«Αιματοβαμμένο χάος» ήταν ο τίτλος του άρθρου του βρετανικού Ιντιπέντεντ στην επέτειο της παράδοσης της εξουσίας απ’ τους Αμερικάνους στην κυβέρνηση Κουίσλινγκ του Αλάουι. Η κατάσταση στο Ιράκ έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο, με το αντάρτικο να πραγματοποιεί καθημερινά συντριπτικές επιθέσεις σε όλη την επικράτεια (εκτέλεση μέλους του ιρακινού «κοινοβουλίου» και επίθεση αυτοκτονίας από μαχητή ντυμένο με στολή αστυνομικού σε νοσοκομείο της Βαγδάτης την Τρίτη, κατάρριψη αμερικάνικου ελικοπτέρου Απάτσι με ρουκέτα βόρεια της Βαγδάτης τη Δευτέρα, βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας σε εστιατόριο κατάμεστο από μπάτσους στο κέντρο της Βαγδάτης και επιθέσεις στο αρχηγείο της αστυνομίας, σε στρατιωτική βάση και σε νοσοκομείο της Μοσούλης την Κυριακή, για να μην αναφέρουμε τον κατάλογο των επιθέσεων απ’ τα ισλαμικά και αντιστασιακά πρακτορεία που θα γέμιζε μια σελίδα εφημερίδας) και τον Ράμσφελντ να δηλώνει ότι η καταστολή της εξέγερσης θα χρειαστεί πέντε, έξι, οχτώ, δέκα ή δώδεκα χρόνια για να γίνει, όχι απ’ τον αμερικάνικο στρατό αλλά «απ’ τους ίδιους τους Ιρακινούς»!
Ενας χρόνος πέρασε απ’ την παράδοση της εξουσίας απ’ τους Αμερικάνους στην κακόφημη «μεταβατική κυβέρνηση» του Αλάουι. Μια παράδοση που έγινε με μια «σεμνή» τελετή πίσω απ’ τα σιδερόφρακτα τείχη της πράσινης ζώνης. Με τον κατοχικό διοικητή, Μπρέμερ, να εγκαταλείπει μυστικά το Ιράκ σαν κλέφτης. Οι πλέον απαισιόδοξες προβλέψεις των δυτικών αναλυτών έγιναν πραγματικότητα. ‘Η μάλλον η πραγματικότητα τις ξεπέρασε.
Τον Ιούνη του 2004 ο μέσος όρος των επιθέσεων ήταν 45. Σήμερα είναι πάνω από 70. Νούμερα που, όπως αναφέρει ο Ιντιπέντεντ (28/6/05), «θα πρέπει να ιδωθούν με επιφύλαξη δεδομένου ότι οι ΗΠΑ δεν αναφέρουν τις επιθέσεις εάν δεν υπάρχουν αμερικάνικες απώλειες». Τον Ιούνη του 2004 οι αντάρτες σκότωσαν 42 Αμερικάνους στρατιώτες. Αυτό τον Ιούνη οι Αμερικάνοι νεκροί ξεπέρασαν τους 75. Τα πράγματα δεν είναι καλύτερα στην ιρακινή οικονομία. Ενα χρόνο πριν η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας ανέρχονταν στα 4293 MW. Σήμερα κυμαίνεται στα 4035 MW. Ενα χρόνο πριν το πετρέλαιο που παραγόταν ήταν 2.29 εκατ.βαρέλια ημερησίως. Σήμερα μετά βίας φτάνει στα 2.2 εκατ. βαρέλια, όταν το προπολεμικό επίπεδο ήταν 2.5 εκατομμύρια. Ενώ η ανεργία παραμένει στο αστρονομικό ποσοστό του 40%. Μόνο ο αριθμός των… τηλεφώνων (συμπεριλαμβανομένων των κινητών) έχει αυξηθεί κατακόρυφα (έχει σχεδόν τριπλασιαστεί). Δείγμα κι αυτό της τραγικής κατάστασης των μεταφορών στη χώρα.
Την ίδια στιγμή ο Ράμσφελντ και ο Μπλερ επιχειρούν να διασπάσουν το αντάρτικο, δηλώνοντας ότι πραγματοποιούν συνομιλίες με Ιρακινούς αντιστασιακούς (που όμως δεν ανήκουν ούτε στην Αλ-Κάιντα, ούτε στον Ζαρκάουι). Συνομιλίες που σύμφωνα με το αραβικό πρακτορείο “Islam Online” (26/6) έγιναν με την ενεργό συμμετοχή του Αϊχάμ Αλ-Σαμαράι, ενός Σουνίτη εξόριστου επί 20 χρόνια στην Αμερική, που ανέλαβε υπουργός ηλεκτρισμού στη μεταβατική κυβέρνηση του Αλάουι. Λίγες μέρες αργότερα, ο Σαμαράι, έδωσε συνέντευξη τύπου από ένα σπίτι στο κέντρο της Βαγδάτης. Σύμφωνα με το Αλ-Τζαζίρα (29/6), ο Σαμαράι εμφανίστηκε να εκπροσωπεί τμήμα της ιρακινής αντίστασης (!) απαιτώντας απ’ την ιρακινή κυβέρνηση «να αναγνωρίσει στους Ιρακινούς το δικαίωμα της αντίστασης» και να διεξάγει συνομιλίες μαζί τους για το σταμάτημα της βίας. Απαίτησε όμως να τεθεί ξεκάθαρο χρονοδιάγραμμα αποχώρησης των κατοχικών στρατευμάτων «όχι σε λιγότερο από ένα χρόνο κι όχι σε περισσότερο από τρία» (!!) και να σταματήσει η «από-μπααθοποίηση» της κοινωνικής ζωής της χώρας.
Απ’ τα παραπάνω αιτήματα είναι σχεδόν προφανές τι αντιπροσωπεύει αυτός ο κύριος και με ποιους συνομιλούσαν τόσο καιρό οι Αμερικάνοι κι οι Βρετανοί. Κάποια απομεινάρια των μπααθιστών που δεν αντιπροσωπεύουν παρά μια μικρή μειοψηφία στο σύνολο της ιρακινής αντίστασης. Είναι όμως δυνατό μ’ αυτά τα τερτίπια να κουκουλώσουν αυτό που συμβαίνει στην πραγματική ζωή; Τα γεγονότα είναι πεισματάρικα και επιβεβαιώνουν το αντίθετο.