Κοκτέιλ θεμάτων στη σημερινή στήλη, αφού η αθλητική επικαιρότητα είναι πλούσια σε ειδήσεις, δεν υπάρχει όμως το γκανιάν θέμα που θα μονοπωλήσει το ενδιαφέρον μας.
♦ Θα ξεκινήσουμε από την Ισπανία (άλλωστε, το καλοκαίρι ενδείκνυται για ταξίδια) και την Ρεάλ Μαδρίτης. 40.000 οπαδοί της στην παρουσία του Κακά, 70.000 στην παρουσία του Κριστιάνο Ρονάλντο (η φανέλα με το Νο 9 εξαφανίζεται από τα ράφια και η διοίκηση της ομάδας ελπίζει ότι σε μια τριετία θα πουληθούν οι 1.200.000 φανέλες, που απαιτούνται για να γίνει η απόσβεση της μεταγραφής του), όμως άρχισαν οι πρώτες οικονομικές δυσκολίες για τον πρόεδρο Πέρεθ. Ο γενικός διευθυντής της ομάδας, Χόρχε Βαλδάνο, δήλωσε ότι τα χρήματα που ζητούν η Μπάγερν και η Λίβερπουλ για την πώληση των Ριμπερί και Τσάμπι Αλόνσο (80.000.000 και 45.000.000 ευρώ, αντίστοιχα) είναι εξωπραγματικά και πλέον παύει να υπάρχει ενδιαφέρον. Μάλιστα, οι πληροφορίες λένε ότι ο Πέρεθ προσπαθεί να πάρει ένα ακόμη δάνειο για να προχωρήσει στην απόκτηση δύο αμυντικών παιχτών, προκειμένου να θωρακίσει και την οπισθοφυλακή της ομάδας του.
Σε προηγούμενο φύλλο είχαμε αναφερθεί στις μεταγραφικές κινήσεις της Ρεάλ και τον απόηχό τους τόσο στο ισπανικό πρωτάθλημα όσο και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Εκτός των άλλων, είχαμε τονίσει ότι ο Πέρεθ αποφάσισε να ρίξει στη μεταγραφική πιάτσα όλα τα προβλεπόμενα ετήσια έσοδα της ομάδας του, προσδοκώντας στη δημιουργία μιας ασυναγώνιστης ομάδας που θα σαρώσει εγχώριους και ευρωπαϊκούς τίτλους και κατά συνέπεια θα αυξήσει και τα έσοδά της. Αν δούμε πιο προσεκτικά και με όρους marketing τις δυο μεγάλες μεταγραφές της Ρεάλ, θα προσέξουμε ότι ο Ρονάλντο και ο Κακά, εκτός από την αναμφισβήτητη ποδοσφαιρική τους ικανότητα, διαθέτουν και κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχουν μεγάλη οικονομική σημασία, όπως θα δούμε παρακάτω. Η μεταγραφή του Ρονάλντο αποτελεί «συνέχεια» της μεταγραφής του Μπέκαμ –και πάλι από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ– γεγονός που επιτρέπει στη Ρεάλ Μαδρίτης να συνεχίσει τη «διείσδυση» στην αγορά της Ασίας και της Αφρικής. Οσοι ασχολούνται λίγο περισσότερο με τα ποδοσφαιρικά δρώμενα στην Ευρώπη γνωρίζουν ότι κάθε καλοκαίρι η Μάντσεστερ έκανε ένα μεγάλο ταξίδι με αρκετούς φιλικούς αγώνες σε διάφορες χώρες της Ασίας, στο οποίο συμμετείχαν όλοι σχεδόν οι πρωτοκλασάτοι παίχτες της ομάδας. Με αιχμή του δόρατος το Ρονάλντο, στη Μαδρίτη φιλοδοξούν να κερδίσουν ερείσματα στην αγγλόφιλη αγορά