Ο νυν πρωθυπουργός του Λιβάνου, Φουάντ Σινιόρα, πήρε ξανά την εντολή να σχηματίσει κυβέρνηση, από τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο του Λιβάνου (πρώην αρχηγό του στρατού) Σουλεϊμάν. Αν και η αντιπολίτευση, με επικεφαλής τη Χεζμπολά, είχε υποστηρίξει την επιλογή του πρώην υπουργού Δημοσίων Εργων και Μεταφορών, Μοχάμεντ Σαφαντί, οι Αμερικάνοι και οι Σαουδάραβες (που χρηματοδοτούν τις μιλίτσιες των Σουνιτών και των Δρούζων) δε θέλησαν να αναδειχτεί κανείς άλλος για πρωθυπουργός εκτός από τον Σινιόρα ή το γιο του δολοφονημένου πρώην πρωθυπουργού του Λιβάνου, Χαρίρι.
Ετσι, ο Σινιόρα καλείται να σχηματίσει μια κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» εφαρμόζοντας τη συμφωνία της Ντόχα, σύμφωνα με την οποία το ένα τρίτο των υπουργείων θα πάει στην αντιπολίτευση. Μόνο «εθνικής ενότητας» δεν θα είναι η νέα κυβέρνηση, εφόσον οι αντιθέσεις του φιλοαμερικάνικου μπλοκ της 14ης Μάρτη (που θα κατέχει την πλειοψηφία των κυβερνητικών πόστων) και της αντιπολίτευσης (Χεζμπολά, Αμάλ και ο μαρωνίτης χριστιανός πρώην στρατηγός Μισέλ Αούν) θα είναι πολύ δύσκολο να γεφυρωθούν.
Ηδη οι συγκρούσεις συνεχίζονται – αν και σποραδικές – μεταξύ των μαχητών της Χεζμπολά και της μιλίτσιας του «Κινήματος του Μέλλοντος» (του Χαρίρι) και είναι σίγουρο ότι, παρά τη σημερινή ευφορία, δε θ’ αργήσει η ώρα που θα εκδηλωθεί μια νέα πολιτική κρίση στη χώρα. Το λέμε αυτό, γιατί δεν πιστεύουμε ότι οι αμερικανόδουλοι θα καθίσουν με σταυρωμένα τα χέρια να βλέπουν τη δημοτικότητα του Νασράλα ολοένα να ανεβαίνει (ιδιαίτερα αν ο Νασράλα πετύχει την ανταλλαγή των δύο αιχμαλώτων ισραηλινών στρατιωτών με τους φυλακισμένους στο Ισραήλ μαχητές της Χεζμπολά, όπως δήλωσε ότι επίκειται), ούτε οι Αμερικάνοι μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι βλέποντας το Νασράλα να κάνει δηλώσεις υπέρ της Ιρακινής Αντίστασης και να ρίχνει βολές κατά της «πολιτικής διαδικασίας» στο Ιράκ, που «χρησιμοποιήθηκε από τους Αμερικάνους για να νομιμοποιήσουν την κατοχή» αλλά και της ιρακινής κυβέρνησης, η οποία, όπως δήλωσε, «τίθεται σε δοκιμασία». Ο καιρός θα δείξει…
