Κάθε φορά που οι αγρότες βγαίνουν και κλείνουν με τα τρακτέρ τους δρόμους, διεκδικώντας μαχητικά τα δικαιώματά τους, τότε θυμούνται διάφοροι ότι οι αγρότες παίρνουν «πλουσιοπάροχες κοινοτικές επιδοτήσεις». Οταν οι αγρότες δεν κινητοποιούνται, ουδείς ασχολείται μαζί τους.
Ξεχνούν, όμως, ότι για όσο διάστημα αυτές οι επιδοτήσεις ήταν συνδεδεμένες με την παραγωγή, δηλαδή μέχρι το 2003, δίνονταν για να εξασφαλίζουν τις απαραίτητες ποσότητες αγροτικών προϊόντων και σε πολύ χαμηλές τιμές οι βιομήχανοι που ασχολούνται με τη μεταποίηση των αγροτικών προϊόντων. Από την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, ακόμη και στις καλές χρονιές, οι τιμές του σύσπορου βαμβακιού δεν ξεπέρασαν τα 0,4 ευρώ το κιλό. Οι μέσες στρεμματικές αποδόσεις στην Ελλάδα κινήθηκαν γύρω στα 300 κιλά. Αυτό σημαίνει ότι τα έσοδα από την εμπορική τιμή για κάθε στρέμμα δεν ξεπέρασαν τα 120 ευρώ, ποσό μικρότερο από τα καλλιεργητικά έξοδα, ακόμη και τις χρονιές που ήταν καλές και η εμπορική τιμή και η στρεμματική απόδοση. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, τι γίνεται τις χρονιές όπως το 2008.
Ξεχνούν ακόμη το σπουδαιότερο. Τις παροχές που παίρνει το μεγάλο εμπορικό, βιομηχανικό και εφοπλιστικό κεφάλαιο από τον κρατικό προϋπολογισμό. Παίρνουν επιδοτήσεις που φτάνουν μέχρι το 60% της «επένδυσης», την οποία βέβαια υπερτιμολογούν. Παίρνουν λεφτά από το χρηματιστήριο, με το πρόσχημα την υλοποίηση ενός αναπτυξιακού προγράμματος, και έτσι δεν βάζουν δεκάρα από τα δικά τους κεφάλαια. Και όλα αυτά με την υποχρέωση να λειτουργήσει η επιχείρησή τους μόνο για πέντε χρόνια. Επιπλέον, δεν είναι υποχρεωμένοι να δημιουργήσουν συγκεκριμένο αριθμό θέσεων εργασίας. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτές οι παροχές προς το μεγάλο κεφάλαιο. Για παράδειγμα, μόλις αρχίσει μια βιομηχανία να λειτουργεί, θα απαιτήσει από το υπουργείο Εργασίας να πάρει ένα πρόγραμμα «κατάρτισης» των εργατών της κατά τη διάρκεια της παραγωγικής διαδικασίας και θα βάλει όλα τα λεφτά στο ταμείο της χωρίς να δαπανήσει τίποτα.
Το 2006, η κυβέρνηση της ΝΔ μαζί με το ΠΑΣΟΚ επικύρωσε στη Βουλή τέσσερις υπουργικές αποφάσεις με τις οποίες εγκρίθηκε η επιδότηση τεσσάρων τουριστικών συγκροτημάτων στην Καλαμάτα και στη Πύλο. Το ύψος της συνολικής επιδότησης ξεπέρασε τα 450 εκατ. ευρώ. Κανένας από τους ευρωλιγούρηδες (κυβερνητικός ή μη) δεν σηκώθηκε τότε να διαμαρτυρηθεί γι’ αυτό το τεράστιο δώρο. Συγκρίνοντας τις κρατικές χρηματοδοτήσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο και προς τους αγρότες, θα διαπιστώσουμε ότι από τη μια έχουμε τη ροή μέσω ενός αγωγού καυσίμων και από την άλλη τη ροή μέσα από ένα σωληνάκι φυσιολογικού ορού. Μετρούν τις σταγόνες του ορού και όταν αυξάνεται η ροή τους αρχίζουν να φωνάζουν και να διαμαρτύρονται, ότι γίνεται προκλητική χρηματοδότηση των αγροτών!
