Η εκλογή του Θοδωρή Ζαγοράκη στην προεδρία της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (ΕΠΟ), με 66 στις 68 ψήφους, παρουσιάστηκε από την πλειοψηφία των μέσων «ενημέρωσης» (εκτός των ιδιοκτησίας Μαρινάκη ή ερυθρόλευκων «αισθημάτων») ως η αρχή μιας νέας δημιουργικής περιόδου για το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Στο ίδιο συμπέρασμα θα κατέληγε κάποιος που δε γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα, αν διάβαζε τις ανακοινώσεις που έβγαλαν η ΕΠΟ, ο Ζαγοράκης και ο υφυπουργός Αθλητισμού Λευτέρης Αυγενάκης για το αποτέλεσμα των εκλογών. Απαντες δήλωσαν ότι θα εργαστούν ενωμένοι και αρμονικά για το καλό του ελληνικού ποδοσφαίρου, συνεχίζοντας να συντηρούν το συναινετικό κλίμα που είχε δημιουργηθεί κατά την προεκλογική περίοδο.
Ο Μητσοτάκης ανακήρυξε τον Ζαγοράκη υποψήφιο πρόεδρο της ΕΠΟ αφού πρώτα τον ξαναδέχτηκε στην ομάδα των ευρωβουλευτών της ΝΔ (ο Ζαγοράκης είχε διαγραφεί γιατί είχε πάρει σαφή θέση υπέρ του ΠΑΟΚ στο θέμα της πολυϊδιοκτησίας, κόντρα στην επίσημη γραμμή της κυβέρνησης) και η υποψηφιότητα του παρουσιαζόταν σαν η πρώτη κοινής αποδοχής υποψηφιότητα, αφού είχε τη στήριξη των τεσσάρων μεγάλων ομάδων (Big 4). Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική.
Εδώ και ένα χρόνο περίπου, η κυβέρνηση, μέσω του Αυγενάκη και με τη στήριξη του Μαρινάκη, είχε βάλει στόχο να αλλάξει τους συσχετισμούς στην ΕΠΟ και η νέα διοίκηση που θα εκλεγόταν να είναι της αρεσκείας της. Αρχικά, επειδή τα δεδομένα ήταν σε βάρος της, καθώς η συμμαχία Μελισσανίδη–Σαββίδη είχε υπό τον έλεγχό της τη μεγάλη πλειοψηφία των Ενώσεων, εκμεταλλεύτηκε την πανδημία για να αναβάλει τις εκλογές (είχαν προγραμματιστεί για το καλοκαίρι του 2020), προκειμένου να κερδίσει χρόνο. Στη συνέχεια, επεδίωξε να έρθει σε συνεννόηση με ΦΙΦΑ–ΟΥΕΦΑ για να εξασφαλίσει την «ουδετερότητά» τους στην προσπάθεια άλωσης της ΕΠΟ. Και όταν στην κυβέρνηση κατάλαβαν ότι η κατάσταση δεν εξελίσσεται όπως την είχαν σχεδιάσει και δεν είχαν καταφέρει να σπάσουν τη συμφωνία Μελισσανίδη–Σαββίδη, αναπροσάρμοσαν την τακτική τους και έπαιξαν το τελευταίο τους χαρτί, επιδιώκοντας ένα «συμβιβασμό» μαζί τους. Επιστράτευσαν τον Ζαγοράκη ως υποψηφιότητα κοινής αποδοχής, με στόχο να υπάρξει στη διοίκηση της ΕΠΟ μια «δυναμική» αντιπολίτευση, που θα τους επέτρεπε να έχουν λόγο στις εξελίξεις.
Πριν από περίπου ένα μήνα, σχολιάζοντας την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο, είχαμε αναφερθεί στη λανθασμένη διαχείριση της υποψηφιότητας Ζαγοράκη από τον Αυγενάκη και στο ενδεχόμενο το αποτέλεσμα των εκλογών να είναι οδυνηρό για την κυβέρνηση και τον Μαρινάκη (Τρέχουν μόνοι τους θα βγουν δεύτεροι;). Τελικά, όπως προκύπτει από το αποτέλεσμα, κατάφεραν να μην κάψουν τον Ζαγοράκη, όμως δεν μπόρεσαν να αποφύγουν μια συντριπτική ήττα.
Το αποτέλεσμα για την Εκτελεστική Επιτροπή της ΕΠΟ ήταν 11-0 υπέρ της πλευράς Μελισσανίδη–Σαββίδη (στο ΔΣ της ΕΠΟ συμμετέχουν ο πρόεδρος, τα 11 μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής, 4 εκπρόσωποι από τη Super League και 1 εκπρόσωπος από την Super League 2), ενώ οι υποψήφιοι που στήριξε ο Αυγενάκης πάτωσαν (δεν κατάφεραν να πάρουν περισσότερες από 16 στις 68 ψήφους). Οσοι έχουν μια στοιχειώδη επαφή με το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο ήξεραν το αποτέλεσμα της εκλογικής διαδικασίας τουλάχιστον 15 μέρες πριν από τις εκλογές. Είχαν φροντίσει γι’ αυτό τα ερυθρόλευκα ΜΜΕ, που ουσιαστικά το είχαν προαναγγείλει, ασκώντας σκληρή κριτική στην κυβέρνηση.
