Η ισραηλινή εισβολή στη Λωρίδα της Γάζας, που ξεκίνησε τα χαράματα της περασμένης Τετάρτης δεν είναι μια επιχείρηση διάσωσης ενός «αθώου στρατιώτη» που απήχθη από τις παλαιστινιακές οργανώσεις αντίστασης. Είναι μια ακόμα επίδειξη κρατικής τρομοκρατίας απέναντι σ’ ένα λαό που παρά τα ισχυρά πλήγματα που έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια συνεχίζει να αντιστέκεται και να ματώνει. Αφού η αντίσταση συνεχίζεται, η αφορμή θα βρισκόταν αργά ή γρήγορα.
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές (Τετάρτη βράδυ) η επιχείρηση είναι σε εξέλιξη και σύμφωνα με εκπρόσωπο του ισραηλινού στρατού, 3000 στρατιώτες έχουν διεισδύσει σε βάθος δύο χιλιομέτρων στο νότιο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας. Το προηγούμενο βράδυ, ισραηλινά μαχητικά είχαν ανατινάξει τρεις γέφυρες και το μεγαλύτερο σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της περιοχής (στην κεντρική Γάζα) που ηλεκτροδοτεί το 70% της Λωρίδας της Γάζας, αφήνοντας στο σκοτάδι κοντά στα τρία τέταρτα της Λωρίδας. Ομως, μέχρι στιγμής οι Σιωνιστές δεν τολμούν να προχωρήσουν σε μαζικές χερσαίες επιθέσεις σε κατοικημένες περιοχές (όπως είχαν κάνει παλαιότερα στην ηρωϊκή Τζενίν και τη Ραμάλα της Δυτικής Οχθης), γιατί γνωρίζουν ότι η Λωρίδα της Γάζας ως προπύργιο της παλαιστινιακής αντίστασης δεν είναι εύκολη λεία. Είναι μια πολύ πυκνοκατοικημένη περιοχή (1.2 εκ. άνθρωποι κατοικούν σε μια περιοχή μικρότερη από το ένα δέκατο της Αττικής, είναι δηλαδή τρεις φορές πιο πυκνοκατοικημένη απ’ την τελευταία), με χιλιάδες μαχητές που τους περιμένουν σαν κινητές βόμβες. Είναι μια περιοχή όπου ακόμα και ο Σαρόν δεν τόλμησε να πραγματοποιήσει χερσαία επίθεση, παρά τις απειλές του πριν από τέσσερα χρόνια. Γι’ αυτό και οι Σιωνιστές περιορίζονται σε βομβαρδισμούς κτιρίων, που πιστεύουν ότι αποτελούν χώρους παραγωγής οπλισμού των Παλαιστίνιων μαχητών, και σε βομβαρδισμό του αεροδρομίου «Αραφάτ», που δε χρησιμοποιείται πλέον, ενώ επιδίδονται σε ένα όργιο τρομοκρατίας με συνεχείς πτήσεις των μαχητικών τους αεροσκαφών πάνω απ’ τις πόλεις και με προέλαση αρμάτων μάχης σε μη κατοικημένες περιοχές (κοντά στην πόλη Ράφα στα σύνορα με την Αίγυπτο).
Ταυτόχρονα ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Εχούντ Ολμέρ, δηλώνει ότι δεν πρόκειται να γίνει ανακατάληψη της Λωρίδας της Γάζας, αλλά ότι οι Ισραηλινοί σκοπεύουν μόνο να απελευθερώσουν τον απαχθέντα στρατιώτη τους, απειλώντας όμως παράλληλα ότι σε περίπτωση εκτέλεσής του κινδυνεύει να συλληφθεί η πλειοψηφία των μελών της κυβέρνησης της Χαμάς.
Αυτή η ισραηλινή βαρβαρότητα έχει ενώσει τις οργανώσεις αντίστασης στη Γάζα που πραγματοποιούν επιθέσεις σε ισραηλινούς εποικισμούς σαν απάντηση. Σε ανακοίνωση μάλιστα ενός τάγματος των Ταξιαρχιών Μαρτύρων του Αλ-Ακσα (που πρόσκεινται στη Φατάχ) υπογραμμίζεται το δικαίωμα της αντίστασης στην κατοχή με όλους τους δυνατούς τρόπους και καλούνται οι απαγωγείς του ισραηλινού δεκανέα να μην τον αφήσουν, αν δεν απελευθερωθούν όλες οι γυναίκες και τα παιδιά που κρατούνται φυλακισμένα στις ισραηλινές φυλακές.
