Οταν η ιδιωτικοποίηση γίνεται μέσω κρατικοποίησης…
Δεδομένη θα πρέπει να θεωρείται η καθυστέρηση στην εγκατάσταση των «κουλοχέρηδων», μετά την παράταση που δόθηκε από την ΟΠΑΠ ΑΕ στη 2η φάση της πρόσκλησης ενδιαφέροντος για τα καταστήματα Play Hall. Η αρχική προθεσμία ήταν την περασμένη Δεύτερα 16/2, αλλά δόθηκαν άλλες 15 μέρες, γιατί ο αριθμός των 300 αιτήσεων που έχουν κατατεθεί δεν θεωρείται επαρκής. Σύμφωνα με τα νεότερα στοιχεία, από τις 500 αιτήσεις που είχαν υποβάλει οι πράκτορες στην 1η φάση της σχετικής διαδικασίας, έχουν αξιολογηθεί θετικά περίπου 350, ενώ η ΟΠΑΠ ΑΕ στοχεύει σε δίκτυο 660 καταστημάτων. Η καθυστέρηση αυτή είχε ως αποτέλεσμα η πρόβλεψη για την τιμή της μετοχής της εταιρίας να αναθεωρηθεί στα 9,10 ευρώ, αντί της αρχικής τιμής των 12 ευρώ, αφού οι «κουλοχέρηδες» θα βοηθούσαν στην αύξηση των κερδών της ΟΠΑΠ ΑΕ. Μάλιστα στα σενάρια για την πορεία της μετοχής έχει εξεταστεί και το ενδεχόμενο του Grexit, με την τιμή της μετοχής με αυτή την εξέλιξη να πέφτει στα 4,80 ευρώ.
Προς το παρόν, από την πλευρά της κυβέρνησης δεν έχουμε κάποια κίνηση για την επαναφορά της ΟΠΑΠ ΑΕ σε κρατικό έλεγχο, όπως είχε ανακοινώσει ο ίδιος ο Τσίπρας προεκλογικά, και η πιάτσα εκτιμά ότι η σχετική ανακοίνωση εντάσσεται στην κατηγορία «λέμε καμιά μαλακία για να περνάει η ώρα». Εκτός από τις εγγενείς δυσκολίες του εγχειρήματος της επιστροφής της ΟΠΑΠ ΑΕ, υπάρχει και ένα ακόμη «εμπόδιο», που λέγεται ΟΔΙΕ ΑΕ. Ο ελληνικός ιππόδρομος έχει μηνιαία, ζημιές περίπου 1.500.000 ευρώ και πρέπει το πρώτο 10ήμερο του Μάρτη να έχει αποφασιστεί αν θα ιδιωτικοποιηθεί ή αν θα κλείσει. Μέχρι στιγμής, η μοναδική προσφορά είναι από την ΟΠΑΠ ΑΕ, η οποία έδωσε ένα πολύ υψηλό τίμημα εξαγοράς (στόχος είναι να αξιοποιηθούν οι εγκαταστάσεις του ιππόδρομου στο Μαρκόπουλο για να δημιουργηθεί ένα μίνι καζίνο με την εγκατάσταση μεγάλου αριθμού «κουλοχέρηδων») και αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι αν η συγκυβέρνηση υλοποιήσει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, ο ΟΔΙΕ θα «ιδιωτικοποιηθεί» από μια εταιρία που θα κρατικοποιηθεί.
Καπηλεύονται το πιο λαϊκό άθλημα
Ντεμπούτο στο επικοινωνιακό ποδοσφαιρικό σταρ σίστεμ έκανε την προηγούμενη βδομάδα ο Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς, ο οποίος συμμετέχει στο πρόγραμμα επισιτισμού του ΟΗΕ «World Food Programme» και στην καμπάνια για τους ανθρώπους που πεθαίνουν από την πείνα. Η συγκεκριμένη επιλογή ήταν αρκετά επιτυχημένη, γιατί εξέπληξε ευχάριστα. Η πλειοψηφία των φιλάθλων αναγνώριζε το σπάνιο ποδοσφαιρικό του ταλέντο και τον αέρινο τρόπο που αγωνίζεται στο γήπεδο, ταυτόχρονα όμως τον χαρακτήριζε εριστικό, αλαζόνα, εγωιστή και απρόσιτο. Στον αγώνα με την Καέν για το γαλλικό πρωτάθλημα, είδαμε ένα άλλο πρόσωπο του σουηδού παίχτη, που γεννήθηκε στο Μάλμε από πατέρα Βόσνιο και μάνα Κροάτισσα, όταν αμέσως μετά το γκολ που πέτυχε έβγαλε τη φανέλα και έδειξε στις κάμερες το κορμί του, στο οποίο είχε κάνει προσωρινά τατουάζ (henna) 50 ονόματα ανθρώπων που κινδυνεύουν να πεθάνουν από ασιτία.
