Με την ποινή του θανάτου για όσους συλλαμβάνονται και καταδικάζονται για «τρομοκρατικές» ενέργειες επιχειρεί η αμερικανόδουλη ιρακινή κυβέρνηση να εκφοβίσει τον ιρακινό λαό και να τη χρησιμοποιήσει ως όπλο στην καταστολή της αντίστασης ενάντια στην αμερικάνικη κατοχή.
Οπως αποκάλυψε το Γαλλικό Πρακτορείο, κατατέθηκε και συζητήθηκε σε κλειστή σύνοδο της ιρακινής βουλής «αντιτρομοκρατικό» νομοσχέδιο, το οποίο ορίζει οχτώ αδικήματα που χαρακτηρίζονται ως «τρομοκρατικές πράξεις» και τιμωρούνται με την ποινή του θανάτου. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται η βία, οι βανδαλισμοί εναντίον δημόσιων κτιρίων, ο σχηματισμός ένοπλων «συμμοριών», η χρήση εκρηκτικών για τη δολοφονία ανθρώπων, οι επιθέσεις εναντίον ιρακινών αστυνομικών και στρατιωτών καθώς και εναντίον διπλωματικών αποστολών, οι απαγωγές για πολιτικούς, διασπαστικούς, εθνικούς ή ρατσιστικούς λόγους.
Για τα αδικήματα αυτά οι ένοχοι και οι συνεργοί τους τιμωρούνται με την ποινή του θανάτου. Το ίδιο και οι ηθικοί αυτουργοί, αυτοί που τα προετοιμάζουν και οποιοσδήποτε άλλος βοηθά στη διάπραξή τους.
Η ποινή του θανάτου καταργήθηκε στο Ιράκ επί των ημερών της αμερικάνικης κατοχικής διοίκησης, ως «βήμα προς την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας» που υποσχόταν ο Λευκός Οίκος, και επαναφέρθηκε από τη διορισμένη από τους Αμερικάνους μεταβατική κυβέρνηση το 2004. Ωστόσο, σε εφαρμογή τέθηκε για πρώτη φορά την 1η Σεπτεμβρίου, όταν εκτελέστηκαν με απαγχονισμό στην πόλη Κουτ τρία μέλη ισλαμικής οργάνωσης που είχαν καταδικαστεί για τη δολοφονία τριών αστυνομικών και διάφορες απαγωγές. Υπάρχουν ακόμη εννιά περιπτώσεις ανθρώπων που έχουν καταδικαστεί σε θάνατο, αλλά δεν έχει προσδιοριστεί η ημερομηνία της εκτέλεσής τους. Οι αντιδράσεις του ΟΗΕ, ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, της Διεθνούς Αμνηστίας και πολλών ιρακινών και διεθνών οργανώσεων για την προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων και οι εκκλήσεις τους προς την ιρακινή κυβέρνηση να σταματήσει τις εκτελέσεις όχι μόνο δεν εισακούστηκαν, αλλά αντίθετα η τελευταία προχώρησε το ίδιο διάστημα στη συζήτηση του «αντιτρομοκρατικού» νομοσχεδίου, που είναι προσαρμοσμένο στις συνθήκες που έχει δημιουργήσει σήμερα η δράση της ιρακινής αντίστασης. Προφανώς με τις ευλογίες του Λευκού Οίκου.