Τα «παπαγαλάκια» του Μαρινάκη κατηγορούσαν την παιδική χαρά του Μαξίμου ότι έπεσε στην παγίδα που της έστησε η κλίκα που ελέγχει την ΕΠΟ και χωρίς να το καταλάβει παρέδωσε το ελληνικό ποδόσφαιρο στην παρέα της «εξυγίανσης», επικυρώνοντας με την εκλογή του Ζαγοράκη την κατάσταση που έχει επιβάλει ο Μελισσανίδης. Αρχικά, η ερυθρόλευκη πλευρά προστάτεψε τον Αυγενάκη και χρέωνε το επερχόμενο Βατερλό στον Γεραπετρίτη. Τον κατηγορούσε ότι έπεισε τον Μητσοτάκη να υπογράψει το μνημόνιο συνεργασίας με ΦΙΦΑ-ΟΥΕΦΑ, με το οποίο η κυβέρνηση δέχτηκε να μην αλλάξει το εκλογικό σύστημα στην ΕΠΟ. Με τον τρόπο αυτό, το σύστημα Μελισσανίδη επί της ουσίας είχε εξασφαλίσει τη νίκη, καθώς είχε τον έλεγχο της πλειοψηφίας των τοπικών Ενώσεων. Επιπλέον, τον κατηγορούσαν ότι όταν αντιλήφθηκε τη άσχημη τροπή που είχαν πάρει τα πράγματα και την αποτυχία της κυβερνητικής προσπάθειας, αντί για ριζικές πρωτοβουλίες για να την ανατρέψει, κατέστρωσε ένα σχέδιο υψηλού ρίσκου, το οποίο δεν πέτυχε, αφού έγινε αντιληπτό από την αντίπαλη πλευρά.
Σύμφωνα με τα σχετικά δημοσιεύματα, στόχος του Γεραπετρίτη ήταν να «παγιδέψει» την παρέα της ΕΠΟ, να αναβάλει εκ νέου τις εκλογές και να οδηγήσει στον ορισμό προσωρινής διοίκησης από το Πρωτοδικείο. Το σχέδιο προέβλεπε να είναι ο Ζαγοράκης ο μοναδικός υποψήφιος, αλλά να μην επικυρωθεί η υποψηφιότητά του λόγω κωλύματος (έχει άδεια πρακτορείου ΟΠΑΠ). Στην περίπτωση αυτή δε θα μπορούσαν να γίνουν οι εκλογές και τη λύση θα έδινε το Πρωτοδικείο, το οποίο με κυβερνητική παρέμβαση θα διόριζε στην προσωρινή διοίκηση της ΕΠΟ άτομα της εμπιστοσύνης της κυβέρνησης και του Μαρινάκη.
Ο σχεδιασμός του έγινε αντιληπτός από τους ανιδιοτελείς εργάτες του ελληνικού ποδοσφαίρου, που είναι χρόνια στο κουρμπέτι και έχουν μεγαλύτερη εμπειρία από τον Γεραπετρίτη στον ανορθόδοξο πόλεμο. Την παραμονή της ημερομηνίας λήξης των υποψηφιοτήτων για τη θέση του προέδρου εμφανίστηκε και δεύτερη υποψηφιότητα (ο πρόεδρος της ΕΠΣ Βοιωτίας Κώστας Νίκας). Με αυτή την απλή κίνηση «έκαψαν» το σενάριο Γεραπετρίτη (ο οποίος αποδείχτηκε «γατάκι») και εξασφάλισαν τη διεξαγωγή των εκλογών και τη νίκη τους. Το σενάριο αυτό με μια πρώτη ματιά φάνταζε αβάσιμο, επιβεβαιώθηκε όμως από τα γεγονότα, αφού ο Νίκας, λίγο πριν από την έναρξη της εκλογικής διαδικασίας, απέσυρε την υποψηφιότητά του, δηλώνοντας την αμέριστη στήριξή του στον Ζαγοράκη!