Βλέποντας το σχετικό βίντεο, το πρώτο σχόλιο που κάναμε είναι ότι ο Ζλάταν έχει υποκριτικό ταλέντο και ότι οι υπεύθυνοι της διαφημιστικής καμπάνιας τού είχαν δώσει πολύ καλές οδηγίες. Αφού πρώτα πανηγύρισε μαζί με τους συμπαίκτες του το γκολ, απομακρύνθηκε από αυτούς, έβγαλε τη φανέλα του, άνοιξε τα χέρια του και έκανε μια αργή στροφή γύρω από τον εαυτό του, προκειμένου οι κάμερες να δείξουν κάθε σπιθαμή του κορμιού του που ήταν γεμάτο με ονόματα. Μέχρι να καταλάβουμε τι σήμαιναν τα ονόματα στο σώμα του Ζλάταν, άπαντες πίστεψαν ότι είναι μια ακόμη κλασική κίνηση αυτοπροβολής του, γιατί όπως λέει και η λαϊκή ρήση «κάλλιο να σου βγει το μάτι παρά το όνομα».
Σ’ αυτό στόχευαν όσοι σχεδίασαν αυτή την ενέργεια του παίχτη, γνωρίζοντας την πολύ μεγάλη εντύπωση που θα έκανε στους φιλάθλους. Ενας αλαζόνας, εριστικός και εγωιστής ποδοσφαιριστής στρατεύεται στο πλευρό του ΟΗΕ και αγωνίζεται ενάντια στην πείνα στον πλανήτη, «πουλάει» πολύ και γίνεται είδηση που μεταδίδεται αστραπιαία. Ακόμα και τζάμπα να συμμετέχει στη διαφημιστική καμπάνια του ΟΗΕ (που δεν το πιστεύουμε), θα έχει σε κάθε περίπτωση όφελος και σε επίπεδο πρεστίζ και σε επίπεδο μπίζνας, γιατί η εταιρία που διαχειρίζεται το όνομα και την εικόνα «Ιμπραχίμοβιτς» θα μπορέσει να εκμεταλλευτεί την ανθρωπιστικού τύπου προβολή για να πάρει καλύτερα συμβόλαια από διαφημιστικές εταιρίες.
Και τι να πεις για τους κυρίαρχους του πλανήτη που ξαναβάζουν το δημοφιλές ποδόσφαιρο στα προπαγανδιστικά σχέδιά τους. Γνωρίζοντας τη σημαντική επιρροή που ασκεί το ποδόσφαιρο σε μια μεγάλη μερίδα των κατοίκων του πλανήτη, οι ιμπεριαλιστές και ο εσμός του ΟΗΕ ξεκινούν καμπάνια ενάντια στην πείνα και τη φτώχεια στον πλανήτη. Την ίδια στιγμή με τις ενέργειες και τις πολιτικές τους μακελεύουν τους λαούς με μια σειρά περιφερειακών πολέμων για τη διασφάλιση των συμφερόντων τους, καταδικάζουν σε πείνα δισεκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη, λεηλατώντας τον πλούτο των χωρών τους, και καταστρέφουν τους φυσικούς πόρους και το περιβάλλον για να εξασφαλίζουν το μέγιστο κέρδος. Αυτοί που ευθύνονται για τη βαρβαρότητα που βιώνουν καθημερινά οι λαοί προσπαθούν να το παίξουν ευαίσθητοι, χρηματοδοτώντας καμπάνιες για την άμβλυνση των συνεπειών των πράξεών τους.
