«Πιστεύω ότι κανένα γραπτό κείμενο, καμία λέξη, καμία σύνοδος, κανένα ντοκουμέντο δε θα μπορούσε να με προετοιμάσει για την κατάσταση που επικρατεί εδώ…. Δεν ξέρω αν υπάρχουν παιδιά στην Παλαιστίνη που έζησαν έστω και μία ημέρα χωρίς τρύπες από οβίδες τεθωρακισμένων στα σπίτια τους, χωρίς σημεία ελέγχου ενός στρατού κατοχής στο δρόμο τους, χωρίς νερό να πιουν, χωρίς αβεβαιότητα για την επόμενη ώρα της ζωής τους… Μόλις αρχίζω να μαθαίνω για την ικανότητα των ανθρώπων να οργανώνονται ενάντια σε κάθε προγνωστικό και να αντιστέκονται ακόμη και όταν όλες οι ενδείξεις είναι εναντίον τους».
Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια που έστειλε μέσω e-mail στους γονείς της η 23χρονη αμερικανίδα ακτιβίστρια –μέλος του ISM (Διεθνές Κίνημα Αλληλεγγύης)– Ρέιτσελ Κόρι, από την πόλη Ράφα της Λωρίδας της Γάζας, πριν από επτά χρόνια. Λίγες ώρες αργότερα (στις 16 Μάρτη του 2003), το κορμί της συνθλιβόταν από ισραηλινή μπουλντόζα που επιχειρούσε να γκρεμίσει το σπίτι ενός ακόμα παλαιστίνιου «τρομοκράτη».
Την προηγούμενη εβδομάδα, σε δικαστήριο της Χάιφα ξεκίνησε η δίκη, μετά τη μήνυση που έκαναν οι γονείς της Κόρι στο ισραηλινό κράτος, το οποίο κατηγόρησε για τη δολοφονία της κόρης τους. Αν και οι μαρτυρίες των ανθρώπων που βρέθηκαν δίπλα στη Ρέιτσελ τις τελευταίες στιγμές της ζωής της δεν άφηναν περιθώρια αμφιβολίας για τους δολοφονικούς σκοπούς των Ισραηλινών, το δικαστήριο προσπάθησε να παρουσιάσει μια τελείως διαφορετική κατάσταση. Οτι δήθεν το Ισραήλ δεν είχε πρόθεση να κατεδαφίσει κανένα σπίτι την στιγμή που σκοτώθηκε η Ρέιτσελ κι ότι ο οδηγός της μπουλντόζας (τυχαία βρέθηκε εκεί άραγε;) δεν την είδε και την πάτησε… κατά λάθος!!! Εκεί που η ξετσιπωσιά συναντά τη γελοιότητα, γεννιέται η «δικαιοσύνη» των ισραηλινών δικαστηρίων!
