαν» [2] :
Το 1% -όχι στο 80%, αλλά στο 60% των 67 περίπου εκατομμυρίων Βρετανών- Επομένως, η ανεξέλεγκτη διάδοση για την εξασφάλιση ανοσίας της αγέλης προφανώς και δεν ήταν στο σχεδιασμό τους. Ο στόχος τους ήταν να φτάσουν στην καραντίνα με όσο το δυνατόν μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού σε ανοσία, γι’ αυτό και καθυστερούσαν την επιβολή μέτρων.
Εκείνη τη μέρα, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ειδικά οι Εργατικοί, δε χτύπησαν την κυβέρνηση. Ο μόνος που βγήκε να κάνει κριτική στην πολιτική της κυβέρνησης -και αυτή ανώδυνη από άποψη ουσίας- ήταν ο ακροδεξιός Φάρατζ, ο οποίος δήλωνε:
Στις , ο Πάτρικ Βάλανς επανήλθε με πιο αποκαλυπτικές δηλώσεις στο ΒΒC, εισάγοντας πλέον τον όρο της [7]:
Ο Βάλανς συνέχιζε αποκρούοντας τα περιοριστικά μέτρα: !
Ο Βάλανς αναφερόταν σε νέα φάση εξάπλωσης του ιού μετά την άρση των περιοριστικών μέτρων καραντίνας, προσδιορίζοντάς το ξέσπασμά της προς το φθινόπωρο. Από τη στιγμή που δέχεσαι ότι η ανοσία αγέλης είναι μονόδρομος, τότε η επιδημία μπορεί να ξεσπάσει ξανά μετά την άρση των πρώτων σκληρών περιοριστικών μέτρων ανάσχεσης της εξάπλωσης, Στην περίπτωση δε, που η ανοσία δεν έχει προχωρήσει στον πληθυσμό πριν από την επιβολή της καραντίνας, τότε το ξέσπασμα της επιδημίας στην επόμενη φάση, χωρίς τη διατήρηση των προαναφερθέντων μέτρων,
Αυτό, όπως θα δούμε, προέβλεπε και ειδική μελέτη του Ιμπίριαλ, που δημοσιεύτηκε στις Αυτή δε λάμβανε υπόψη της τη λήψη των προαναφερθέντων μέτρων μετά την άρση της καραντίνας και αξιοποιήθηκε ποικιλοτρόπως από την κυβέρνηση για να εφαρμόσει την πολιτική της. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι η Μεγάλη Βρετανία δε θωρακίστηκε απέναντι στην πανδημία με προστατευτικά μέσα (μάσκες, αναλώσιμα) και με αντιδραστήρια για την πραγματοποίηση μαζικών μοριακών τεστ διάγνωσης του ιού.
Στις σε συνέντευξή του στην εκπομπή Νewsnight του ΒΒC, ο ειδικός επιδημιολόγος της κυβέρνησης GrahamMedley ήταν ακόμη πιο αποκαλυπτικός για το σχέδιο [8]. Παραθέτουμε αποσπάσματα της συνέντευξής του:
Σε αυτό το απόσπασμα και σε άλλο παρακάτω προεξοφλείται ότι η ανοσία του πληθυσμού με πιθανό εμβόλιο στο μέλλον είναι αδύνατη και ότι εξαρχής θα πρέπει να δρομολογηθεί η απόκτηση ανοσίας του πληθυσμού μέσω της νόσησης των λιγότερο ευάλωτων στην νόσο. Εδώ, όμως, πρέπει να σταθούμε για λίγο στις προϋποθέσεις της
Αν θεωρήσουμε υποθετικά ότι κάθε μήνα ένα μέγιστο 2% του πληθυσμού μπορεί να νοσεί με ασφάλεια, χωρίς να υπερφορτώνεται το σύστημα υγείας, τότε προκειμένου να αποκτήσει ανοσία το 60% του πληθυσμού (πολλοί θεωρούν ότι 70% θα προσέφερε τη μέγιστη ασφάλεια στις ευπαθείς ομάδες), θα έπρεπε να περάσουν 30 μήνες. Για να διατηρηθεί, όμως, το 2% κάθε μήνα, θα έπρεπε να παρθούν περιοριστικά μέτρα στο σύνολο του πληθυσμού για την αποτροπή της μετάδοσης της νόσου σε μεγαλύτερο ποσοστό, ενδεχόμενο που θα εγκυμονούσε σοβαρούς κινδύνους για τις ευπαθείς ομάδες. Θα έπρεπε να παρθούν στοχευμένα περιοριστικά μέτρα, που να περιορίζουν στο ελάχιστο την ύπαρξη ατόμων από ευπαθείς ομάδες στο 2%. Η κυβέρνηση Τζόνσον, όμως, δεν έπαιρνε κανένα περιοριστικό μέτρο, έκανε μόνο παραινέσεις για μέτρα «κοινωνικής αποστασιοποίησης».
