Ο Μπαρόζο και ο Αλμούνια υπέρ των ευρωπαίων εργαζόμενων! Ετσι είναι, αφού έτσι εμφάνισε τα πράγματα η προπαγάνδα, μετά την παρουσίαση την περασμένη Πέμπτη του λεγόμενου «σχεδίου της Κομισιόν για την αντιμετώπιση της κρίσης». Θα αρκούσε μόνο ένα μικρό απόσπασμα από την ανακοίνωση της Κομισιόν για να κλείσει το θέμα: «Το σχέδιο ανάκαμψης θα ενισχύσει και θα επιταχύνει τις μεταρρυθμίσεις που έχουν ήδη αρχίσει να εφαρμόζονται στο πλαίσιο της στρατηγικής της Λισαβόνας». Η στρατηγική της Λισαβόνας συνίσταται στο ξεθεμέλιωμα των εργασιακών σχέσεων και στις συνεχείς συντηρητικές ανατροπές στα ασφαλιστικά συστήματα. Μπορούμε, όμως, να μπούμε και σε λεπτομέρειες.
Το περιβόητο σχέδιο της Κομισιόν δεν είναι σχέδιο, αφού από το «πακέτο» των 200 δισ. ευρώ τα 170 δισ. θα διατεθούν από τις κυβερνήσεις, όπως αυτές νομίζουν. Μόνο 30 δισ. ευρώ θα διατεθούν από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (δάνεια δηλαδή) και τον κοινοτικό προϋπολογισμό. Αρα, το σχέδιο δεν είναι παρά ένα ευχολόγιο με παραλήπτριες τις κυβερνήσεις. Οι οποίες τόσο πολύ ομονοούν που η Βρετανία αποφάσισε να μειώσει το ΦΠΑ και η Γερμανία με τη Γαλλία εξέφρασαν αμέσως την αντίρρησή τους, χωρίς όμως να μπορούν να κάνουν και τίποτε.
Εστω και με τη μορφή του ευχολόγιου, η Κομισιόν εισηγείται στις κυβερνήσεις μια σειρά μέτρα υπέρ των καπιταλιστών. Ακόμα και αυτά που εμφανίζονται ως μέτρα υπέρ των εργαζόμενων είναι μέτρα υπέρ των καπιταλιστών. Για παράδειγμα, η πολυδιαφημισμένη απλοποίηση των διαδικασιών για την άντληση πόρων 1,8 δισ. ευρώ από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο προτείνεται με στόχο «να ενισχυθούν οι ενεργές πολιτικές στην αγορά εργασίας». Θα πάνε, δηλαδή, στα ταμεία των επιχειρήσεων για να προσλάβουν επιδοτούμενους ανέργους, απολύοντας μη επιδοτούμενους. Το πάνε, όμως, και παραπέρα: «Για να δημιουργηθεί ζήτηση για τους εργαζόμενους το σχέδιο καλεί τα κράτη – μέλη να μελετήσουν το ενδεχόμενο μείωσης των εργοδοτικών κοινωνικών εισφορών»!
Ολα τα υπόλοιπα είναι απευθείας επιχορηγήσεις προς τους καπιταλιστές για… «έξυπνες επενδύσεις» (νέος όρος αυτός). Για την παραγωγή «πράσινων αυτοκινήτων», για την κατασκευή «εργοστασίων του μέλλοντος» και «κτιρίων υψηλής ενεργειακής απόδοσης» κ.λπ. Πέρα απ’ αυτά, όμως, το ίδιο το ύψος του «πακέτου» είναι αστείο (μόλις 1,5% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ), συγκρινόμενο π.χ. με το σχέδιο Πόλσον. Απλά, κάθε ιμπεριαλιστική κυβέρνηση θ’ ακολουθήσει τη δική της πολιτική.
