Αφού έτριξε τα δόντια με την απόφαση του υπουργείου Φυσικών Πόρων στις 18 Σεπτέμβρη να ανακαλέσει την περιβαλλοντική άδεια του στρατηγικού ενεργειακού προγράμματος Σαχαλίνη-2 (αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες ιδιωτικές επενδύσεις στον ενεργειακό τομέα παγκοσμίως και τη μεγαλύτερη στη Ρωσία), με στόχο να πιέσει την Shell (ελέγχει το 55% της επένδυσης με δύο ιαπωνικές εταιρίες να ελέγχουν το υπόλοιπο 45%) να δεχτεί τη συμμετοχή της Gasprom στο πρόγραμμα, αλλά και με την απόφαση του ίδιου υπουργείου να ξεκινήσει διαδικασίες ενάντια στη γαλλική Τοτάλ (ελέγχει το 50% της εκμετάλλευσης του πετρελαϊκού κοιτάσματος της Καρβάγκα), με την επίκληση παραβίασης της άδειας εκμετάλλευσης απ’ την Τοτάλ (πράγμα που μπορεί να οδηγήσει σε ανάκληση της άδειας), ο Ρώσος πρόεδρος Βλ. Πούτιν πέταξε το καρότο στους Ευρωπαίους «συμμάχους» του δηλώνοντας ότι δεν πρέπει να υπάρχει πανικός κι ότι οι φήμες για απόσυρση της άδειας απ’ την Τοτάλ είναι… υπερβολικές.
Αυτά δήλωσε στη συνάντηση που είχε με τον Σιράκ και τη Μέρκελ το περασμένο Σαββατοκύριακο, υποστηρίζοντας ταυτόχρονα ότι η χώρα του μπορεί να εξασφαλίσει φυσικό αέριο στη Γερμανία για τα επόμενα 50 με 70 χρόνια. Βλέποντας ότι η αμερικάνικη οικονομία δε βρίσκεται σε τόσο καλή κατάσταση (με το ρυθμό ανάπτυξης να πέφτει στο 2.9% το δεύτερο τρίμηνο του 2006 έναντι 5.6% του πρώτου, πράγμα που φάνηκε και απ’ την πτώση των τιμών του πετρελαίου), η Ρωσία βγαίνει στην αντεπίθεση τρίζοντας τα δόντια στους ξένους επενδυτές και υπενθυμίζοντας στην Ευρώπη τη στρατηγική σημασία που έχει η Ρωσία στη διεθνή οικονομική σκηνή.
Αυτό φάνηκε και απ’ τη διάθεση της Ρωσίας να διεισδύσει στην ευρωπαϊκή πολεμική και αεροδιαστημική εταιρία EADS (European Aeronautic Defence & Space Company), που αποτελεί τη μητρική εταιρεία της Airbus, με το πέρασμα του 5% των μετοχών της EADS στα χέρια μιας κρατικής ρωσικής τράπεζας. Δυστυχώς, δε μπορέσαμε να βρούμε και πολλές λεπτομέρειες για τα αποτελέσματα της συνάντησης των τριών στο Παρίσι, πέρα απ’ το γεγονός ότι συζητήθηκαν σημαντικά θέματα, όπως αυτά της οικονομίας και της ενεργειακής ασφάλειας, αλλά και παγκόσμια ζητήματα, όπως ο Λίβανος και το Ιράν. Θα παρακολουθούμε τις εξελίξεις και θα επανέλθουμε.