Οπως είδαμε, δημόσια, με δηλώσεις τους, υπονόμευαν κάθε μέτρο που περιόριζε τη διάδοση της νόσου στον πληθυσμό, παρότι αυτά τα μέτρα (π.χ απαγόρευση μαζικών συναθροίσεων), όταν πάρθηκαν έγκαιρα, είχαν επιτυχία στην αναχαίτιση της εξάπλωσης του ιού, όπως συνέβη και στη χώρα μας. Σε ερώτηση της δημοσιογράφου, ο Medley απαντούσε:
Στη συνέχεια, τόνιζε:
Τέλος, ο Graham Medley έβαζε ένα νέο στοιχείο της πολιτικής Τζόνσον. Υπεύθυνοι για την κοινωνική αποστασιοποίηση δεν ήταν πρώτα και κύρια οι αρμόδιοι της κυβέρνησης, αλλά οι ίδιοι οι πολίτες. Εισάγοντας την , η κυβέρνηση προσπαθούσε να απομακρύνει από πάνω της τις ευθύνες για την ολιγωρία της να λάβει περιοριστικά μέτρα
Αυτή η αλληλουχία των περιορισμών στην Ελλάδα ήταν απαραίτητη μέχρι την καραντίνα, ώστε ο κόσμος γρήγορα να συνειδητοποιεί την κρισιμότητα της κατάστασης. Οσο δεν παίρνονταν σκληρότερα περιοριστικά μέτρα, η πλειοψηφία καθησυχαζόταν και πίστευε ότι οι επιπτώσεις της επιδημίας του κοροναϊού δε διέφεραν και πολύ από αυτές της εποχικής γρίπης. Υλοποιήθηκε, όμως, με τεράστιες αντιφάσεις, που σε μεγάλο βαθμό αντικατοπτρίζουν τα ισχυρά ταξικά συμφέροντα που προσέκρουαν στη συνεπή και ταχεία πραγματοποίησή της. Απαγορεύτηκαν τα καρναβάλια, αλλά όχι οι ποδοσφαιρικοί αγώνες. Στην πορεία οι ταγοί της Εκκλησίας, που λειτουργούν ως κράτος εν κράτει, επέβαλαν για μέρες φρένο στην εφαρμογή των μέτρων στις εκκλησίες. Για βδομάδες υπήρχαν όλες εκείνες οι προϋποθέσεις για υπερμετάδοση του ιού και μάλιστα ανάμεσα σε ευπαθείς ομάδες με την απόλυτη ευθύνη της επίσημης πολιτείας που υπέκυπτε στις μεσαιωνικές απαιτήσεις της εκκλησιαστικής εξουσίας. Είναι πραγματικά θέμα τύχης που η εξάπλωση δεν έφτασε στις εκκλησίες προτού εφαρμοστούν τα οριζόντια μέτρα ().
Ο Graham Medley έλεγε χαρακτηριστικά:
Κι όμως, ακόμα και στην Ελλάδα τα σχολεία έκλεισαν αμέσως μετά τα πρώτα «ορφανά» κρούσματαόταν δηλαδή βρέθηκαν φορείς του ιού που δεν είχαν καμία προφανή διασύνδεση με άλλους από το εξωτερικό, και λίγο αργότερα έκλεισαν και οι καφετέριες, τα εστιατόρια κτλ…. Πίσω από τα «ορφανά» κρούσματα κρύβονταν ενδεχομένως δεκάδες άλλα κρούσματα. Επιπλέον, στην Ελλάδα, όταν εφαρμόστηκε η καραντίνα στις 23 Μαρτίου, υπήρχαν 17 νεκροί από κοροναϊό [9]. Στην Ιαπωνία, τα σχολεία έκλεισαν στις 2 Μαρτίου, όταν οι νεκροί ήταν μόνο 6 [10], [11].
