Την προηγούμενη βδομάδα, τα γερμανικά δικαστήρια πήραν μία απόφαση που θα δυσκολέψει τη γερμανική κυβέρνηση να περικόψει τα δικαιώματα σε 17 χιλιάδες πρόσφυγες (Σύριους στην πλειοψηφία τους), δηλαδή να κάνει πράξη αυτά που οι κυβερνητικοί εταίροι είχαν συμφωνήσει τον περασμένο Γενάρη. Υπενθυμίζουμε ότι η γερμανική κυβέρνηση είχε αποφασίσει να εμποδίσει την επανένωση των προσφυγικών οικογενειών για δύο χρόνια στην περίπτωση που οι πρόσφυγες που αιτούνταν άσυλο χρήζουν «επικουρικής προστασίας». Πρόκειται για ένα είδος προστασίας που δίνεται σε όλους τους πρόσφυγες που δεν τους χορηγείται άσυλο (γιατί δε θεωρείται ότι κινδυνεύουν ως αντικαθεστωτικοί), ούτε θεωρούνται πρόσφυγες σύμφωνα με τους όρους που θέτει η Συνθήκη της Γενεύης (να είναι δηλαδή διωκόμενοι από τη χώρα τους για λόγους πολιτικούς, φυλετικούς, εθνικούς, κτλ.) αλλά κινδυνεύουν είτε από επιβολή θανατικής ποινής, είτε από βασανιστήρια, είτε από πολεμική σύρραξη.
Κάποιος που θεωρείται ότι χρήζει «επικουρικής προστασίας» παίρνει άδεια παραμονής στη Γερμανία μόνο για ένα χρόνο (που μπορεί να παραταθεί για άλλα δύο) και μπορεί να εγκατασταθεί μόνιμα στη χώρα μετά από πέντε χρόνια (αν πληρούνται και άλλοι όροι, όπως η καλή γνώση των γερμανικών και η δυνατότητα ασφαλούς διαβίωσης), ενώ δεν δικαιούται «προνομιακή οικογενειακή επανένωση» (βλ. https://www.bamf.de/EN/Fluechtlingsschutz/AblaufAsylv/Schutzformen/SubsidiaererS/subsidiaerer-schutz-node.html). Το καθεστώς «επικουρικής προστασίας», επομένως, απέχει αρκετά από το πλήρες καθεστώς πρόσφυγα. Γι’ αυτό και η γερμανική κυβέρνηση αποφάσισε τον περασμένο Γενάρη να εντάξει τους σύριους πρόσφυγες σ’ αυτό το καθεστώς, στοχεύοντας στην ανακοπή των προσφυγικών ροών.
Οι δικαστές αναγνώρισαν το δικαίωμα των σύριων προσφύγων σε αυξημένη προστασία (και όχι σε επικουρική), επειδή το συριακό καθεστώς θεωρεί ότι η μετανάστευση και η αναζήτηση ασύλου αποτελεί αντικαθεστωτική πράξη. Συνεπώς, δε θα πρέπει να θεωρείται ότι οι σύριοι πρόσφυγες φεύγουν μόνο εξαιτίας του πολέμου (κάτι που θα τους κατέτασσε στην κατηγορία της «επικουρικής προστασίας»), αλλά ότι φεύγουν καταγγέλλοντας το καθεστώς.
Μπορεί ο γερμανικός Τύπος (https://www.sueddeutsche.de/politik/asyl-klagen-in-einem-monat-1.3209636) να επισημαίνει αυτή τη νίκη των προσφύγων στα γερμανικά δικαστήρια, ακόμα όμως δε γνωρίζουμε αν η απόφαση είναι τελεσίδικη. Από την άλλη, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η νίκη αυτή αφορά κυρίως τους σύριους πρόσφυγες και όχι πρόσφυγες από άλλες χώρες (όπως το Μαρόκο, η Αλγερία και η Τυνησία, που τον περασμένο Γενάρη κατατάχτηκαν στις «ασφαλείς» χώρες).
Από τη στιγμή που η κεντρική πολιτική κατεύθυνση στο προσφυγικό κινείται στο πλαίσιο της «Ευρώπης – φρούριο», η όποια μερική νίκη των προσφύγων θα κινδυνεύει να αναιρεθεί ανά πάσα στιγμή. Τα δικαστήρια δεν μπορούν να ανατρέψουν αυτή την πολιτική, ακόμα κι αν ορισμένες φορές παίρνουν αποφάσεις σε αντίθετη κατεύθυνση.
