Πέντε μήνες χρειάστηκαν μετά τις εκλογές της 15ης Δεκέμβρη του περασμένου χρόνου για να σχηματιστεί η νέα «ιρακινή» κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Νούρι Αλ-Μαλίκι. Μια κυβέρνηση που ακόμα δεν έχει υπουργούς Εσωτερικών και Αμυνας! Και μόνο αυτά είναι αρκετά για να καταλάβει κανείς πόσο δύσκολο ήταν να συμφωνήσουν οι διάφορες πολιτικές δυνάμεις που την απαρτίζουν και πόσο πιο δύσκολη θα είναι η λειτουργία της. Μια γεύση για το ποιόν της νέας κυβέρνησης στο Ιράκ μας δίνει ο Independent στην ανταπόκρισή του της περασμένης Τρίτης 23/5, που αναφέρει:
«Τόσο διαιρεμένη είναι η νέα κυβέρνηση που κάθε υπουργείο έχει μετατραπεί σε φέουδο του κόμματος που το κρατά. Τα υπουργεία είναι στην πράξη πελατειακοί μηχανισμοί που απασχολούν μόνο τους υπηρέτες των κομμάτων. Αρμέγονται για λεφτά, δουλειές και συμβόλαια. Οι υπουργοί δε μπορούν να απολυθούν για ανικανότητα ή διαφθορά, που είναι παραταύτα τεράστια, επειδή αυτό θα οδηγούσε σε διάλυση της συμφωνίας μεταξύ των κομμάτων και των κοινοτήτων (η κυβέρνηση έχει μετατραπεί σε ένα είδος γραφειοκρατικού φεουδαλισμού με κάθε υπουργείο να διοικείται από έναν ανεξάρτητο οπλαρχηγό). Ο κύριος Μπλερ δήλωσε χθες ότι ένα από τα δυνατά σημεία της νέας κυβέρνησης ήταν ότι “εκλέχθηκε άμεσα με τις ψήφους εκατομμυρίων Ιρακινών πολιτών”. Ομως οι πρεσβείες των ΗΠΑ και της Βρετανίας στη Βαγδάτη ξόδεψαν πολλά τους τελευταίους πέντε μήνες προσπαθώντας να πασάρουν προσωπικότητες στην κυβέρνηση, όπως ο πρώην πρωθυπουργός Ιγιάντ Αλάουι, παρά τη φτωχή επίδοση του κόμματός του στις εκλογές. Το πρόβλημα για τις ΗΠΑ και τη Βρετανία στο Ιράκ είναι κατά ένα επίπεδο αρκετά απλό: “Εάν έχετε δημοκρατία στο Ιράκ, αυτό θα είναι προς όφελος των συμφερόντων του Ιράν, των θρησκευτικών οργανώσεων και των Σιιτών”, δήλωσε ο Sami Shoresh, ένας αναλυτής των ιρακινών υποθέσεων. Ολα αυτά θέλουν να αποφύγουν οι ΗΠΑ και η Βρετανία, όμως αποδεικνύεται αδύνατο να το πετύχουν».
Τι άλλο να προσθέσουμε εμείς εκτός από καλή επιτυχία… στους αντάρτες, στο «τρομοκρατικό» τους έργο;