Στις 12 Μαρτίου, οι θάνατοι στη Μεγάλη Βρετανία ήταν 10. Στις 18 Μαρτίου είχαν γίνει 104 [12]. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της εκθετικής εξάπλωσης του ιού. Μέσα σε 6 μέρες, τα διαπιστωμένα κρούσματα είχαν αυξηθεί από 460 σε 2.626. Η ίδια η κυβέρνηση αποδεχόταν ότι ήταν πολύ περισσότερα. Ακόμη όμως και αυτή η καταγεγραμμένη αύξηση δείχνει πόσο εκρηκτικά εξαπλώνεται ο ιός.
Η βρετανική κυβέρνηση ότι θα συνέβαινε αυτό. Είχε τα δεδομένα της Κίνας και της Ιταλίας. Στις 22 Γενάρη, η Κίνα παρουσίαζε 17 νεκρούς και 571 κρούσματα. Στις 11 Γενάρη εμφανιζόταν μόνο ένας νεκρός. Παρολαυτά, η Κίνα προχώρησε στις 22 Γενάρη σε απομόνωση της Ουχάν και σε μέτρα απαγόρευσης της κυκλοφορίας. Στις 30 Γενάρη, η Κίνα εμφάνιζε διαπιστωμένα 9.692 κρούσματα και 213 νεκρούς [13].
Παρολαυτά, όμως, το βρετανικό υπουργείο Υγείας δημοσίευε στις 14 Μαρτίου διαγράμματα που έδειχναν ότι η πολιτική της παραίνεσης δε θα υπερφόρτωνε το σύστημα Υγείας, τη χωρητικότητα του NHS [14].
Στο παραπάνω διάγραμμα, ο οριζόντιος άξονας δείχνει το χρόνο (άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο) και ο κατακόρυφος άξονας τον αριθμό των καθημερινών κρουσμάτων. Στην περίπτωση της ανεξέλεγκτης μετάδοσης (μπλε καμπύλη) η κορυφή (η μέγιστη τιμή καθημερινών κρουσμάτων) υπερδιπλασιάζεται, ενώ στην περίπτωση των μέτρων παραίνεσης (κόκκινη καμπύλη) η κορυφή είναι ακριβώς στη χωρητικότητα του βρετανικού συστήματος υγείας (οριζόντια διακεκομμένη γραμμή). Η πραγματικότητα είναι ότι ακόμη και με καραντίνα, αν η τελευταία δεν έχει εφαρμοστεί γρήγορα και ο ιός έχει εξαπλωθεί μαζικά στη χώρα, όπως συνέβη σε Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία, Κίνα, και βέβαια Αγγλία, από αυτήν της χωρητικότητας του συστήματος Υγείας, Προφανώς, τα κρίσιμα περιστατικά θα είναι λιγότερα, αλλά θα είναι πολύ περισσότερα από αυτά που θα αντέξει το σύστημα Υγείας, που πάντα σε «κανονικούς καιρούς», ειδικά μετά από τη μακρά περίοδο περικοπών και λιτότητας στη δημόσια υγεία, λειτουργεί οριακά, ειδικά στις Εντατικές. Και να μην ξεχνάμε ότι η διάγνωση στις περισσότερες χώρες, όπως και στην Αγγλία, πραγματοποιείται μαζικά στα κρούσματα των ευπαθών ομάδων.
Τα νούμερα της κυβέρνησης αμφισβητήθηκαν ανοιχτά από 200 επιστήμονες που σε δημόσια επιστολή τους στις 14 Μάρτη συνυπέγραφαν τα εξής [15]:
Η επιστολή αυτή δεν επηρέασε καθόλου τις εξελίξεις, δεν «συγκίνησε» κάποιον από την αντιπολίτευση.
