Εκατοντάδες χιλιάδες λαού πορεύτηκαν στη διαδήλωση «για την αξιοπρέπεια», που έγινε το περασμένο Σάββατο στη Μαδρίτη. Οπως μας πληροφορεί το Ρόιτερς (22/3), οι διαδηλωτές κατέβηκαν στη Μαδρίτη κατά εκατοντάδες χιλιάδες, απαιτώντας τον τερματισμό της λιτότητας και της φτώχειας και ζητώντας δουλειά, λεφτά για την Υγεία και την Παιδεία και σπίτι για τον καθένα. Η διαδήλωση ήταν κυρίως ειρηνική, αλλά δεν αποφεύχθηκαν τα βίαια επεισόδια στο τέλος, με ορισμένους διαδηλωτές να πετούν πέτρες και μπουκάλια στην αστυνομία που απάντησε με πλαστικές σφαίρες τραυματίζοντας δεκάδες διαδηλωτές. Από την οργή των μαχητικών διαδηλωτών δεν γλίτωσαν και αρκετοί μπάτσοι (πάνω από 50 σύμφωνα με τις Αρχές). Τα επεισόδια αυτά ήταν, όμως, μειοψηφικά σε σχέση με τον όγκο της τεράστιας αυτής διαδήλωσης.
Η δυσαρέσκεια κατά του κυβερνώντος κόμματος εκφράστηκε και στις κάλπες. Στην Ανδαλουσία, μία από τις πιο φτωχές περιοχές της Ισπανίας, οι εκλογές για το τοπικό κοινοβούλιο έδωσαν ξανά την πλειοψηφία στους «Σοσιαλιστές» (PSOE), αν και με το μικρότερο ποσοστό στην ιστορία τους (35%). Κατόρθωσαν έτσι να κρατήσουν τις 47 από τις 109 έδρες, τηρώντας την παράδοση που θέλει την Ανδαλουσία να αποτελεί το παραδοσιακό τους προπύργιο για πάνω από 30 χρόνια, με εξαίρεση τις εθνικές εκλογές του 2011 και τις τοπικές του 2012, όταν το δεξιό «Λαϊκό Κόμμα» (PP) κέρδισε τρεις έδρες παραπάνω από το PSOE.
Το κυβερνών «Λαϊκό Κόμμα» καταποντίστηκε χάνοντας 17 από τις 50 έδρες που είχε πάρει το 2012, καθώς το ποσοστό του έπεσε από το 41% στο 27%. Αντίθετα, το Podemos, το αδελφό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, κέρδισε ένα 15%, χωρίς να μπορέσει να σπάσει το δίπολο που ως τώρα επικρατεί (PSOE-PP).
Με την ανεργία να διατηρείται σε επίπεδα της τάξης του 24% και τα τρία τέταρτα των νέων θέσεων εργασίας να αφορούν προσωρινές και μικρής χρονικής διάρκειας συμβάσεις, ήταν επόμενο να εκδηλωθεί η δυσαρέσκεια στην πολιτική της λιτότητας. Ομως η δυσαρέσκεια και οι πορείες που εντάσσονται σε μια λογική εκλογικής τιμωρίας του κυβερνώντος κόμματος απέχουν παρασάγγας από την «αξιοπρέπεια» που διατυμπανίζουν. Γιατί αξιοπρέπεια χωρίς ταξική πάλη είναι κενό γράμμα. Και η ταξική πάλη δεν οργανώνεται από κόμματα που πίνουν νερό στο όνομα του καπιταλισμού πλασάροντας έναν καπιταλισμό «με ανθρώπινο πρόσωπο».
