Nαι, ξέρουμε ότι το κόστος είναι ψηλό, ότι το τίμημα είναι μεγάλο, αλλά η νίκη είναι μόνο μιας ώρας υπομονή.
Μοχάμεντ Αφίφ
Ο Μοχάμεντ Αφίφ, ένας διακεκριμένος λιβανέζος δημοσιογράφος, επικεφαλής του Γραφείου Ενημέρωσης της Χεζμπολά, δολοφονήθηκε χτες κατά τη διάρκεια ενός ακόμα βομβαρδισμού δειλίας της σιωναζιστικής αεροπορίας. Βομβαρδίστηκε το αρχηγείο του Μπάαθ στη Βηρυτό.
Ο δημοσιογράφος Μοχάμεντ Αφίφ υπήρξε μέλος της Χεζμπολά από την ίδρυσή της το 1983 και ήταν ο άνθρωπος που δημιούργησε το μιντιακό θαύμα της αντιστασιακής οργάνωσης που βλέπουμε σήμερα. Επικεφαλής του Γραφείου Ενημέρωσης τοποθετήθηκε το 2014 και έκτοτε ήταν εκτεθειμένος στον κίνδυνο μιας άνανδρης δολοφονίας, λόγω των συνεχών δημόσιων εμφανίσεών του και της ιδιαίτερα μαχητικής ρητορικής του. Οταν μιλούσε ο Αφίφ, οι πάντες γνώριζαν ότι μιλούσε η ηγεσία της Χεζμπολά.
Προτού αναλάβει αυτό το πολιτικό καθήκον, υπήρξε ο δημοσιογράφος του Αλ-Μανάρ (μιντιακό συγκρότημα της Χεζμπολά) που δεν περιοριζόταν στα επιτελικά του καθήκοντα, αλλά βρισκόταν συνεχώς στα μέτωπα του ρεπορτάζ. Οι ανταποκρίσεις του στη διάρκεια του πολέμου τον Ιούλη του 2006 υπήρξαν μνημειώδεις, καθώς αψηφούσε κάθε κίνδυνο και βρισκόταν κυριολεκτικά στην πρώτη γραμμή του πεδίου της μάχης.
Το Αλ-Μανάρ αποχαιρέτισε τον Μοχάμεντ Αφίφ με τα εξής λόγια:
Μια ζωή αφιερωμένη στο μονοπάτι προς την Αλ-Κουντς, μια φωνή που υπερασπιζόταν σθεναρά την Αντίσταση, ένα λαμπρό μυαλό, ένας διακεκριμένος δημοσιογράφος και τώρα ένας ευλογημένος μάρτυρας. Πολλοί τίτλοι και ρόλοι ενσωματωμένοι σε μια προσωπικότητα: ένας σύμβουλος, ένας διευθυντής, ένας ηγέτης, ένας πιονέρος των μίντια – αυτό ήταν, πάνω απ’ όλα, ο Αλ-Χατζ Μοχάμεντ Αφίφ. Μία από τις φωνές της Αντίστασης που δε θα σιγήσει μετά το μαρτύριο [θάνατο] αλλά θα υψωθεί δυνατότερη μέσα από τις ειδήσεις από το πεδίο της μάχης. Πώς θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά, όταν αυτός αντηχούσε τις σφαίρες των μαχητών, τους πυραύλους τους, τα drone, τα κατορθώματά τους; Μετέφερε αυτούς τους θριάμβους στον κόσμο από ένα ακλόνητο βήμα, στεκόταν ανυποχώρητας μπροστά στις απειλές του εχθρού, τις υποσχέσεις του για εκδίκηση και τα εγκλήματα.
Πριν από μερικές εβδομάδες, ο Μοχάμεντ Αφίφ έδινε συνέντευξη Τύπου στην περιοχή Γομπέιρι στα νότια προάστια της Βηρυτού, όταν έφτασε απειλή του σιωναζιστικού στρατού ότι θα βομβαρδίσει την περιοχή. Τελείωσε την ομιλία του με τη φράση: «Θα είμαστε νικητές». Η πρώτη ερώτηση που δέχτηκε αφορούσε τις απειλές: «Χατζ Μοχάμεντ, ποια είναι η γνώμη σας για τις απειλές του Ισραήλ, που έφτασαν κατά τη διάρκεια αυτής της συνέντευξης Τύπου;»
Απάντησε: «Οι βομβαρδισμοί δεν μας φοβίζουν. Οπότε πώς θα μπορούσαν να μας φοβίσουν οι απειλές; Σας λέω πως η θέλησή μας είναι ακλόνητη, η αφοσίωσή μας είναι δυνατή και η Αντίστασή μας είναι σταθερή».
Δεν έτυχε να τον γνωρίσουμε, αλλά αισθανόμαστε ότι χάσαμε κάποιον δικό μας άνθρωπο. Είμαστε σίγουροι ότι η μνήμη του θα είναι αθάνατη ανάμεσα στους αντιστασιακούς και τους ελεύθερους ανθρώπους του Λιβάνου.
ΥΓ. Δε θα ρωτήσουμε «τι κάνουν οι δημοσιογραφικές οργανώσεις στην Ελλάδα, μπροστά στη στοχευμένη δολοφονία ενός ακόμα δημοσιογράφου;». Η απάντηση είναι γνωστή: τίποτα! Οπως δεν έχουν κάνει τίποτα για τους περισσότερους από 180 δημοσιογράφους που έχουν δολοφονηθεί στη Λωρίδα της Γάζας, για το βομβαρδισμό σπιτιού που χρησιμοποιήσουν οι πολεμικοί ανταποκριτές στο νότιο Λίβανο (με δύο νεκρούς και κάμποσους τραυματίες). Αλλο να είσαι μάχιμος δημοσιογράφος με άποψη και άλλο να είσαι «κουραμπιές» ή «ομιλούσα γλάστρα» και να υπερασπίζεσαι τους φορείς της αδικίας, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.
