Το αδιέξοδο με το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπος ο Λευκός Οίκος στο Ιράκ και την αδυναμία του αμερικάνικου στρατού να καταστείλει την ιρακινή αντίσταση παρουσιάζει με τη γλώσσα των αριθμών η τελευταία έκθεση για την «ασφάλεια και τη σταθερότητα» στο Ιράκ, την οποία είναι υποχρεωμένο το Πεντάγωνο να καταθέτει κάθε τέσσερις μήνες στο Κογκρέσο. Την είδηση αλιεύσαμε από την εφημερίδα του αμερικάνικου στρατού «Stars & Stripes», που παραθέτει μερικά από τα στοιχεία της έκθεσης.
Σύμφωνα λοιπόν με την έκθεση του Πενταγώνου, στο τετράμηνο από τις 29 Αυγούστου του 2005 μέχρι τις 20 Ιανουαρίου του 2006 σημειώθηκε ο μεγαλύτερος αριθμός επιθέσεων μεταπολεμικά στο Ιράκ, περισσότερες από 550 επιθέσεις. Σημειωτέον ότι την περίοδο αυτή έγιναν οι βουλευτικές εκλογές στο Ιράκ (15 Δεκέμβρη) και μεσολάβησε ένα διάστημα που οι δυνάμεις της ιρακινής αντίστασης εφάρμοζαν μια άτυπη εκεχειρία.
Μόνο οι επιθέσεις που έγιναν στο τετράμηνο από τις 29 Ιουνίου μέχρι τις 26 Νοεμβρίου του 2004 πλησιάζουν τον αριθμό αυτό. Την περίοδο αυτή, κατά την οποία όμως έγιναν και η κατάληψη της Φαλούτζα καθώς και οι σφοδρές μάχες ανάμεσα στον αμερικάνικο στρατό και το Στρατό του Μαχντί, σημειώθηκαν 520 επιθέσεις.
Περίπου το 80% των επιθέσεων είχαν στόχο τις αμερικάνικες και τις συμμαχικές τους δυνάμεις (σ.σ. προφανώς περιλαμβάνονται ο ιρακινός κυβερνητικός στρατός και η αστυνομία), όμως τα τρία τέταρτα των θυμάτων ήταν Ιρακινοί. Το 83% των επιθέσεων έγιναν στις τέσσερις από τις δώδεκα επαρχίες του Ιράκ, στις οποίες ζει το 43% του πληθυσμού. Στην επαρχία Ανμπάρ, που περιλαμβάνει το αποκαλούμενο «Τρίγωνο του Θανάτου» γίνονταν 23 επιθέσεις κατά μέσο όρο την ημέρα, στη Βαγδάτη 21 επιθέσεις και ακολουθεί η επαρχία Σαλάχ αντ Ντιν, που περιλαμβάνει τη Σαμάρα, με 14 επιθέσεις την ημέρα και η επαρχία Νινεβί, όπου βρίσκονται η Μοσούλη και η Ταλαφάρ, με 8 επιθέσεις την ημέρα.
Χαστούκι για το Λευκό οίκο είναι και τα στοιχεία που προέκυψαν από δημοσκόπηση που πραγματοποιήθηκε κατ’ εντολή της αμερικάνικης κυβέρνησης στο Ιράκ στις 24 – 27 Οκτωβρίου του 2005, τα οποία αναφέρονται στην έκθεση του Πενταγώνου. Σύμφωνα λοιπόν με την έκθεση, σημαντικά ποσοστά των Ιρακινών χαρακτήρισαν «πατριώτες» και «μαχητές της ελευθερίας» τους ανθρώπους που κάνουν επιθέσεις εναντίον των «πολυεθνικών δυνάμεων». Τα ποσοστά αυτά φτάνουν στο 88% στις περιοχές, όπως την Τιγκρίτ και τη Μπακούμπα, που κατοικούνται στην πλειοψηφία από Σουνίτες. Ακόμη και σε πιο μικτές περιοχές, όπως η Βαγδάτη και το Κιρκούκ, το ποσοστό φτάνει στο 53%.
Ασχημα τα μαντάτα για το Λευκό Οίκο. Τρόπος διαφυγής από το βάλτο του Ιράκ δε φαίνεται στον ορίζοντα. Ο μόνος δρόμος ίσως που απομένει στους αμερικάνους κατακτητές είναι ο εμφύλιος πόλεμος, που θα τους επιτρέψει να αναλάβουν το ρόλο του διαιτητή και του ειρηνοποιού ανάμεσα στις αντίπαλες πλευρές, οι οποίες θα έχουν αλληλοεξοντωθεί. Η αμερικάνικη προπαγάνδα δουλεύει στο φουλ για να προετοιμάσει το έδαφος.
