Τελικά, ο αμερικάνος αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, Μάικ Μιούλεν, που προειδοποιούσε ότι οι επιθέσεις μπορεί να οδηγήσουν και σε αδιέξοδο, δεν διαψεύστηκε. Αυτό αναγκάζεται να το παραδεχτεί μέχρι και το BBC, την περασμένη Τετάρτη, σε άρθρο του με τίτλο που τα λέει όλα: «Το λιβυκό τέλμα αφήνει το ΝΑΤΟ χωρίς σχέδιο Β». Αν και ο βρετανός υπουργός Εξωτερικών, Ουΐλιαμ Φοξ, απορρίπτει κάθε ιδέα περί «αδιεξόδου», η αλήθεια είναι ότι το αδιέξοδο είναι γεγονός και ορισμένοι αναλυτές, όπως ο καθηγητής Σιν Κέι (χρόνια αναλυτής του ΝΑΤΟ), φοβούνται ακόμα και για την μετά Καντάφι εποχή. Ο Κέι προειδοποίησε ότι «η αποχώρηση του Καντάφι λίγα πράγματα ίσως να λύσει, αν το έθνος διαλυθεί σε έναν εμφύλιο τύπου Σομαλίας». Στην περίπτωση αυτή ο Κέι υποστήριξε ότι «το καλύτερο που θα μπορούσαμε να ελπίζουμε είναι η ντε φάκτο διχοτόμηση της Λιβύης, σίγουρα κάτι που οι νατοϊκοί σύμμαχοι δεν οραματίζονταν όταν ξεκίνησε αυτή η περιπέτεια».
Με την πληροφόρηση να είναι μονομερής (από τις ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις και τους αντικαθεστωτικούς), χωρίς τη δυνατότητα ανεξάρτητης διερεύ-νησης των γεγονότων, είναι αδύνατον να γνωρίζει κανείς όλη την αλήθεια για το τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη Λιβύη. Το σίγουρο όμως είναι ότι οι δυνάμεις του Καντάφι αντέχουν και οι δύο μήνες ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών δεν έχουν αποδώσει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Ακόμη και η «προέλαση» των αντικαθεστωτικών στο αεροδρόμιο της Μισράτα, μέσα σε ένα κλίμα σφοδρών μαχών (σύμφωνα με την αιγυπτιακή εφημερίδα Αλ Αχράμ της περασμένης Τετάρτης), μπορεί να ανατραπεί, όπως ανατράπηκαν όλο αυτό το διάστημα αντίστοιχες «προελάσεις». Κάποια στιγμή η ζυγαριά θα κλίνει προς τη μία ή την άλλη πλευρά. Αυτό όμως θα γίνει αφού χυθεί πολύ αίμα και σίγουρα όχι προς όφελος του λαού της Λιβύης που όποιος και να επικρατήσει δεν θα του δώσει την πραγματική λευτεριά για την οποία ξεσηκώθηκε.
