Δύο χιλιάδες είκοσι τέσσερα
παραδομένοι, πεσμένοι στα τέσσερα
Ας μην ξεχνάμε ότι μια πρωτοχρονιά πριν από 67 χρόνια γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Ο Μπένι, που εσχάτως δεν μας τη μπαίνει γιατί δε βγαίνει.
Τόση αγάπη, τόση καλοσύνη, τόση φιλανθρωπία, τόσες προσφορές, τόσα δώρα!
«Η φιλανθρωπία χάνεται μέσα σε μυριάδες παράσιτα και δεν φτάνει σ’ αυτούς που έχουν ανάγκη, εκτός αν πρόκειται να τους ταπεινώσει. Εν τω μεταξύ, οι μεσάζοντες της φιλανθρωπίας ζουν άνετα στις πλάτες των πλούσιων και των φτωχών» (Luigi Molinari – «Η παρακμή του ποινικού δικαίου»).
Τρικυμία εν κρανίω κι ό,τι να ‘ναι. Για άγιο Βασίλη λένε και άγιο (Ni)Claus γιορτάζουν! Για ταπεινότητα και φάτνη λένε, λαμπάκια και χλιδή παντού γεμίζουν και στολίζονται σαν λατέρνες! Πήραν και ένα μεσαιωνικό ερωτικό τραγούδι ενός κανταδόρου που τραγουδούσε στην «ψηλή του δεντρολιβανιά», στην «αρχόντισσα κυρία» και το διασκεύασαν σε κάλαντα! Κι ο καιρός κυλάει ωραία στα στρουμφοχωριά του κόσμου.
Επίσης, κάθε 31 Δεκεμβρίου βρίζουν και αναθεματίζουν λέγοντας «ας φύγει αυτή η κωλοχρονιά». Και το ίδιο βράδυ στολίζονται σαν λατέρνες, τρώνε και πίνουν μέχρι τελικής πτώσης, γελάνε, πανηγυρίζουν, ρίχνουν ένα σκασμό «γιορτινά» πυροτεχνήματα και υποδέχονται περιχαρείς το νέο έτος! Κάθε πρωτοχρονιά μετά από κάθε «κωλοχρονιά»!
Η πλέμπα με πιτόγυρο, άντε και καμιά πίτσα
«γιορτάζει» άφραγκη. Μαζί κι η Κοκκινοσκουφίτσα.
«Ο μύθος των Χριστουγέννων κρατιέται με τη βία απ’ τα παράθυρα και από τις πόρτες, κρεμασμένος σε πανύψηλα κι αφιλόξενα σύγχρονα σκυθρωπά κτίρια. Τον συντηρούν οι δραστηριότητες της αγοράς, τα συμφέροντα των εμπόρων, οι ανελεύθερες κυβερνήσεις -πλην ανατολικών– και οι ακόμη πιο ανελεύθερες θρησκευτικές οργανώσεις. Τέλος, οι αστοί και οι εργατικοί, πρόσφατοι μετανάστες στην αστική τάξη, που κατ’ ουσίαν κυβερνάν’ τον κόσμο μας και που επιθυμούν θρησκευτικές αιτιολογίες και παραδόσεις για διασκέδαση, απόλαυση κι αμεριμνησία» (Μάνος Χατζιδάκις).
Βλαδίμηρε, πού λες να γίνει η μονομαχία των μισότρελων (αν δεχτεί ο άλλος); Στο Ελ Πάσο ή στο Ιρκούτσκ;
Πώς να πάει διακοπές η ευθύνη κυρ-Κούλη, όταν είναι εξαφανισμένη σε μόνιμες διακοπές, τόσο που κανείς δεν την έχει δει ποτέ;
Τηλε-εργασία, τηλε-εκπαίδευση, τηλε-γνωριμίες, τηλε-συνευρέσεις, τηλε-φωνο, τηλε-όραση, όλα “τηλε”, όλα από μακριά…
Ο Αδωνις πήγε στο Αγιο Ορος αλλά -δυστυχώς για την υγεία, γενική και ατομική- ξαναγύρισε.
Τέτοιες μέρες (τέλη Δεκέμβρη) του 1847 ο Karl Marx έδινε την τελική μορφή στο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο». Τρεις μήνες μετά τον θάνατό του, τον Ιούνιο του 1883, ο Friedrich Engels συνόψιζε το περιεχόμενό του και απέδιδε εξ ολοκλήρου στον Marx την πατρότητα της κεντρικής ιδέας:
«Η βασική ιδέα που κυριαρχεί στο Μανιφέστο είναι η ιδέα ότι η οικονομική παραγωγή και η κοινωνική διάρθρωση κάθε ιστορικής εποχής που προέρχεται απ‘ αυτήν, αναγκαστικά αποτελούν τη βάση για την πολιτική και πνευματική ιστορία αυτής της εποχής, ότι σύμφωνα μ‘ αυτά (από τον καιρό της διάλυσης της παμπάλαιας κοινής ιδιοκτησίας της γης) όλη η ιστορία ήταν ιστορία ταξικών αγώνων ανάμεσα σε τάξεις εκμεταλλευόμενες και τάξεις εκμεταλλεύτριες, ανάμεσα σε τάξεις υποτελείς και τάξεις κυρίαρχες, στις διάφορες βαθμίδες της κοινωνικής εξέλιξης, ότι όμως ο αγώνας αυτός έχει φτάσει τώρα μια βαθμίδα όπου η εκμεταλλευόμενη και καταπιεζόμενη τάξη (το προλεταριάτο) δε μπορεί πια ν‘ απελευθερωθεί από την τάξη που την εκμεταλλεύεται και την καταπιέζει (από την αστική τάξη), χωρίς να απελευθερώσει σύγχρονα και για πάντα ολόκληρη την κοινωνία από την εκμετάλλευση, την καταπίεση και τους ταξικούς αγώνες. Αυτή η βασική ιδέα ανήκει αποκλειστικά και μόνο στον Marx».
Τι κι αν θα φύγει ο παλιός και θα ‘ρθει νέος χρόνος;
Ούτε ως αστείο στέκει πια να τρίξει κάποιος θρόνος.
Κοκκινοσκουφίτσα
