|
Υπάρχει περίπτωση ο εκδότης ενός «ανατρεπτικού» περιοδικού να υπερασπίζεται τους βομβαρδισμούς που διαπράττει μια ιμπεριαλιστική χώρα; Κι όμως υπάρχει! Η περίπτωση του Φιλίπ Βαλ, επί 17 χρόνια εκδότη του Charlie Hebdo, αποτελεί ζωντανό παράδειγμα. |
Στο προηγούμενο φύλλο αναφέραμε ότι ο Βαλ ήταν φιλοσιωνιστής, παραθέτοντας συνέντευξή του στο γαλλικό περιοδικό L’ Express τον Οκτώβρη του 2008 (https://www.lexpress.fr/culture/philippe-val-l-affaire-sine-est-un-avertissement_630869.html#), στην οποία χαρακτήριζε τον σιωνισμό ως πατριωτισμό των Εβραίων και καταφερόταν ενάντια στους αντισιωνιστές αποκαλώντας τους αντισημίτες.
Ο Βαλ δεν έχανε ευκαιρία να πλέκει το εγκώμιο του σιωναζισμού, φτάνοντας στο σημείο να υποστηρίζει: «Εάν κάποιος κοιτάξει τον χάρτη του κόσμου, πηγαίνοντας προς την ανατολή, πέρα από τα σύνορα της Ευρώπης, δηλαδή την Ελλάδα, ο δημοκρατικός κόσμος σταματά. Μόνο ένα μικρό κονφετί προόδου βρίσκει κανείς στη Μέση Ανατολή: είναι το κράτος του Ισραήλ. Μετά, τίποτα απολύτως, μέχρι την Ιαπωνία»! (https://lmsi.net/Certes-mais-la-Poetique-de).
Ο Βαλ δεν ήταν μόνο υπέρμαχος της «μοναδικής δημοκρατίας» στη Μέση Ανατολή, αλλά και υποστηρικτής των νατοϊκών βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία! Σωστά διαβάσατε. Για του λόγου του αληθές, διαβάστε πως δικαιολογούσε τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία και θα καταλάβετε τι εστί «ριζοσπαστισμός» της εποχής μας:
«Διαβάζοντας μια εφημερίδα, αντικαταστήστε το “Κοσοβάρος” με το “Εβραίος”. Τα στρατεύματα του Μιλόσεβιτς οργανώνουν πογκρόμ, καταστρέφουν χωριά, δολοφονούν τους άνδρες και αναγκάζουν τις γυναίκες και τα παιδιά των Εβραίων να μεταναστεύσουν. Τι κάνει κανείς, επεμβαίνει ή όχι; Α, αισθάνομαι το δισταγμό ακόμα και μεταξύ των πασιφιστών. Εκτός από τα ισοδύναμα των Σελίν (σ.σ. γάλλος αντισημίτης συγγραφέας που συμπαθούσε το ναζισμό), του Ντριέ Λα Ροσέλ (σ.σ. συγγραφέας κι αυτός, φίλος του Σελίν και φανατικός συνεργάτης των ναζί) και των κομμουνιστών αλληλέγγυων του γερμανο-σοβιετικού συμφώνου, αποφασίζουμε σταθερά να μην επιτρέψουμε να συμβεί αυτό»! (https://www.monde-diplomatique.fr/cahier/kosovo/halimi).
Αφήνουμε κατά μέρος την ανιστόρητη (και προβοκατόρικη) σούπα του Βαλ, που ταυτίζει τους κομμουνιστές (που υποστήριξαν το σύμφωνο μη επίθεσης, που καθυστέρησε λίγα χρόνια τον πόλεμο που εξαπέλυσαν τελικά οι ναζί κατά της Σοβιετικής Ενωσης, η οποία σήκωσε το κύριο βάρος του αντιφασιστικού αγώνα), με τους συνεργάτες των Γερμανών, για να σημειώσουμε το μέγεθος του θράσους αυτού του υποκειμένου.
Ενα από τα δύο συμβαίνει. ‘Η ο Βαλ ήταν μαύρο πρόβατο μέσα στο περιοδικό, αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο παρέμεινε εκδότης του για 17 ολόκληρα χρόνια, ή η γραμμή του ήταν απόλυτα αποδεκτή από όλους.
