Πονοκέφαλος για τον ακροδεξιό Σαλβίνι ήταν η απειθαρχία των δημάρχων της Νάπολης, του Παλέρμο, της Φλωρεντίας και της Πάρμα, που αρνήθηκαν να εφαρμόσουν τον νέο αντιμεταναστευτικό νόμο που ψηφίστηκε τον περασμένο Νοέμβρη. Ο νόμος, που πολιτογραφήθηκε ως «νόμος Σαλβίνι», είναι τόσο σκληρός που δέχτηκε καταιγισμό αντιδράσεων ακόμα και από βουλευτές του κυβερνώντος συνασπισμού, που αρνήθηκαν να τον ψηφίσουν (για την ακρίβεια, 14 βουλευτές του Κινήματος των Πέντε Αστέρων). Με το νέο νόμο, όσοι μετανάστες δεν έχουν άσυλο δε δικαιούνται καμία κοινωνική προστασία (υγειονομική περίθαλψη, στέγαση, σχολειά για τα παιδιά τους), ενώ για πρώτη φορά νομιμοποιείται η χρήση όπλων ηλεκτροσόκ (τέιζερ) από την τοπική αστυνομία, αυξάνοντας ταυτόχρονα το χρόνο φυλάκισης για τους καταληψίες δημοσίων ή ιδιωτικών κτιρίων.
Με το σημερινό σύστημα, οι πρόσφυγες παίρνουν μία διετή άδεια παραμονής και εργασίας μέχρι να εξεταστεί το αίτημά τους για άσυλο. Το 2017, μόνο το 25% των προσφύγων είχε πάρει άσυλο. Με το νόμο Σαλβίνι, όλοι αυτοί οι μετανάστες ρίχνονται κατευθείαν στον… Καιάδα!
Το αξιοσημείωτο είναι ότι ο νόμος Σαλβίνι έρχεται σε μία περίοδο που η μεταναστευτική ροή στην Ιταλία έχει μειωθεί κατά πολύ. Το 2018, μόλις περίπου 13 χιλιάδες μετανάστες μπήκαν στην Ιταλία διά θαλάσσης από τη Λιβύη, αριθμός που είναι κατά 88% μειωμένος σε σχέση με το 2017 και κατά 93% περίπου σε σχέση με το 2016, σύμφωνα με τα κυβερνητικά στοιχεία.
Μπορεί την τελευταία πενταετία οι μετανάστες που μπήκαν στην Ιταλία να φτάνουν περίπου τους 600 χιλιάδες, αυτό όμως ισοδυναμεί με το 1% του πληθυσμού της! Τι να πουν άλλες χώρες, όπως ο Λίβανος, που οι μετανάστες φτάνουν μέχρι και το ένα πέμπτο του πληθυσμού τους;
