Δεν πρόλαβε να κατακάτσει ο κουρνιαχτός από τη δημοσκόπηση του ινστιτούτου ΙΝSA για λογαρια-σμό της κιτρινοφυλλάδας Bild, που για πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια έφερε τους σοσιαλδημοκράτες (SPD) ψηλότερα από τη δεξιά συμμαχία CDU/CSU (31% έναντι 30%) και ήχησαν τα προεκλογικά «όργανα» από τη μεριά της Δεξιάς. Οχι, δε βρέθηκε κανείς που να ζητά την αντικατάσταση της Μέρκελ με κάποιο «φρέσκο» πρόσωπο (όπως συνέβη στο SPD με τον Σουλτς), όμως η εικόνα του Σουλτς τοποθετήθηκε στο στρογγυλό στόχο και τα βελάκια άρχισαν να φεύγουν το ένα μετά το άλλο.
Την ώρα που ο Σουλτς γυρίζει τις γερμανικές πόλεις και ποζάρει χαμογελαστός και καταχαρούμενος με όποιον ή όποια του ζητήσει μια «σέλφι», το Spiegel, περιοδικό που είχε πάντοτε καλές σχέσεις με τη σοσιαλδημοκρατία (επομένως θεωρείται «υπεράνω υποψίας») αποκάλυπτε ότι ο «φρέσκος» υποψήφιος της σοσιαλδημοκρατίας δεν είναι παρά ένας διεφθαρμένος ευρω-παράγοντας. Ως πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου χρησιμοποιούσε ιδιωτικό τζετ για τις μετακινήσεις του, προωθούσε τους συνεργάτες του σε καλά αμειβόμενες θέσεις, έκανε προεκλογική εκστρατεία για την προεδρία της Κομισιόν (ηττήθηκε από τον Γιούνκερ, ως γνωστόν) με δαπάνες του Ευρωκοινοβουλίου, ενώ ο επικεφαλής της προεκλογικής του εκστρατείας, Μάρκους Ενγκελς, πληρωνόταν υπερωριακά από το Ευρωκοινοβούλιο αλλά εργαζόταν για τον Σουλτς στο Βερολίνο, σχεδιάζοντας την επάνοδό του στη γερμανική πολιτική σκηνή.
Αυτές οι αποκαλύψεις, που δεν προκαλούν καμιά έκπληξη, μάλλον αποτελούν το πρελούδιο αυτών που θ' ακολουθήσουν. Γιατί δεν μπορεί ο πληθωρικός Σουλτς να πέρασε τόσα χρόνια στο τρίγωνο Βρυξέλλες-Στρασβούργο-Λουξεμβούργο διάγοντας «άμεμπτον πολιτικόν βίον». Σίγουρα έχει αφήσει ίχνη από περισσότερες και σημαντικότερες λαμογιές, που αν χρειαστεί (αν δουν ότι κινδυνεύουν να χάσουν) θα του τις βγάλουν στη φόρα οι άνθρωποι της Μέρκελ.
Από την άλλη, η χριστιανοδημοκρατία έδειξε πως ως τακτική έχει να σπρώξει τον Σουλτς προς τα… αριστερά, ώστε να διευρύνει τον κεντρώο και δεξιό-ακροδεξιό χώρο από τον οποίο θέλει να αντλήσει ψήφους, περιορίζοντας τις διαρροές και προς την ακροδεξιά AfD και προς το σοσιαλδημοκρατικό SPD. Εγγραφο που συνέταξαν βουλευτές της CDU προσπαθεί να αποδείξει ότι ο Σουλτς δεν είναι και τόσο… Γερμανός. Θυμίζουν δηλώσεις του υπέρ της έκδοσης ευρωομολόγου και τον κατηγορούν ότι πίεζε τον πρόεδρο της Κομισιόν να δείξει επιείκεια για την Ισπανία και την Πορτογαλία όταν παραβίασαν τον κανόνα της δημοσιονομικής σταθερότητας. Ανασύρουν ακόμα και δηλώσεις του υπέρ της «θρησκευτικής ουδετερότητας στο δημόσιο χώρο», για να τον κατηγορήσουν ότι επιδιώκει την απαγόρευση των χριστιανικών συμβόλων, όπως ο σταυρός στα σχολεία. Σε μια πιο «κεντρώα», αλλά εξίσου επιθετική κίνηση, ο ίδιος ο Σόιμπλε κατηγόρησε τον Σουλτς ότι έχει υιοθετήσει τη λαϊκιστική ρητορική του Τραμπ.
Μπορεί οι δυο μεγάλες παρατάξεις (CDU/CSU και SPD) να συγκυβερνούν αρμονικότατα το γερμανικό ιμπεριαλισμό, όμως στις εκλογές ενδέχεται να εμπλακούν σε έναν άγριο πόλεμο που θα δυσκολέψει τη δημιουργία ενός νέου «μεγάλου συνασπισμού» μετά τις εκλογές του προσεχούς Σεπτέμβρη. Αυτή είναι μια -φαινομενικά μόνο- λογική σκέψη. Στις χώρες του μονοπωλιακού καπιταλισμού δεν αφήνεται ο πολιτικός ανταγωνισμός να οδηγήσει σε ακυβερνησία. Τα μονοπώλια ελέγχουν ασφυκτικά τα αστικά πολιτικά κόμματα, με χρηματοδότηση και με ανθρώπους που τοποθετούν στις ηγετικές τους ομάδες.
Επομένως, αν οι χριστιανοδημοκράτες νικήσουν και οι φιλελευθεροδημοκράτες (FDP) μείνουν και πάλι εκτός Βουλής, δεν πρέπει να έχουμε καμιά αμφιβολία ότι θα σχηματιστεί και πάλι «μεγάλος συνασπισμός» και ο Σουλτς θα γίνει αντικαγκελάριος. Κι αν νικήσουν οι σοσιαλδημοκράτες; Υπάρχει περίπτωση να σχηματίσουν κυβέρνηση με τους Πράσινους (Die Grunen) και την Αριστερά (Die Linke); Γιατί όχι, αν και πρέπει να κρατήσουμε κάποιες επιφυλάξεις. Ο προερχόμενος από τη σοσιαλδημοκρατία Οσκαρ Λαφοντέν δείχνει την προτίμησή του σε μια τέτοια κυβερνητική συνεργασία, άλλα στελέχη όμως την απορρίπτουν μετά βδελυγμίας. «Μεγάλος συνασπισμός», όμως, μπορεί να σχηματιστεί και με σοσιαλδημοκράτη καγκελάριο, αν δεν υπάρχει άλλη βιώσιμη κυβερνητική λύση.