Οι «βαρόνοι» του Εργατικού Κόμματος, που μετά το δημοψήφισμα για το Brexit βρήκαν την ευκαιρία να ξεφορτωθούν τον Τζέρεμι Κόρμπιν, τρεις επιλογές έχουν πλέον: ή θα κάνουν χαρακίρι, ή θα διασπάσουν το κόμμα, ή θα υποταγούν στον Κόρμπιν. Το αποτέλεσμα των κομματικών εκλογών ήταν ένας θρίαμβος του Κόρμπιν. Πήρε 61,8% των ψήφων, ποσοστό ψηλότερο από το 59,6% με το οποίο είχε εκλεγεί πρόεδρος του Εργατικού Κόμματος το Σεπτέμβρη του 2015.
Ετσι, έχουμε ένα κόμμα ο ηγέτης του οποίου στηρίζεται από το 62% των μελών του και αποδοκιμάζεται από το 80% των βουλευτών του. «Δεν νομίζω ότι είναι πολύ πιθανό να δω τους Εργατικούς στην εξουσία στα χρόνια ζωής που μου έχουν απομείνει», δήλωσε ο 74χρονος Νιλ Κίνοκ, ηγέτης του κόμματος από το 1983 ως το 1992. «Οι Εργατικοί θυμίζουν τώρα περισσότερο μια αίρεση, ένα κίνημα, παρά ένα κόμμα που φιλοδοξεί να κυβερνήσει» δηλώνει ο Αντονι Γκίντενς, ο θεωρητικός του «τρίτου δρόμου» που απετέλεσε το ιδεολογικό χαλί για την μακρά κυβερνητική θητεία του Τόνι Μπλερ, τον οποίο νοσταλγούν οι βαρόνοι του Εργατικού Κόμματος, καθώς το μάτι τους έχει γίνει γαρίδα περιμένοντας επάνοδο στην εξουσία. «Το κόμμα διατρέχει τον μεγαλύτερο κίνδυνο διάσπασης και θανάτου που έχει γνωρίσει από τη δεκαετία του '80» δηλώνει ο πρόσφατα εκλεγείς δήμαρχος του Λονδίνου Σαντίκ Χαν, που καλοβλέπει την ανάδειξή του σε «Κόρμπιν στη θέση του Κόρμπιν» σε περίπτωση άμεσου κινδύνου διάσπασης του κόμματος.
Προς το παρόν κανένας δεν κάνει καμιά κίνηση. Ο Κόρμπιν είναι νικητής, στηριγμένος από τη μεγάλη δεξαμενή των μελών του Εργατικού Κόμματος, τους συνδικαλισμένους εργάτες. Και ο οικονομικός σύμβουλός του Τζον Μακ Ντόνελ δηλώνει με νόημα ότι η συντηρητική κυβέρνηση της «δοτής» πρωθυπουργού Τερίζα Μέι θ' αναγκαστεί να πάει σε εκλογές μέσα στο 2017 και το Εργατικό Κόμμα μπορεί να τις κερδίσει, αν καταφέρει να επανασυσπειρώσει γύρω του την εργατική τάξη. Οσο για τα μεσαία στρώματα, που -όπως λένε οι εσωκομματικοί αντίπαλοι του Κόρμπιν- τρομάζουν από την εικόνα του χορτοφάγου και πασιφιστή ηγέτη, ο Μακ Ντόνελ έχει την απάντηση: «Χρειαζόμαστε μια κυβέρνηση που θα παρεμβαίνει στην οικονομία και θα συνεργάζεται με τον ιδιωτικό τομέα χέρι-χέρι». Πόσο πιο καθαρά να το πει;
