Με έντονο σκεπτικισμό και έκδηλη ανησυχία, υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί αξιωματούχοι και μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ υποδέχτηκαν την αποστολή των πρώτων 150 βρετανών κομάντο από την επιπλέον δύναμη των 3.300 αντρών που πρόκειται να στείλει μέχρι τον ερχόμενο Μάη η βρετανική κυβέρνηση στο Αφγανιστάν. Αιτία όχι μόνο η μεγάλη αύξηση των επιθέσεων από τους Ταλιμπάν τους τελευταίους μήνες, αλλά και το ότι το μεγαλύτερο μέρος της δύναμης αυτής θα αναπτυχθεί στην επαρχία Χέλμαντ, από τα ισχυρότερα προπύργια της αντίστασης των ισλαμιστών μαχητών, όπου μόνο τους τελευταίους μήνες έχουν σκοτωθεί περίπου 100 αμερικάνοι και αφγανοί στρατιώτες, όσοι δηλαδή βρετανοί στρατιώτες έχουν χάσει συνολικά τη ζωή τους στον πόλεμο του Ιράκ.
Η ανησυχία και ο φόβος για τους κινδύνους που απειλούν τη βρετανική στρατιωτική δύναμη στην επαρχία Χέλμαντ αποτυπώνονται πολύ παραστατικά στους τίτλους δύο σχετικών άρθρων του «Independent» (13/2/06). Το ένα τιτλοφορείται «Στην κοιλάδα του θανάτου» και το δεύτερο «Η επαρχία όπου οι Ταλιμπάν δεν νικήθηκαν ποτέ».
Στο τελευταίο, μεταξύ άλλων, επισημαίνεται: «Οι Ταλιμπάν στην πραγματικότητα δεν νικήθηκαν ποτέ στην επαρχία Χέλμαντ. Ενώ ο υπόλοιπος κόσμος γιόρταζε το τέλος των Ταλιμπάν μετά την πτώση της Κανταχάρ το 2001, οι Ταλιμπάν είχαν ακόμη υπό τον έλεγχό τους το μεγαλύτερο μέρος της επαρχίας Χέλμαντ. Εκεί βρήκε καταφύγιο ο ηγέτης των Ταλιμπάν, ο Μουλάς Μοχάμεντ Ομάρ, μετά την πτώση της Κανταχάρ και από κει πιστεύεται ότι διέφυγε με μοτοσικλέτα στις αρχές του 2002…
Την περασμένη χρονιά, η Χέλμαντ υπήρξε από τα βασικά κέντρα της εξέγερσης των Ταλιμπάν. Αν και μόνο τώρα προσελκύει την προσοχή του έξω κόσμου, η εξέγερση των Ταλιμπάν μαίνεται στη Χέλμαντ από τη νίκη των αμερικάνικων δυνάμεων στο Αφγανιστάν το 2001. Πολύ νωρίς, το 2002, επιχείρησαν να δολοφονήσουν τον αφγανό διοικητή της Υπηρεσίας Πληροφοριών στην επαρχία και το Μάρτιο του 2003 επιτέθηκαν και σκότωσαν δύο αμερικάνους στρατιώτες των ειδικών δυνάμεων. Ομως την περασμένη χρονιά, η εξέγερση αναπτύχθηκε γρήγορα σε ένταση με την εισαγωγή μεθόδων από το Ιράκ. Σημειώθηκε κύμα επιθέσεων αυτοκτονίας, αποκεφαλισμοί και επιθέσεις σε μαλακούς στόχους, όπου προηγούμενα οι Ταλιμπάν προτιμούσαν τις κατά μέτωπο επιθέσεις σε αμερικάνικους και αφγανικούς στόχους.
Ο λόγος για τον οποίο οι αμερικάνικες δυνάμεις δεν μπόρεσαν να καταφέρουν ένα αποφασιστικό πλήγμα στους Ταλιμπάν στη Χέλμαντ είναι ένας συνδυασμός της φύσης της περιοχής και της αποτυχίας της υποστηριζόμενης από τις ΗΠΑ κυβέρνησης του Χαμίντ Καρζάι να κάνει περισσότερα για την ανοικοδόμησή της. Οι περισσότερες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις δεν τολμούν να πάνε στην επικίνδυνη αυτή επαρχία.
Σε αντίθεση με την επαρχία Κουνάρ στην ανατολή, ένα άλλο σημαντικό κέντρο της εξέγερσης, η Χέλμαντ δεν έχει βραχώδη μέρη και είναι αδύνατο να φυλαχτούν τα ορεινά σύνορα με το Πακιστάν. Το μεγαλύτερο μέρος των συνόρων είναι επίπεδη και μονότονη έρημος.
Οι έμποροι ναρκωτικών τα διέσχιζαν πάντα ελεύθερα, πληρώνοντας τους αφγανούς και πακιστανούς συνοριοφύλακες για να κάνουν τα στραβά μάτια. Και στις δύο πλευρές των συνόρων ζουν φυλές των Παστούν.
Η επαρχία Χέλμαντ έχει τη μεγαλύτερη παραγωγή ακατέργαστου οπίου στον κόσμο. Αλλη παραγωγή δεν υπάρχει. Πριν από τη Σοβιετική επέμβαση, η Χέλμαντ ήταν μια πλούσια αγροτική περιφέρεια. Ομως στη διάρκεια του πολέμου κατά των Σοβιετικών, τα αρδευτικά συστήματα καταστράφηκαν και σήμερα η καλλιέργεια παπαρούνας είναι η μοναδική βιώσιμη καλλιέργεια».
Υπενθυμίζουμε ότι η νατοϊκή δύναμη στο Αφγανιστάν, η οποία τώρα είναι 9.200 άντρες, θα αυξηθεί και θα φτάσει περίπου στους 15.000 μέσα στους επόμενους μήνες. Σημαντικό μέρος αυτής της δύναμης θα αναπτυχθεί στις θερμές ζώνες του νότιου και ανατολικού Αφγανιστάν για να ενισχύσει τους Αμερικάνους, οι οποίοι θέλουν να αποσύρουν 3.000 από τη δύναμη των 20.000 στρατιωτών που υπηρετούν στο Αφγανιστάν. Αν και κατά πόσο θα τα καταφέρουν είναι ζητούμενο, καθώς όλα δείχνουν ότι τους περιμένει ένα πολύ θερμό καλοκαίρι.