Ξαφνικά, δυο-τρεις μέρες πριν από τις εκλογές, ο Γεραπετρίτης εξαφανίστηκε από το προσκήνιο και το ανάθεμα φορτώθηκε στον Αυγενάκη. Μετά την εκλογική πανωλεθρία, οι χαρακτηρισμοί για τον Αυγενάκη ξέφυγαν από την ευπρέπεια και τα ερυθρόλευκα ΜΜΕ τον στόλισαν με άκρως απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς (υφυπουργός από τα Lidl, ντροπή της Κρήτης κτλ.). Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τους λόγους που οδηγήσαν τους ερυθρόλευκους σε αυτή την «στροφή». Το πιθανότερο είναι να υπήρξε παρέμβαση από το Μαξίμου. Ο Γεραπετρίτης είναι ίσως ο πιο στενός συνεργάτης του Μητσοτάκη, συνεπώς η κριτική εναντίον του είναι επί της ουσίας ευθεία αμφισβήτηση του Κούλη. Αλλωστε, οι υψηλοί τόνοι που χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ του Μαρινάκη εναντίον του Αυγενάκη σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να ερμηνευτούν ως «σπάσιμο» της στήριξης που παρέχει στην κυβέρνηση.
Ο Μαρινάκης δεν έκρυβε την επιθυμία του να κερδίσει τον έλεγχο της ΕΠΟ (ή έστω να αλλάξει τους συσχετισμούς για να έχει λόγο στις εξελίξεις). Η υποψηφιότητα Ζαγοράκη έδινε την αίσθηση της «αλλαγής», οι ερυθρόλευκοι οπαδοί είχαν πιστέψει ότι ο ηγέτης τους θα καταφέρει να γκρεμίσει την «παράγκα» και να αλώσει την Ομοσπονδία και αντί γι’ αυτό είδαν το σκορ να γράφει 11-0 υπέρ Μελισσανίδη–Σαββίδη. Το χουνέρι ήταν πολύ μεγάλο για να το καταπιεί ο Μαρινάκης και έπρεπε για επικοινωνιακούς λόγους να σηκώσει τους τόνους για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και να τονώσει το φρόνημα των ερυθρόλευκων οπαδών. Μπορεί να έκανε το χατίρι στον Κούλη και να έβγαλε από το κάδρο των ευθυνών τον Γεραπετρίτη, φορτώνοντας την ευθύνη στον δευτεροκλασάτο Αυγενάκη, όμως είναι σίγουρο ότι γι’ αυτό θα ζητήσει ανταλλάγματα.
Μόνο τυχαίες δεν πρέπει να θεωρηθούν «διαρροές» από φιλοερυθρόλευκες ιστοσελίδες, που αναφέρονται σε μυστικές δημοσκοπήσεις στις οποίες κλείνει η ψαλίδα ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Είναι βέβαιο ότι στο άμεσο μέλλον από τα ερυθρόλευκα ΜΜΕ θα υπάρξει μπαράζ δημοσιευμάτων τα οποία θα χρησιμοποιηθούν ως μοχλός πίεσης προς την κυβέρνηση, προκειμένου να πάρει αποφάσεις που θα ευνοούν τα επιχειρηματικά σχέδια του ισχυρού άντρα της ερυθρόλευκης ΠΑΕ. Το εκλογικό Βατερλό στην ΕΠΟ στραπατσάρισε το πρεστίζ του Μαρινάκη και ο μοναδικός τρόπος για να ξεπεράσει τον καημό του είναι μια σπουδαία επιχειρηματική επιτυχία. Δύσκολη εποχή για το Μαξίμου…
Κος Πάπιας
ΥΓ. Δεν προλαβαίνει να μαζεύει κατραπακιές η κυβέρνηση καθώς οι ήττες στις εκλογές των αθλητικών Ομοσπονδιών διαδέχονται η μια την άλλη. Οπως θα έλεγε και ο Μπάμπης, «πάλι ντόρτια έφερε ο Αυγενάκης». Εκτός από τη μεγαλοπρεπέστατη ήττα στην ΕΠΟ, οι υποψήφιοι που στήριξε η κυβέρνηση έχασαν στον ΣΕΓΑΣ (η νίκη της Σοφίας Σακοράφα θεωρείται κυβερνητικό πατατράκ ισάξιο με αυτό στην ΕΠΟ), στην Ιστιοπλοΐα (ο υποψήφιος που στήριξε ο Αυγενάκης δεν βγήκε καν σύμβουλος), στην Κωπηλασία, στο Τένις, στο Βόλεϊ, στο Τάε-Κβον-Ντο και στην Αρση Βαρών. Κυβερνητική ήττα θεωρείται και η αναβολή των εκλογών στην ΕΟΚ (μπάσκετ), αφού το Πρωτοδικείο διόρισε προσωρινή διοίκηση στην οποία έχει την πλειοψηφία ο Βασιλακόπουλος. Το μοναδικό γκολ για την κυβέρνηση ήρθε από την Κολύμβηση, αν και οι κακές γλώσσες λένε ότι «έχασε ο Διαθεσόπουλος, δεν νίκησε ο Γιαννόπουλος».