της Ασίας (και δευτερευόντως σε Αμερική και Αφρική), γεγονός που θα αυξήσει σημαντικά τα κέρδη τους τόσο από τις πωλήσεις των προϊόντων της ομάδας όσο και από μια επαναδιαπραγμάτευση των εσόδων από τις τηλεοπτικές μεταδόσεις των αγώνων της στις τρεις ηπείρους. Κατ’ αντιστοιχία, η μεταγραφή του Κακά έχει σαν στόχο να «συνδεθεί» η Ρεάλ με τους ποδοσφαιρόφιλους στη Βραζιλία και τη Λατινική Αμερική και να σπάσει το μονοπώλιο της Μπαρτσελόνα, που παίζει στις περιοχές αυτές χωρίς αντίπαλο, αφού εκτός από την ύπαρξη, διαχρονικά, αρκετών Βραζιλιάνων στο ρόστερ της καταλανικής ομάδας και η ιδεολογική της «συγγένεια» με τις λαϊκές μάζες την έφερνε πιο κοντά τους. Η αγορά της ποδοσφαιρικής Λατινικής Αμερικής είναι ίσως η μεγαλύτερη του πλανήτη και είναι πολύ φυσιολογικό μια καπιταλιστική επιχείρηση να προσπαθήσει να διεισδύσει σε αυτή και να βγάλει κέρδη, ανεξάρτητα από το αν η κουλτού-ρα και η ιδεολογία της συμβαδίζουν. Οπως πολύ σωστά έγραψε κάποιος συνάδελφος, ο Πέρεθ δεν τρελάθηκε, όπως προσπαθούν κάποιοι να μας πείσουν, αλλά πολύ απλά σαν καλός καπιταλιστής (μην ξεχνάμε ότι είναι ιδιοκτήτης της μεγαλύτερης κατασκευαστικής εταιρίας στην Ισπανία και της δεύτερης μεγαλύτερης στην Ευρώπη) «επενδύει» σε συγκεκριμένες επιλογές, προσδοκώντας σε μεγάλα κέρδη.
♦ Μετά την Ισπανία και τη Μαδρίτη στο λιμάνι του Πειραιά. Ο Κόκκαλης, προσπαθώντας να βρει χρήματα, «άνοιξε» τη συζήτηση για τον πολυμετοχικό Ολυμπιακό. Με αφορμή την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της ΠΑΕ, έκανε δημόσια πρόσκληση σε όλους τους οικονομικά επιφανείς φίλους της ομάδας, όμως δεν πήρε την απάντηση που έψαχνε. Οι αφοί Αγγελόπουλοι, μετά από σύντομες προπαρασκευαστικές συναντήσεις, αποφάσισαν να μην ασχοληθούν με το ποδοσφαιρικό τμήμα και να κρατήσουν μόνο το μπάσκετ (οι κακές γλώσσες λένε ότι ο μπαμπάς Αγγελόπουλος ξεκαθάρισε ότι δεν υπάρχουν επιπλέον χρήματα για «επενδύσεις» και ότι θα πρέπει να διαλέξουν αν θα τα χώσουν στο ποδόσφαιρο ή στο μπάσκετ), οι λοιποί εφοπλιστές με ερυθρόλευκα αισθήματα δεν μπήκαν στον κόπο ούτε να συναντηθούν με τον Κόκκαλη και μόνο ο Μαρινάκης (διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με το Μητσοτατακαίικο) έκανε επίσημη πρόταση για να αποκτήσει το 40% των μετοχών της ΠΑΕ, καταβάλλοντας 40.000.000 ευρώ (σε απλά ελληνικά, κοστολόγησε την αξία του Ολυμπιακού στα 100.000.000 ευρώ, όταν ο Κόκκαλης την κοστολογεί στα 160-170.000.000 ευρω), η οποία όπως είναι φυσικό απορρίφθηκε μετά πολλών επαίνων.
