Η για πρώτη φορά επίσημη αποκήρυξη της ένοπλης αντίστασης, στην οποία προχώρησε ο νέος πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής και υποψήφιος της Φατάχ, Αμπού Αμπάς, στην αραβική εφημερίδα «Ασάρκ Αλ Αουσάτ» την περασμένη Τρίτη, δυο μόλις μέρες μετά από την απόσυρση της υποψηφιότητας του κυριότερου αντιπάλου του στις παλαιστινιακές εκλογές (του φυλακισμένου ηγέτη της Φατάχ Μαρουάν Μπαργκούτι), διαφημίστηκε δεόντως από τα διεθνή ΜΜΕ. Ομως αυτή η δήλωση δεν υποδηλώνει τίποτα περισσότερο από τη θέληση της ηγετικής κλίκας της Φατάχ να ξαναρχίσει το αλισβερίσι με τους Σιωνιστές και τους Αμερικάνους για την επανέναρξη των “ειρηνευτικών” συνομιλιών με στόχο την ανακήρυξη ενός κουτσουρεμένου Παλαιστινιακού «κράτους», στο πλαίσιο των παλαιότερων αμερικανόπνευστων συμφωνιών.
Στην πράξη η κίνηση Αμπάς δεν βρήκε καμία ανταπόκριση από τις ένοπλες ομάδες της Ιντιφάντα (ακόμα κι απ’ το ένοπλο της Φατάχ, τις Ταξιαρχίες Μαρτύρων του Αλ-Ακσά, που στηρίζουν τον Μπαργκούτι), που συνεχίζουν κανονικά τη δράση τους. Ούτε και απ’ τον ίδιο τον Μπαργκούτι που απ’ ό,τι φαίνεται προσπαθεί να αποφύγει τη διάσπαση της Φατάχ, γι’ αυτό και απέσυρε τελικά την υποψηφιότητά του απ’ τις προσεχείς Παλαιστινιακές εκλογές. Αυτό φαίνεται κι απ’ το γράμμα που απέστειλε ο Μπαργκούτι απ’ τις ισραηλινές φυλακές, το οποίο παρουσιάστηκε απ’ τους συντρόφους του σε συνέντευξη τύπου στο γραφείο του στη Ραμάλα την περασμένη Κυριακή το βράδυ. Δυστυχώς δεν κατορθώσαμε να βρούμε ολόκληρο το κείμενο από κανένα πρακτορείο (ούτε αραβικό).
Οι περισσότερες λεπτομέρειες αυτού του γράμματος δημοσιεύτηκαν από μια βρετανική εφημερίδα, τον Independent (13/12), σύμφωνα με την οποία αν και ο Μπαργκούτι υποστήριξε την υποψηφιότητα Αμπάς, ταυτόχρονα έκανε σκληρή κριτική στην ηγεσία της Φατάχ υποβάλλοντας ορισμένα αιτήματα στον Αμπάς, μεταξύ των οποίων να μη γίνει καμία συμφωνία αν δεν απελευθερωθούν όλοι οι 10.000 Παλαιστίνιοι κρατούμενοι και απορρίπτοντας κάθε ιδέα για αφοπλισμό των αντάρτικων ομάδων. Ο σύντροφος του Μπαργκούτι, Αχμέντ Γκανέμ, που διάβασε το γράμμα, είπε ότι ο Μπαργκούτι ήθελε να επιστήσει την προσοχή ότι «αυτές οι εκλογές γίνονται υπό κατοχή και όχι σε κανονικές συνθήκες», προσθέτοντας ότι «θέλει να εκθέσει την απάτη της ιδέας ότι αυτές οι εκλογές γίνονται σ’ ένα κυρίαρχο κράτος».
