Με την επίσημα καταγεγραμμένη ανεργία να είναι κολλημένη στο 9.6% (μόλις 0.1 μονάδα χαμηλότερα από πέρσι) και τις παραγγελίες διαρκών καταναλωτικών αγαθών (δηλαδή αγαθών που μπορούν να διατηρηθούν για μεγάλα χρονικά διαστήματα) να πέφτουν, η «ανάκαμψη» στις ΗΠΑ βαδίζει με ρυθμό… σαλιγκαριού.
Σύμφωνα με το Bloomberg (28/7), η απρόβλεπτη πτώση των παραγγελιών προκάλεσε την κατρακύλα των μετοχών και του δείκτη Standard & Poor’s 500. Ομως οι μετοχές θα ξανανέβουν. Αυτό που δεν θα ανέβει είναι το βιοτικό επίπεδο των εργαζόμενων που ζουν με τη δαμόκλεια σπάθη της ανεργίας. Περίπου οι μισοί από τους ανέργους (το 45.5%) είναι άνεργοι για πάνω από ένα εξάμηνο, σε 16 Πολιτείες τα ποσοστά ανεργίας είναι διψήφια και σε ορισμένες αγγίζουν ακόμα και το 14% (Νεβάδα). Την ίδια στιγμή, η τελευταία έκθεση της Αμερικάνικης Ομοσπονδιακής Τράπεζας – FED (Beige Book) δεν ήταν και τόσο αισιόδοξη, σημειώνοντας ότι σε αρκετές περιοχές η ανάπτυξη επιβραδύνθηκε ή και σταμάτησε.
Οταν οι μισθοί πέφτουν και η ανεργία φουντώνει, δεν είναι δυνατόν να υπάρχει «ανάπτυξη». Ο καπιταλισμός τρώει τις σάρκες των παραγωγών του και γίνεται ολοένα και πιο παρασιτικός για την εργαζόμενη κοινωνία. Οσοι πίστεψαν ότι η κρίση οφείλεται σε μερικά golden boys και όχι στην ίδια την αντίφαση που χαρακτηρίζει τον καπιταλισμό (κοινωνικός χαρακτήρας της παραγωγής με μεγάλη συγκέντρωση των παραγωγικών δυνάμεων από τη μια και καπιταλιστική ιδιοποίηση των μέσων παραγωγής και του κοινωνικού πλούτου σε λίγα χέρια από την άλλη), μια αντίφαση που ανατροφοδοτεί επαναλαμβανόμενες και όλο και πιο οξυμμένες κρίσεις, τώρα διαψεύδονται. Η προηγούμενη ανάκαμψη στις ΗΠΑ (2001-2008), όπως έχουμε γράψει παλαιότερα από αυτές εδώ τις στήλες, ήταν η πιο αδύναμη μεταπολεμικά και ως προς την αύξηση των θέσεων εργασίας και ως προς την αύξηση των μισθών. Η τωρινή είναι ακόμα χειρότερη…