Είναι η πρώτη φορά μετά την ανάληψη της ηγεσίας του Ολυμπιακού, που ο Κόκκαλης αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο αλλαγής της ιδιοκτησίας των ερυθρόλευκων. Πολλοί είναι αυτοί που συνδέουν την αλλαγή γραμμής του Κόκκαλη με τις φήμες ότι η ΠΑΕ Ολυμπιακός έχει συσσωρευμένα χρέη 60-65.000.000 ευρώ, όμως κατά την ταπεινή μου γνώμη η αιτία πρέπει να αναζητηθεί αλλού. Ο Κόκκαλης βλέπει ότι οι πράσινοι «πολυμετοχικοί» ρίχνουν φράγκα στην πιάτσα και προσπαθούν να φτιάξουν μια ανταγωνιστική ομάδα και να διεκδικήσουν τα πρωτεία. Καταλαβαίνει, λοιπόν, ότι αν δεν ακολουθήσει και δεν κάνει «επενδύσεις», αργά ή γρήγορα θα βρεθεί δεύτερος και καταϊδρωμένος. Από την άλλη, όμως, δεν θέλει να βάλει το χέρι στην τσέπη και γι΄ αυτό ψάχνει για επίδοξους χρηματοδότες, χωρίς όμως να τους παραχωρεί και το κουμάντο στην ΠΑΕ. Δυστυχώς γι’ αυτόν, αφενός στην πιάτσα δεν υπάρχουν κορόιδα διατεθειμένα να βάλουν φράγκα για να κάνει αυτός το κουμάντο και αφετέρου, λόγω τις οικονομικής κρίσης, δεν υπάρχει το απαιτούμενο ρευστό. Για πρώτη φορά μετά από μια δεκαπενταετία περίπου, ο Κόκκαλης δείχνει να ζορίζεται, γιατί βλέπει να αμφισβητείται εμπράκτως η κυριαρχία του στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Με δεδομένο ότι οι ερυθρόλευκοι οπαδοί δεν συμπαθούν τους «δεύτερους», πρέπει από τώρα να προετοιμαστεί για την επόμενη μέρα, γιατί ως γνωστόν στο Ρέντη κυκλοφορούν και ιπτάμενοι κορνέδες…
♦ Οπως είναι γνωστό, συνηθίζω να πηγαίνω κόντρα στο ρεύμα και πρέπει να είμαι από τους ελάχιστους οπαδούς του Παναθηναϊκού που είχαν δηλώσει την αντίθεσή τους στην προοπτική να πάρουν την ΠΑΕ οι αφοί Γιαννακόπουλοι. Εχω γράψει αρκετές φορές στη στήλη, ότι τα οικονομικά δεδομένα ανάμεσα σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ είναι πολύ διαφορετικά και έχω εξηγήσει ότι πολύ δύσκολα θα μπορούσαν οι Γιαννακόπουλοι να αντέξουν το οικονομικό βάρος της πράσινης ΠΑΕ, που θα έριχνε φράγκα στην πιάτσα και θα έκανε σοβαρές μεταγραφές για να σπάσει την κυριαρχία του Κόκκαλη. Δυστυχώς για τον Ερασιτέχνη Παναθηναϊκό και κυρίως για το βόλεϊ, η πραγματικότητα επιβεβαίωσε την άποψή μου. Οι Γιαννακόπουλοι συμμετέχουν ενεργά πλέον στα δρώμενα της ΠΑΕ Παναθηναϊκός και έχουν βάλει το χέρι στην τσέπη για να γίνουν οι αναγκαίες μεταγραφικές κινήσεις, όμως αυτό δείχνει να έχει αντίκτυπο στα φράγκα που βάζουν στον Ερασιτέχνη Παναθηναϊκό και στο μπάσκετ. Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος παραιτήθηκε από πρόεδρος του Ερασιτέχνη και μείωσε σημαντικά τα φράγκα που έδινε, με αποτέλεσμα μια άνευ προηγουμένου διοικητική κρίση (οι πράσινοι έφτασαν ένα βήμα πριν τον ορισμό διοίκησης από το Πρωτοδικείο) και την ουσιαστική διάλυση του βόλεϊ ανδρών (με τα σημερινά δεδομένα υπάρχει κίνδυνος να μην κατέβει η ομάδα στο πρωτάθλημα, θεωρείται όμως βέβαιο ότι θα βρεθεί μια λύση ανάγκης). Στο μπάσκετ έχουν δρομολογηθεί οι εξελίξεις και έχει κλείσει σχεδόν το ρόστερ για την επόμενη χρονιά, με μοναδική εκκρεμότητα την παραμονή ή όχι του Γιασικεβίτσιους. Η υπόθεση κολλάει στην οικονομική διαφορά ανάμεσα στις δυο πλευρές, γεγονός που ξενίζει τους πράσινους οπαδούς, αφού μέχρι σήμερα ο πρόεδρος δεν έδινε σημασία στα φράγκα και αγόραζε ό,τι ήθελε χωρίς να υπολογίζει το κόστος.
Κος Πάπιας
papias@eksegersi.gr