Σ’ έναν καταυλισμό εκτοπισμένων στο νότο της Λωρίδας της Γάζας. Τα παιδιά παίζουν, περιφρονώντας τους βομβαρδισμούς γύρω τους. Παίζουν γιατί αγαπούν τη ζωή. Μαθαίνουν από μικρά να αψηφούν τη βαρβαρότητα και να έχουν πίστη στα ιδανικά της ελευθερίας.
Πίστη, όπως αυτό το κοριτσάκι: Δεν θα παραδοθούμε, θα νικήσουμε ή θα πεθάνουμε. Και μην νομίζετε ότι αυτό είναι το τέλος.
Ακούστε το κελάηδισμά του κι ας μην καταλαβαίνετε τη γλώσσα. Θα καταλάβετε τα πάντα από το ύφος και τη γλώσσα του σώματος. Είναι σαν τραγούδι…
Πίστη, όπως αυτή η γυναίκα που βγαίνει από τα ερείπια του σπιτιού της που μόλις βομβαρδίστηκε και ουρλιάζει: Θα γίνουμε όλοι μάρτυρες για την Αντίσταση. Χαιρετίζω τα νιάτα της!
Πίστη, όπως αυτός ο άνδρας που στέκεται μπροστά από τα ερείπια του σπιτιού του, μπροστά από τα ερείπια της αγαπημένης του Μπέιτ Χανούν, με κόπο συγκρατώντας τα δάκρυά του, προσπαθώντας να μην ξεσπάσει σε λυγμούς. Ορκίζεται πως θα ξαναχτίσει το σπίτι του. Διαδηλώνει την πίστη του στην Αντίσταση. «Παρά τη γενοκτονία, θα παραμείνουμε σταθεροί εδώ και θα ξαναχτίσουμε τη χώρα αργά ή γρήγορα».
Πίστη, όπως αυτός ο νεαρός της Πολιτικής Προστασίας, που καθησυχάζει μια παλαιστίνια μάνα που έχει κολλήσει κάτω από τα ερείπια: «Ορκίζομαι ότι θα σε βγάλω έξω»!
Πίστη, όπως ο ήρωας γιατρός Δρ Μουνίρ Αλ-Μπουρς, Γενικός Διευθυντής Υγείας στη Γάζα. Hταν ανάμεσα στους πολιορκημένους του νοσοκομείου Αλ-Σίφα. Πέρα από την ιατρική του δουλειά, έκανε δουλειά ζύμωσης. Λόγω του διεθνούς κύρους του ως γιατρός, έβγαζε συνεχώς βίντεο, έπαιρνε συνεντεύξεις από τραυματίες, παρενέβαινε τηλεφωνικά σε τηλεοπτικά κανάλια, αποκάλυπτε τα ψέματα των σιωναζιστών για το Αλ-Σίφα και έδειχνε τα εγκλήματά τους.
Οταν οι σιωναζιστές εκκένωσαν με τη βία το συγκρότημα Αλ-Σίφα, ο Δρ Αλ-Μπουρς δεν μετακινήθηκε προς το νότο. Πήγε προς το βορρά και άρχισε να δουλεύει στο Ινδονησιακό Νοσοκομείο. Οταν το βομβάρδισαν και το εκκένωσαν κι αυτό, πήγε πιο βόρεια, στο νοσοκομείο Καμάλ Αντουάν. Οταν το βομβάρδισαν και το αχρήστεψαν κι αυτό, πήγε ακόμα πιο βόρεια, στο Κέντρο Υγείας της Τζαμπάλια. Αγνοώντας όλες τις απειλές των σιωναζιστών που τον είχαν στοχοποιήσει προσωπικά.
Οι σιωναζιστές βομβάρδισαν στοχευμένα το σπίτι της αδερφής του στη Τζαμπάλια αλ-Μπάλαντ. Πολλά μέλη της οικογένειάς του σκοτώθηκαν. Μεταξύ αυτών και η αγαπημένη του κόρη.
O Δρ Μουνίρ Αλ-Μπουρς τραυματίστηκε. Τίποτα δεν θα τον κάνει να εγκαταλείψει το δικό του αγώνα για τη ζωή των ασθενών του, για την αλήθεια, για την ελευθερία.
Πίστη, όπως ο δημοσιογράφος Ουαέλ Αλ-Νταχντούκ, που παραμένει στην πρώτη γραμμή της ενημέρωσης, παρά την απώλεια των παιδιών και της συζύγου του. Οι Παλαιστίνιοι του έχουν ήδη δώσει το προσωνύμιο «ο φύλακας της αλήθειας» και τον περιβάλλουν με αγάπη μικροί και μεγάλοι.
Η Γάζα, η Παλαιστίνη δε θέλει κλάματα. Θέλει αλληλεγγύη. Οποιος απλά κλαίει για τη σφαγή των αμάχων και την ισοπέδωση των πόλεων, χωρίς να αναδεικνύει το βασικό στοιχείο: ένας ακλόνητος λαός που στηρίζει την ένοπλη Αντίστασή του, που νικά στα πεδία των μαχών, προσφέρει κακές υπηρεσίες στην Παλαιστινιακή Υπόθεση (κι ας έχει τις καλύτερες προθέσεις).
