Πότε θα έρθει μια χρονιά
πότε θα έρθει η μέρα…
Σας πέφτουν τα βιβλία από τα ράφια, τα ράφια από τη βιβλιοθήκη ή η βιβλιοθήκη από τον τοίχο; Γέρνει από τα ρούχα και πέφτει ο καλόγερος; Έχετε καμιά παλιά αποθήκη που φούσκωσαν οι τοίχοι και κινδυνεύει με κατάρρευση; Σας έφευγε η ομπρέλα θαλάσσης από τον αέρα το καλοκαίρι; Κουνιέται κάποιο δόντι σας; Ζαλίζεστε; Ένα είναι το στήριγμα για τα πάντα, ένας άνθρωπος που πέρασε τη ζωή του στηρίζοντας (και εγκωμιάζοντας παράλληλα) τους πάντες και τα πάντα που του έκαναν τη χάρη να τον καλέσουν, να τον χρησιμοποιήσουν, να του αναθέσουν ρόλους όπως στα πεντάχρονα, να τον κάνουν να αισθανθεί χρήσιμος κι αυτός κάπου…
Άλλοι παινεύουν τον πασά και άλλοι τον βεζίρη
μα άδων εις νυχθημερόν στηρίζει Νετανιάχου.
Για τη διασκέδασή μας, παραθέτουμε δήλωση της Αφροδίτης με αφορμή περιστατικό στο Αιγάλεω: «Οι επιθέσεις των ισλαμιστών εναντίον Ελληνίδων συνεχίζονται με αμείωτη ένταση, αποδεικνύοντας πως η χώρα μας έχει αφεθεί έρμαιο σε ξένους εισβολείς που περιφρονούν τους νόμους μας, τις αξίες μας και την κοινωνική μας συνοχή».
Της Πόπης: Για σκευωρία εναντίον εκείνης και της οικογένειάς της κάνει λόγο η πρώην πολιτευτής και Συντονίστρια Κοινοτικών Πόρων και Γυναικείας Επιχειρηματικότητας της Νέας Δημοκρατίας Πόπη Σεμερτζίδου μετά τη δήμευση περιουσιακών στοιχείων αξίας τουλάχιστον ενάμισι εκατομμυρίου ευρώ από την Αρχή για το Ξέπλυμα Μαύρου Χρήματος. Σκευωρία σύντροφοι, εναντίον μιας γαλάζιας μέσα σ’ ένα γαλάζιο περιβάλλον. Η στήλη πιθανολογεί ότι κάποιοι διείδαν ότι η εν λόγω μια μέρα θα φτάσει πολύ ψηλά, ότι ίσως φάει τον Κούλη κι όλους τους δελφίνους και είπαν να τη βγάλουν από τη μέση. Τι άλλο;
Τ’ ακούσατε τι γίνηκε στα Γιάννενα στη λίμνη
που πνίξανε δεκαεφτά με την κυρα-Φροσύνη;
Το σύμπαν συνωμότησε να μαζευτούν κοράκια
γύρω απ’ τις αμέριμνες τις πόζες και τον πλούτο
κομπλεξικά, ζηλόφθονα, τη φτιάξη να χαλάσουν
της Πόπης («ξέρεις ποια ‘μαι ‘γω;») από την Ξηρολίμνη.
Μα κείνη είναι άπιαστη, Χριστό δε χαμπαριάζει
βγάζει το οπλοστάσιο, βγαίνει και στα κανάλια
μανούρα γίνεται τρανή και σ’ όλους διαμηνύει
πως της Πόπης κι αν γίνεται, η Πόπη δε μασάει.
Πάντως, η «γαλάζια οικογένεια» έσπευσε να ανακοινώσει ότι η εν λόγω «δεν είναι πλέον μέλος της Νέας Δημοκρατίας». Πλέον όχι, αλλά…
Δεν είναι μόνο που η αριστερά (τι γελάτε ρε;) υιοθέτησε ένα λεξιλόγιο που άλλοτε αποστρεφόταν μετά βδελυγμίας (έχουμε γράψει σχετικά σε παλιότερη στήλη). Είναι και που ακούμε από τη δεξιά πράγματα αριστερότερα της αριστεράς! Και παθαίνουμε ένα κατιτίς. O tempora, o mores.
Καλά τρώμε και πίνουμε και λιανοτραγουδάμε
και όποτε θυμόμαστε λέμε καμιά «σοφία».
Πολύ καλά τα έλεγε ο Κώστας ο Καρθαίος
μέσα από τους στίχους του στα δύσκολα τα χρόνια:
«Το κάτω-κάτω τι είναι η Γη παρά ένα πορτοκάλι
που μούχλα απ’ την πολυκαιριά στη φλούδα του έχει βγάλει
και μες στη μούχλα περπατούν κάτι μικρά σκουλήκια
που γι’ ανθρωπότητες μιλούν κι άλλα μασκαραλίκια».
Ο βουλευτής του ΠαΣοΚ Μιχάλης Κατρίνης χαρακτήρισε την προσχώρηση του Ανδρέα Λοβέρδου στη ΝΔ ως «απεχθή και ακραία επίδειξη πολιτικού αμοραλισμού που οδηγεί την πολιτική σκηνή σε μια λογική ανακύκλωσης». Και για όσους ζορίζονται με τα αρχαία (μη στεναχωριέστε, οι ζοριζόμενοι με τα νέα είναι πολλαπλάσιοι), η μετάφραση των λεγομένων της φωτογραφίας: «Μούσα πες μου για τον άνδρα, αυτόν τον πολυμήχανο που περιπλανήθηκε πολύ». Με αφορμή το γεγονός ότι ο Λοβέρδος τελικά «επέλεξε τη σταθερότητα» (δεν ξέρουμε αν αναφέρεται σε δική του ή άλλων). Τι γελάτε ρε;
Κοκκινοσκουφίτσα