Εντωμεταξύ, οι συγκρούσεις συνεχίζονται στα παλαιστινιακά εδάφη. Την περασμένη Κυριακή, η Χαμάς, σε συνεργασία με μία νέα οργάνωση ονόματι «Γεράκια της Φατάχ», πραγματοποίησε συντονισμένη επίθεση σε ισραηλινό φυλάκιο στη Ράφα κοντά στα σύνορα με την Αίγυπτο, πυροδοτώντας εκρηκτικά βάρους 1.5 τόνου, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν πέντε ισραηλινοί στρατιώτες και να τραυματιστούν άλλοι τόσοι. Η επίθεση είχε οργανωθεί εδώ και τέσσερις μήνες με την κατασκευή υπόγειου τούνελ 600 μέτρων μέχρι το φυλάκιο και ήρθε σαν απάντηση στην ισραηλινή κατοχή και στην δολοφονία Αραφάτ, όπως αναφέρει η ανακοίνωση της ομάδας που πρόσκειται στη Φατάχ.
Λίγες ώρες αργότερα, οι Σιωνιστές άνοιξαν πυρ σε προσφυγικό καταυλισμό της Χαν Γιουνίς, στα βόρεια της Λωρίδας της Γάζας, τραυματίζοντας τουλάχιστον οχτώ Παλαιστίνιους μαθητές ηλικίας κάτω των 7 ετών, σύμφωνα με τον ανταποκριτή του Αλ-Τζαζίρα (12/12). Την Τρίτη, η Χαμάς έριξε ρουκέτες κατά εβραϊκών εποικισμών και την Τετάρτη ο ισραηλινός στρατός ισοπέδωσε τουλάχιστον 45 σπίτια Παλαιστινίων στη Χαν Γιουνίς.
Μάταια, λοιπόν, ο Αμπάς προσπαθεί να κλείσει την Ιντιφάντα στα στενά πλαίσια μιας ειρηνικής διαμαρτυρίας. Οταν ο ίδιος ο Αραφάτ, με τόσο κύρος που διέθετε μέσα στην Παλαιστινιακή κοινωνία, δεν κατόρθωσε να επιβάλει κάτι τέτοιο, τί θα μπορέσει άραγε να κάνει ο Αμπάς;
ΥΓ: Προς εφημερίδα «Ριζοσπάστης»: Με έκπληξη διαβάσαμε στο φύλλο της περασμένης Τετάρτης (15/12), να τα χώνετε στον Αμπάς για τις δηλώσεις του ότι η ένοπλη εξέγερση κατά του Ισραήλ ήταν λάθος κι ότι ο Παλαιστινιακός λαός «πρέπει να απέχει από τα όπλα, καθώς είναι νόμιμο δικαίωμα του λαού να εκφράσει την απόρριψη της κατοχής με λαϊκά και κοινωνικά μέσα πάλης». Αν δεν κάνουμε λάθος, το ίδιο (κι ακόμα χειρότερα) δεν είπαν οι σύντροφοι του Περισσού από το Ιράκ στη διεθνή συνάντηση που είχατε στην Αθήνα τον Οκτώβρη; Σας θυμίζουμε τι είπαν: «Ο ιρακινός λαός έχει το νόμιμο δικαίωμα να καταφύγει σε διάφορες μορφές αγώνα για να τερματίσει την κατοχή και επομένως να επαναφέρει την εθνική κυριαρχία. Ομως η αντίσταση στην κατοχή δεν περιορίζεται στο να καταπιάνεται με βίαια μέσα αγώνα, αλλά μάλλον στο να περιλαμβάνει διάφορες μορφές πολιτικού αγώνα. Τα μαθήματα της ιστορίας μας διδάσκουν ότι οι λαοί μόνο τότε καταφεύγουν στον ένοπλο αγώνα όταν αναγκάζονται να το κάνουν αυτό εφόσον έχουν εξαντλήσει όλα τα πολιτικά μέσα»! Επειδή προφανώς αυτά τα μέσα δεν έχουν εξαντληθεί στο Ιράκ (ας μην ξεχνάμε ότι οι «σύντροφοι» θα πάρουν μέρος στις εκλογές), οι Ιρακινοί «σύντροφοι» προχώρησαν ακόμα παραπέρα βαφτίζοντας ακόμα και τα σαμποτάζ «τρομοκρατικές πράξεις» (βλ. https:// www.iraqcp.org/framse1/0041019icp.htm).