Ουρά έκαναν και χτες χιλιάδες Μοσχοβίτες, περιμένοντας υπομονετικά ν’ αφήσουν μερικά κόκκινΑ γαρύφαλα στο μνημείο του Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν στο νεκροταφείο στα τείχη του Κρεμλίνου, πίσω από το Μαυσωλείο του Λένιν. Ανθρωποι όλων των ηλικιών δεν ξεχνούν τον πρώτο γενικό γραμματέα του κόμματος των Μπολσεβίκων και ηγέτη της ΕΣΣΔ, τον κομμουνιστή που καθοδήγησε τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, τον κόκκινο στρατηλάτη που συνέτριψε τον ναζισμό στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο των λαών της ΕΣΣΔ.
Ανάμεσα σ’ αυτούς που πήγαν ήταν και ο γραμματέας του «Κομμουνιστικού» Κόμματος Ρωσικής Ομοσπονδίας, Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, παρέα με τον υποψήφιο του κόμματός του για την προεδρία της Ρωσίας (έχουν εκλογές σε λίγες μέρες), Νικολάι Χαριτόνοφ.
Τι δουλειά έχει ένας ξεφτιλισμένος ρεβιζιονιστής-ιμπεριαλιστής πολιτικός να αποδίδει τιμές στην επέτειο του θανάτου του μπολσεβίκου ηγέτη; Ο,τι δουλειά είχαν και οι αξιωματικοί του Συντάγματος Πρεομπραζένσκι (τσαρική φρουρά που την ανασύστησε ως προεδρική φρουρά ο Πούτιν) που χαιρετούσαν σε στάση προσοχής την ώρα που ο Ζιουγκάνοφ άφηνε τα δικά του γαρύφαλα πάνω στο σωρό που είχε δημιουργηθεί από τα γαρύφαλα των ανώνυμων πολιτών.
Ολα αυτά τα τομάρια προσπαθούν να κόψουν και να ράψουν τον Στάλιν στα μέτρα τους. Ο Πούτιν αναφέρεται μόνο στο ρόλο του Στάλιν στη νίκη κατά των ναζί, ο Ζιουγκάνοφ θέλει να μαζέψει ψήφους από πολίτες που τιμούν τον κομμουνιστή Στάλιν, γι’ αυτό και εμφανίζεται στη νεκρόπολη του Κρεμλίνου, για να τον δουν και να ψηφίσουν τον υποψήφιό του, έστω και με ψήφο ανοχής. Αν δεν υπήρχε αυτό το λαϊκό ρεύμα απόδοσης τιμής στον Στάλιν, ο Ζιουγκάνοφ όχι μόνο δε θα πατούσε το πόδι του εκεί, αλλά θα συνέχιζε αυτό που έκαναν επί δεκαετίες ο Χρουτσιόφ και οι επίγονοί του ρεβιζιονιστές, ρίχνοντας λάσπη στο έργο και την προσωπικότητα του μπολσεβίκου ηγέτη.
Η υποκριτική… «σταλινίτιδα» των ρεβιζιονιστών ηγετών όλου του κόσμου, που άρχισε να αναπτύσσεται μετά την κατάρρευση του παλινορθωμένου καπιταλισμού, είναι και μια έμμεση παραδοχή της ήττας τους. Ο Στάλιν τους νίκησε ακόμα και νεκρός και αυτοί οι άθλιοι σπεκουλάρουν πολιτικά, γλείφοντας εκεί που έφτυναν.
Οταν ο Πούτιν διέταξε την εισβολή στην Ουκρανία, το πρώτο που έκανε σε επίπεδο προπαγάνδας ήταν να επιτεθεί στην πολιτική των μπολσεβίκων, του Λένιν και του Στάλιν, στο εθνικό ζήτημα. Ο Ζιουγκάνοφ στηρίζει την εισβολή στην Ουκρανία, γιατί είναι και αυτός ένας ιμπεριαλιστής πολιτικός. Η πρόστυχη παρουσία του στο μνημείο του Στάλιν, στην επέτειο του θανάτου του, είναι ύβρις. Μια ύβρις που κάποια στιγμή θα την τιμωρήσει το ρωσικό προλεταριάτο.
