Μερικές μέρες μετά την εκδίωξη από τη Μπάνι Ουαλίντ των ένοπλων ομάδων των αντικανταφικών, αλλά και του διορισμένου τοπικού συμβουλίου, οι κάτοικοι της πόλης όρισαν δικό τους τοπικό συμβούλιο, το οποίο έγινε, θέλοντας και μη, αποδεκτό από το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, οι αντικανταφικοί θα έπρεπε να εισβάλουν στην πόλη και το μακελειό που θ’ ακολουθούσε θα όξυνε περισσότερο τις αντιθέσεις των κατοίκων με τους αντικανταφικούς και το ΕΜΣ. Η Μπάνι Ουαλίντ ήταν από τις τελευταίες πόλεις που έπεσαν στα χέρια των αντικανταφικών και οι κάτοικοί της έχουν υποστεί τα πάνδεινα από τις μιλίτσιές τους που μέχρι πρότινος στάθμευαν στην πόλη. Το συγκεκριμένο γεγονός αποκαλύπτει την αδυναμία του ΕΜΣ να λειτουργήσει ως κυβέρνηση στη χώρα και το τεράστιο κενό εξουσίας στη Λιβύη.
Στο μεταξύ, πυκνώνουν συνεχώς οι καταγγελίες για βασανισμούς και δολοφονίες κρατουμένων. Σύμφωνα με έρευνα της Διεθνούς Αμνηστίας, ο βασανισμός κρατουμένων είναι συνήθης πρακτική από τους αντικανταφικούς, ενώ αυτή τη στιγμή υπάρχουν 8.500 φυλακισμένοι χωρίς να τους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες και χωρίς ορισμένο χρονικό όριο προφυλάκισης. Επίσης, την Πέμπτη 26 Ιανουαρίου, η οργάνωση Γιατροί Χωρίς Σύνορα ανακοίνωσε ότι διακόπτει την παροχή ιατρικής βοήθειας στα στρατόπεδα φυλάκισης στη Μισράτα. Εκπρόσωπος Τύπου της οργάνωσης κατήγγειλε ότι δεσμοφύλακες μετέφεραν στους γιατρούς κρατούμενους προκειμένου να τους περιθάλψουν, ώστε να μπορούν ν’ αντέξουν στα βασανιστήρια που θα τους έκαναν στη συνέχεια.
