Βομβάρδισαν, κατέστρεψαν, ρήμαξαν μια ολόκληρη χώρα, σκότωσαν δεκάδες χιλιάδες αθώους ανθρώπους και όσοι επιβιώσουν θα πληρώσουν με την υγεία και τη ζωή τους τη μόλυνση της γης τους από τις βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου και τα χημικά όπλα που χρησιμοποιήθηκαν. Επειτα, λένε, ξεκίνησαν την ανοικοδόμηση της χώρας, με την ελπίδα ότι θα αρχίσουν γρήγορα να καλύπτουν το κόστος του πολέμου και να συσσωρεύουν κέρδη από το μαύρο χρυσό. Είχαν μάλιστα έτοιμο σχέδιο σε περίπτωση που ιρακινές δυνάμεις έκαναν σαμποτάζ στις εγκαταστάσεις της πετρελαιοβιομηχανίας, από το 2002, δηλαδή ένα χρόνο πριν από τον πόλεμο, ενώ υποτίθεται ότι διαπραγματεύονταν μέσω ΟΗΕ με το Σαντάμ Χουσεϊν για την αποτροπή του, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της αμερικάνικης κυβέρνησης, που διέρρευσε στους «The New York Times» (24/1/06), η οποία χαρτογραφεί το χάος του μεταπολεμικού προγράμματος ανασυγκρότησης. Η εκπόνηση του σχεδίου είχε ανατεθεί, έναντι αμοιβής 1.9 εκατομμυρίων δολαρίων, στην Kellogg Brown & Root, θυγατρική της διαβόητης Halliburton, η οποία αργότερα κέρδισε ένα συμβόλαιο ύψους 1.4 δισ. δολαρίων για την ανασυγκρότηση της ιρακινής πετρελαιοβιομηχανίας και κατηγορήθηκε επανειλημμένα για σκανδαλώδη κακοδιαχείριση και υπερκοστολόγηση των υπηρεσιών της. Λογάριαζαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο, την ιρακινή αντίσταση, που τους χάλασε τα σχέδια.
Οπως είναι γνωστό, το αμερικάνικο κογκρέσο έχει εγκρίνει τη διάθεση 21 δισ. δολαρίων για την ανοικοδόμηση του Ιράκ. 18.7 δισ. έχουν ήδη δαπανηθεί, από τα οποία το 25% έχει πάει στις τσέπες των αμερικάνικων ιδιωτικών εταιριών ασφάλειας. Το πώς και πού έχουν σπαταληθεί τα υπόλοιπα αποτελεί ένα τεράστιο σκάνδαλο, στο οποίο θα αναφερθούμε χωριστά. Τα χρήματα λοιπόν τελειώνουν και η κυβέρνηση Μπους έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να ζητήσει την έγκριση νέου κονδυλίου από το κογκρέσο και παράλληλα βγαίνουν διάφοροι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και δηλώνουν με περισσό θράσος ότι εμείς σας απαλλάξαμε από τη δικτατορία του Σαντάμ Χουσεϊν, ανοίξαμε το δρόμο για την αποκατάσταση της δημοκρατίας, αλλά δεν είπαμε ότι θα αναλάβουμε την ανοικοδόμηση του Ιράκ. Εμείς κάναμε την αρχή, τα υπόλοιπα είναι δουλειά της ιρακινής κυβέρνησης. Με τη συμβολή των λεγόμενων ξένων δωρητών, δηλαδή των κυβερνήσεων που κάτω από την πίεση των Αμερικάνων αναγκάζονται να προσφέρουν κάποιο ποσό. Οι ξένοι δωρητές έχουν υποσχεθεί να προσφέρουν το ποσό των 13.5 δισ. δολαρίων, όμως ελάχιστοι απ’ αυτούς φαίνονται πρόθυμοι να εκπληρώσουν την υπόσχεσή τους, λόγω των συνθηκών που επικρατούν στο Ιράκ. Καταλαβαίνετε τι έχει να γίνει από δω και πέρα.
Και επειδή οι μεγαλοεργολάβοι δεν έχουν καμιά εμπιστοσύνη στην ιρακινή κυβέρνηση, ετοιμάζονται να φύγουν και δηλώνουν ότι οι συμφωνίες που θα προωθήσει η τελευταία είναι μικρού ύψους και δεν τους ενδιαφέρουν και ότι θα επανέλθουν όταν θα ανοίξει το ταμείο των ξένων δωρητών και της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Οσο για τα έργα ανοικοδόμησης που είχαν αναλάβει οι μεγαλοεργολάβοι, είναι λίγο πολύ γνωστό σε ποια κατάσταση βρίσκονται. Οι αγωγοί ανατινάζονται κάθε λίγο, η παραγωγή πετρελαίου παραμένει πίσω από το προπολεμικό επίπεδο και η τιμή των καυσίμων έχει τριπλασιαστεί, παρασύροντας στα ύψη τις τιμές όλων των προϊόντων. Για την αποκατάσταση του δικτύου ηλεκτροδότησης έχουν δαπανηθεί 4 δισ. δολάρια, τα οποία όμως έχουν διατεθεί για την αποκατάσταση και την ανακαίνιση παλιών εγκαταστάσεων και όχι για την κατασκευή νέων, με αποτέλεσμα να εξακολουθούν να εμφανίζονται μεγάλες ελλείψεις ηλεκτρικού ρεύματος ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες.