Στις 16 Μαρτίου, δημοσιεύτηκε ειδική μελέτη επιστημόνων του Ιμπίριαλ με επικεφαλής τον επιδημιολόγο καθηγητή Νιλ Φέργκιουσον [16]. Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι εστίασαν σε ρητή αναφορά της ομάδας για την πρόβλεψη του συνολικού αριθμού των νεκρών στην περίπτωση ανεξέλεγκτης μετάδοσης του νόσου, προεξοφλώντας ότι αυτοί άλλαξαν τα επιστημονικά δεδομένα και ώθησαν τον Τζόνσον στην καραντίνα. Συγκεκριμένα προέβλεπαν 510.000 νεκρούς για τη Μεγάλη Βρετανία. Μόνο που, όπως είδαμε, αυτό το νούμερο το είχε ήδη προβλέψει ο βασικός σύμβουλος της κυβέρνησης Κρις Γουίτι από την πρώτη στιγμή, στις δηλώσεις της κυβέρνησης στις 12 Μάρτη.
Στην πραγματικότητα η μελέτη του Ιμπίριαλ απηχούσε τις κατευθυντήριες γραμμές της στρατηγικής της κυβέρνησης Τζόνσον. Το «ζουμί» βρίσκεται στις προβλέψεις των καθημερινών κρίσιμων περιστατικών ανάλογα με την τακτική αντιμετώπισης της πανδημίας. Εκεί λοιπόν αναγράφονται επί λέξει τα εξής [16, σελ.7]:
Λίγο παρακάτω ξεδιπλώνεται το βασικό εύρημα της μελέτης, που δικαίωνε τη στρατηγική της κυβέρνησης Τζόνσον[16, σελ 11]:
Ας θυμηθούμε τι έλεγε ο Βάλανς στις :
Τέλος, ας θυμηθούμε ότι ο Βάλανς θεωρούσε ότι η απαγόρευση μαζικών συναθροίσεων θα οδηγήσει σε αύξηση των κρουσμάτων σε κλειστούς χώρους. Ολως τυχαίως, η έρευνα του Ιμπίριαλ δεν περιελάμβανε ούτε τον αντίκτυπο του αποκλεισμού των λεγόμενων υπερμεταδοτών λόγω αναστολής των δημόσιων συναθροίσεων, ούτε τον αντίκτυπο της ιχνηλάτησης και της διάγνωσης με πραγματοποίηση μαζικών μοριακών τεστ. Γιατί τότε θα φαινόταν ότι η γενικευμένη καραντίνα δε θα χρειαζόταν να κρατήσει από τις 20 Μάρτη (τότε άρχιζε η προβλεπόμενη καμπύλη των κρίσιμων περιστατικών στη μελέτη) μέχρι τον Σεπτέμβρη για να συρρικνωθούν τα κρίσιμα περιστατικά.
Επιπλέον, τα μέτρα θα αίρονταν σταδιακά μετά από 50 μέρες, αλλά θα έπρεπε να ακολουθηθεί πλέον τεχνική ιχνηλάτησης, διάγνωσης , όπως ακριβώς έγινε στις χώρες που είχαν πληγεί από τον SARS-CoV-1 και είχαν πάρει αμέσως μέτρα αναχαίτισης της εξάπλωσης από τις 31 Δεκέμβρη, στην πρωταρχική φάση της εξάπλωσης του ιού, χωρίς να χρειαστεί να πάρουν οριζόντια περιοριστικά μέτρα καραντίνας, με στόχο να συρρικνώσουν ακριβώς τα κρούσματα και να τα μηδενίσουν στο μέλλον, όπως έγινε με τον SARS-CoV-1 και τον MERS, Στην καλύτερη περίπτωση, μέχρι την τελική εκμηδένιση των κρουσμάτων, θα προκύψει και εμβόλιο και έτσι δε θα χρειαστεί να νοσήσει το 60%-70% του πληθυσμού, ρισκάροντας χιλιάδες ζωές για τα κέρδη των καπιταλιστών.
[1] Χρονικό ενός διεθνούς εγκλήματος | Η εγκληματική ολιγωρία των "ειδικών" του Π.Ο.Υ που έθεσαν τα κέρδη των καπιταλιστών πάνω από τις ανθρώπινες ζωές
[2]
[3] Κλινικά χαρακτηριστικά των ασθενών που έχουν προσβληθεί από τον νέο κοροναϊό του 2019 στην Ουχάν, Κίνα, The Lancet, 24 Γενάρη 2020
[4]
[5]
[6] https://www.ejinsight.com/eji/article/id/2365283/20200131-why-wuhan-couple-with-coronavirus-were-able-to-move-around-in-hk
[7]
[8]
[9]
[10]
[11]
[12]
[13]
[14]
[15]
[16]