Πανικός στο σοσιαλδημοκρατικό στρατόπεδο της Γερμανίας. Μετά την εκλογική ήττα στο Ζάαρλαντ, που συνοδεύτηκε από τον εκλογικό θρίαμβο των χριστιανοδημοκρατών, άρχισε η δημοσκοπική κατρακύλα. Τα τελευταία γκάλοπ δίνουν 36% στη Μέρκελ και μόλις 29% στον «ροκ σταρ» Σουλτς. Η δημοσκοπική άνοιξη κράτησε πολύ λίγο.
Και δεν είναι μόνον αυτό, είναι και η γκρίνια που ξέσπασε σχετικά με τη στρατηγική του κόμματος. Ακόμα και ο πρώην καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ βγήκε από την πολιτική ναφθαλίνη, εγκατέλειψε για λίγο τα καθήκοντά του ως «συμβούλου» στην επιχείρηση που κατασκευάζει τον ρωσογερμανικό αγωγό North Stream και σε συνέντευξή του στο Spiegel «συμβούλεψε» το SPD να μην επιμείνει στην προοπτική κυβερνητικής συμμαχίας με το «αριστερό» Linke, αλλά να προτιμήσει το «κεντρώο» FDP (Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα), που φιλοδοξεί να ξαναμπεί στη Βουλή. «Με εξαίρεση τα δεξιά κόμματα, οι συμμαχίες με όλα τα δημοκρατικά κόμματα είναι επιθυμητές», έσπευσε να πει ο αντιπρόεδρος του SPD, Ραλφ Στέγκνερ (λες και δε συγκυβερνούν τέσσερα χρόνια τώρα με την καραδεξιά συμμαχία CDU/CSU). Αλλωστε -συμπλήρωσε με νόημα- οι συμμαχίες δεν είναι γραμμένες στα ψηφοδέλτια και δεν έχει καμιά σημασία να συνηγορήσουν οι σοσιαλδημοκράτεςυπέρ μιας ορισμένης συμμαχίας ενόψει των εκλογών, πράγμα που το μόνο που θα είχε ως αποτέλεσμα θα ήταν η διαφήμιση άλλων κομμάτων.
Τα άκουσαν αυτά οι φιλελευθεροδημοκράτες και τους σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο. Ο πρόεδρός τους Κρίστιαν Λίντνερ ξεκαθάρισε ότι μπορεί στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, όπου έχουν το 9%, να συγκυβερνούν με τους σοσιαλδημοκράτες, αυτό όμως δεν πρέπει να εκληφθεί ως πρόκριμα και για το εθνικό επίπεδο. Ο μακαρίτης Γκένσερ, ιστορικός ηγέτης αυτού του κόμματος, τους έχει διδάξει ότι μόνο ως κόμμα-μπαλαντέρ, που συγκυβερνά με όποιον βγει πρώτος, μπορούν να επιβιώσουν. Αφού οι περισσότερες πιθανότητες είναι υπέρ της Μέρκελ, δε θα ήθελε με τίποτα να διακηρύξει προεκλογικά την ετοιμότητα του FDP να συμμαχήσει κυβερνητικά με τους σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους.
Εκείνοι, όμως, που έπαθαν «κολούμπρα» ήταν οι… συριζαίοι της Γερμανίας. Ακούς εκεί να θέλουν οι σοσιαλδημοκράτες να μας πετάξουν έξω από μια κυβερνητική συμμαχία! Η συμπρόεδρος του κόμματος, Σάρα Βάγκενκνεχτ, έσπευσε να δώσει τα διαπιστευτήριά της στη μονοπωλιακή αστική τάξη της Γερμανίας: «Θέλουμε να κυβερνήσουμε, αρκετά βρισκόμαστε στην αντιπολίτευση. Θα προτιμούσα να φτιάχνω νόμους αντί απλώς να τους κριτικάρω». Μην παραξενεύεστε. Για το… επαναστατικό Linke μιλάμε, που πέταξε τη μάσκα της «αριστερής αντιπολίτευσης» και θέλει να διαχειριστεί τις τύχες της ιμπεριαλιστικής Γερμανίας παρέα με τους σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους.
Τώρα, όλοι έχουν πέσει με τα μούτρα στις κρατιδιακές εκλογές που θα γίνουν στα μέσα Μάη στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία. Είναι το πολυπληθέστερο ομόσπονδο κρατίδιο της Γερμανίας και αυτό με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση προλεταριάτου. Με εξαίρεση την περίοδο 2005-10, από το 1966 νικούν (και κυβερνούν) οι σοσιαλδημοκράτες. Στη Μέρκελ αρκεί απλώς μια άνοδος του ποσοστού της CDU κι ας μην πάρει την πρωτιά (αυτή τη στιγμή οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τους σοσιαλδημοκράτες εφτά μονάδες μπροστά). Γι' αυτό και σηκώνει μόνη της την προεκλογική εκστρατεία, έχοντας σχεδιάσει να πραγματοποιήσει οκτώ προεκλογικές ομιλίες σε όλα τα μεγάλα βιομηχανικά κέντρα της περιοχής (Ντίσελντορφ, Κολωνία, Ντόρτμουντ κτλ.).
Τι δείχνουν όλ' αυτά τα φαινόμενα που -τηρουμένων των αναλογιών- τα βλέπουμε και στη Γαλλία, όπου οι προεδρικές εκλογές βρίσκονται στην τελική ευθεία; Την πλήρη κοινωνική και πολιτική απουσία της εργατικής τάξης. Ούτε διεκδικητικοί αγώνες, ούτε αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, ούτε ταξικά ανεξάρτητη πολιτική οργάνωση και παρέμβαση στις εξελίξεις. Οι πολύχρωμοι εκπρόσωποι του αστικού στρατοπέδου παίζουν μπάλα μόνοι τους και η πολυπληθέστατη εργατική τάξη άγεται και φέρεται, πάντα σε ρόλο θεατή, χειροκροτητή και ψηφοφόρου.
ΥΓ. Οταν ο «αριστερός» Ζαν-Λικ Μελανσόν κατηγορήθηκε στο πρόσφατο ντιμπέιτ των υποψηφίων προέδρων, από τον σοσιαλδημοκράτη Μπενουά Αμόν, ότι οι θέσεις του οδηγούν σε έξοδο της Γαλλίας από την ΕΕ, απάντησε με γνήσιο ιμπεριαλιστικό κυνισμό ότι η Γαλλία έχει δύναμη, καθώς εκπροσωπεί το 18% της ευρωπαϊκής οικονομίας, δεν είναι… η Ελλάδα του Τσίπρα!
