17.000 νέοι, ηλικίας 14-21 χρόνων ολοκλήρωσαν τον περασμένο μήνα τη στρατιωτική εκπαίδευσή τους για μια βδομάδα σε δύο στρατόπεδα εκπαίδευσης των «Ταξιαρχιών Ιζεντίν αλ-Κασάμ», ένοπλης πτέρυγας της Χαμάς, σύμφωνα με ρεπορτάζ του «Γαλλικού Πρακτορείου» (9/2/15). Ανήκουν στη γενιά που έζησε τρεις ισραηλινούς πολέμους εναντίον των Παλαιστινίων της Γάζας: τον πόλεμο των 22 ημερών στα τέλη του 2008 και στις αρχές του 2009, τον 8ήμερο βομβαρδισμό το 2012 και τον πόλεμο των 50 ημερών το καλοκαίρι του 2014, κατά τον οποίο σκοτώθηκαν 2.200 Παλαιστίνιοι, μεταξύ των οποίων περίπου 500 παιδιά.
Πέντε μήνες μετά το τέλος του τελευταίου πολέμου, χιλιάδες από τα παιδιά που επέζησαν, πολλά από τα οποία έχουν χάσει γονείς, αδέλφια, στενούς συγγενείς και φίλους, δήλωσαν συμμετοχή στο πρόγραμμα εκπαίδευσης της Χαμάς, γιατί, εκτός των άλλων, οι «Ταξιαρχίες Ιζεντίν αλ-Κασάμ», είναι η ισχυρότερη ένοπλη οργάνωση της Παλαιστινιακής Αντίστασης, σήκωσε το μεγαλύτερο βάρος της αντίστασης στη διάρκεια του τελευταίου πολέμου και είναι φυσικό να ελκύει περισσότερο τις νέες γενιές μαχητών.
Είναι γνωστό ότι η Χαμάς εδώ και χρόνια οργανώνει θερινές κατασκηνώσεις για τη νεολαία, με χαρακτήρα εκπαιδευτικό αλλά και ψυχαγωγικό. Είναι όμως η πρώτη φορά που γίνεται ταχύρυθμη εντατική στρατιωτική εκπαίδευση από μαχητές των «Ταξιαρχιών Κασάμ» στη «χρήση ελαφρών και βαριών όπλων και στην πραγματοποίηση ενεδρών, ώστε να μπορεί η νέα γενιά μαχητών να ηγηθεί στην επόμενη μάχη για την απελευθέρωση», όπως μεταδίδει το «Γαλλικό Πρακτορείο», το οποίο επικαλείται σχετική ανακοίνωση των «Ταξιαρχιών Κασάμ».
Η Χαμάς υποστηρίζει ότι η προετοιμασία της επόμενης γενιάς που θα συνεχίσει τον αγώνα εναντίον του Ισραήλ για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης υπαγορεύεται από το δικαίωμα της αντίστασης εναντίον του κατακτητή, που κατοχυρώνεται από το διεθνές δίκαιο. Υπάρχει όμως και αντίλογος, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του «Γαλλικού Πρακτορείου», από ομάδες για τα ανθρώπινα δικαιώματα, που κατηγορούν τη Χαμάς ότι εκμεταλλεύεται τα ψυχικά τραυματισμένα από τον πόλεμο παιδιά για πολιτικούς σκοπούς και υποστηρίζουν ότι η αντίσταση στην κατοχή πρέπει να γίνεται από ενήλικες και όχι από παιδιά, ότι τα στρατόπεδα κάνουν τους νέους επιθετικούς, αντί να τους μορφώνουν και να τους διδάσκουν να τηρούν το νόμο.
Λόγια του αέρα (όταν δεν είναι κατευθυνόμενα), εκτός τόπου και χρόνου και ταυτόχρονα επικίνδυνα. Πέραν του ότι η στρατιωτική εκπαίδευση των παλαιστίνιων νέων δεν έρχεται σε αντίθεση με τη μόρφωση (στην οποία οι Παλαιστίνιοι έδιναν και δίνουν τεράστια σημασία), για ποια μόρφωση μπορεί να γίνεται λόγος όταν πολλά σχολεία δεν λειτουργούν γιατί έχουν μετατραπεί σε ερείπια ή φιλοξενούν ανθρώπους που έχασαν τα σπίτια τους από τους βομβαρδισμούς του τελευταίου πολέμου; Για ποια ευημερία μπορεί να γίνεται λόγος όταν η ανεργία ανέρχεται στο 41%, η ανθρωπιστική καταστροφή επιδεινώνεται συνεχώς και ο κίνδυνος ενός νέου πολέμου παραμονεύει;