Οσο για τους πρωτοκλασάτους ποδοσφαιριστές, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να συμμετάσχουν στην προσπάθεια καπηλείας του ποδοσφαίρου, αν έχει κανονιστεί η «σωστή» αμοιβή, την οποία παζαρεύουν οι επαγγελματίες μάνατζερ στους οποίους αναθέτουν τις εκτός γηπέδων μπίζνες τους. Μπορεί να παριστάνουν τους αγαθούς και τους καλών προθέσεων ανθρώπους, όμως στη συντριπτική πλειοψηφία τους αδιαφορούν για οτιδήποτε άλλο εκτός από το προσωπικό τους ταμείο. Μπορεί να ξεκίνησαν από τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα, όμως –όπως έλεγε και ο Μαρξ, για τον οποίο άκουγε στα νιάτα του ο Κος Πάπιας- το «είναι» καθορίζει τη συνείδηση και όχι το αντίθετο. Και το «είναι» των ποδοσφαιρικών φιρμών γράφεται με αριθμούς με πολλά ψηφία.
Με τη συμμετοχή τους σε τέτοιου είδους προγράμματα και επικοινωνιακές κινήσεις απενοχοποιούν το σύστημα και δίνουν άλλοθι σε όσους ευθύνονται για το πρόβλημα της πείνας και της καταστροφής του πλανήτη. Βοηθούν επί της ουσίας στη συνέχιση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, ωραιοποιώντας αυτούς που ευθύνονται για το πρόβλημα, το οποίο υποτίθεται πως αγωνίζονται να εξαλείψουν. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να διασαφηνιστεί κάτι.
Στο παρελθόν έχουμε αναφερθεί με θετικό τρόπο σε ενέργειες ποδοσφαιριστών ή άλλων αθλητών που χρησιμοποίησαν την αναγνωρισιμότητά τους για να προβάλουν τις θέσεις και τις απόψεις τους ή για να βοηθήσουν λαούς ή κοινωνικές ομάδες (ενδεικτικά αναφέρουμε τον Ρόμπι Φάουλερ για τον αγώνα των λιμενεργατών επί Θάτσερ ή τον Νταβίντ Βίγια για τη συμπαράστασή του στους απεργούς ανθρακωρύχους). Η ίδια η ενέργεια που κάνει κάποιος ποδοσφαιριστής, όμως, το κοινωνικό της πρόσημο, δείχνει αμέσως πού υπάρχει αλήθεια και πού υπάρχει υποκρισία.
Φροντίζουν, άλλωστε, οι Ομοσπονδίες και οι κυβερνήσεις να δείξουν με ποιους είναι και με ποιους όχι. Οταν οι ενέργειες των αθλητών βγαίνουν έξω από το πλαίσιο που έχουν ορίσει το σύστημα και οι «θεσμοί» του, ξεσηκώνουν θύελλα αρνητικών δηλώσεων εναντίον τους και σε κάποιες περιπτώσεις (π.χ. Φάουλερ) τιμωρούνται παραδειγματικά. Οταν πρόκειται για επικοινωνιακές φιέστες, οι ενέργειες προβάλλονται από τα ΜΜΕ και οι αθλητές αποθεώνονται. Αν η ΟΥΕΦΑ και η ΦΙΦΑ εφάρμοζαν τον κανονισμό τους, που απαγορεύει στους ποδοσφαιριστές να προβάλλουν κοινωνικά και πολιτικά αιτήματα κατά τη διάρκεια των αγώνων, θα έπρεπε να τιμωρήσουν τον Ιμπραχίμοβιτς. Αντί γι’ αυτό, τον αποθεώνουν. Κι αυτό δείχνει τη διαφορά ανάμεσα στις πράξεις αντίστασης και στις πράξεις διαφήμισης.
Κος Πάπιας
Η στήλη μπήκε για τα καλά στα χωράφια της κινηματογραφικής κριτικής. Μετά τη νέα ταινία του Κώστα Γκουσγκούνη «Με ΣΥΡΙΖΑ στον σφύριζα», θεωρούμε απαραίτητο να βάλουμε ένα φρένο στη φρενίτιδα για την ταινία «50 αποχρώσεις του γκρι». Οπως πληροφορηθήκαμε, πρόκειται για soft porno και επειδή έχουμε μια «αλλεργία» για τα soft, τα δήθεν και τα «γιαλαντζί» (εξαιρούνται τα ντολμαδάκια γιαλαντζί), δε θα τη δούμε, αλλά θα προτιμήσουμε να ασχοληθούμε με οργάνωση μαζώξεων που σχετίζονται με τις 50 αποχρώσεις του γκριλ. Παρεμπιπτόντως, τα μπιφτέκια την Τσικνοπέμπτη ήταν όλα τα λεφτά…
