Σαράντα εφτά νεκροί (μεταξύ των οποίων δύο μπάτσοι) και 5.500 τραυματίες ήταν το αποτέλεσμα των σφοδρότερων συγκρούσεων της τελευταίας εξαετίας στο Κασμίρ, που ξεκίνησαν στις 8 Ιούλη με τη δολοφονία του 22χρονου ηγετικού στελέχους της ισχυρότερης οργάνωσης του ένοπλου αυτονομιστικού κινήματος, Ηizb al-Mujahidin («Κόμμα των Μουτζαχεντίν» που θεωρείται «τρομοκρατική οργάνωση» από ΗΠΑ και ΕΕ), Burhan Wani, από τον ινδικό στρατό. Μία μέρα μετά από την δολοφονία, οι ινδικές αρχές επέβαλαν απαγόρευση κυκλοφορίας σε όλο το Κασμίρ ως προληπτικό μέτρο για να αποφύγουν τις ταραχές. Εξέλιξη που δεν αποφεύχθηκε, όμως, καθώς η οργή της νεολαίας του Κασμίρ ξεχείλισε και ο πετροπόλεμος με τις δυνάμεις κατοχής έγινε σχεδόν καθημερινός.
Η ινδική κυβέρνηση δεν επέβαλε μόνο απαγόρευση κυκλοφορίας σε όλη την κοιλάδα του Κασμίρ (με πληθυσμό γύρω στα 7 εκατομμύρια), αλλά απαγόρευσε και την κυκλοφορία όλων των τοπικών εφημερίδων, ενώ έκοψε τα κινητά και το διαδίκτυο! Η απάντηση των συνδικάτων ήταν να κηρυχθεί απεργία στους σιδηροδρόμους και όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, που παρέμειναν κλειστά επί τρεις εβδομάδες. Την περασμένη Τρίτη, η κυβέρνηση αποφάσισε να άρει την απαγόρευση κυκλοφορίας στις περισσότερες περιοχές του Κασμίρ (εκτός από την πόλη Αναντάνγκ με ένα εκατομμύριο πληθυσμό), διατήρησε όμως την απαγόρευση των συγκεντρώσεων άνω των τεσσάρων ατόμων. Σε μία προσπάθεια να εκτονώσει τη λαϊκή οργή, η κυβέρνηση συνέστησε «αυτοσυγκράτηση» στις δυνάμεις ασφαλείας και το στρατό, μετά από την άγρια καταστολή που άσκησε στους διαδηλωτές τις τρεις τελευταίες βδομάδες. Χαρακτηριστικό της καταστολής ήταν ότι εκτός από δακρυγόνα και γκλομπ η αστυνομία και ο στρατός χρησιμοποίησαν σφαίρες διασποράς οι οποίες προκάλεσαν την τύφλωση πολλών διαδηλωτών και τραυματισμούς σε πολλά μέρη του σώματος.
Οι τελευταίες συγκρούσεις ήταν οι μεγαλύτερες από το 2010. Τότε ο ξεσηκωμός της νεολαίας του Κασμίρ, μετά από την εν ψυχρώ δολοφονία ενός 17χρονου από δακρυγόνο μπάτσου, είχε χαρακτηριστεί από πολλούς ως «Ιντιφάντα του Κασμίρ» και οι βίαιες διαδηλώσεις κράτησαν ένα τρίμηνο μέσα στο οποίο σκοτώθηκαν 96 άτομα.
Από το 1989 (έτος που ιδρύθηκε το αυτονομιστικό κίνημα που υποστηρίζεται από το Πακιστάν), πάνω από 68 χιλιάδες άνθρωποι έχουν σκοτωθεί στην ταραγμένη επαρχία του Κασμίρ, που διεκδικείται τόσο από την Ινδία όσο και από το Πακιστάν. Η κατοχή του από την Ινδία, μετά από την πτώση της βρετανικής αποικιοκρατίας το 1947, έχει πυροδοτήσει δύο πολέμους μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν.
Το Κασμίρ είναι ένα ακόμα παράδειγμα της βίας και της καταπίεσης που ασκείται στους λαούς της Ανατολής, η οποία σπαράσσεται ακόμα από εθνικές και φυλετικές αντιθέσεις και υποφέρει από την ιμπεριαλιστική υποδούλωση και την καταπίεση των πληβειακών μαζών που αναγκάζονται να μεταναστεύσουν με την ελπίδα να ζήσουν μία στοιχειωδώς ανθρώπινη ζωή.
