Όπως γράψαμε, προτού ακόμα ο Μητσοτάκης πάρει το κρατικό αεροπλάνο για την Ουάσινγκτον, η επίσκεψη στο Λευκό Οίκο δεν επρόκειτο να βγάλει κάτι καινούργιο. Για τους αμερικανούς προέδρους οι συναντήσεις με… φύλαρχους Μπανανιών είναι μια βαριεστημένη διαδικασία που την διεκπεραιώνουν με τη λογική της «ξεπέτας». Την ουσιαστική δουλειά την κάνει η ανώτερη γραφειοκρατία του αμερικανικού «βαθέος κράτους» στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το Πεντάγωνο, καθώς και οι σύμβουλοι του προέδρου που είναι επιφορτισμένοι με την παρακολούθηση των αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή που βρίσκεται η Μπανανία.
Ο Μπάντεν φρόντισε να το δείξει αυτό εμφατικά. Πώς; Εκφωνώντας στη δεξίωση μια ομιλία στην οποία δεν είπε -κυριολεκτικά- τίποτα το πολιτικό, που να έχει την παραμικρή συνάφεια με τα ιδιαίτερα συμφέροντα του ελληνικού αστικού κράτους. Όλο καλαμπουράκια αμερικανικού τύπου και αναφορές στους ελληνοαμερικανούς παράγοντες, που έψαχνε να τους βρει μέσα στην αίθουσα και τους φώναζε με τα μικρά τους ονόματα. Ναι, αυτοί έχουν σημασία για τον Μπάντεν και το Δημοκρατικό Κόμμα, γιατί μαζεύουν ψήφους και λεφτά για τις προεκλογικές καμπάνιες.
Επειδή έπρεπε να πει και μερικά λόγια για την ελληνική επανάσταση του 1821, μιας και η δεξίωση είχε ως πρόσχημα τη συμπλήρωση δύο αιώνων από την πραγματοποίησή της, του τα είχαν γράψει για να τα διαβάζει από εκείνο το καταπληκτικό, σχεδόν αόρατο σύστημα που χρησιμοποιούν οι αμερικανοί πρόεδροι για να δείχνουν ότι δήθεν μιλούν από στήθους, ενώ στην πραγματικότητα διαβάζουν γραπτό κείμενο.
Αντίθετα, ο Κούλης, χωρίς τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει αυτό το σύστημα, πήρε το γαλάζιο ντοσιέ και διάβασε την ομιλία του από γραπτό κείμενο. Στα αγγλικά κιόλας, για να δείξει και σ’ αυτό το επίπεδο πόσο αμερικανόδουλος είναι. Η ομιλία του είχε ελεγχθεί προσεκτικά από το «σταφ» του Λευκού Οίκου για να μην ξεφύγει από τα όρια. Μόνο οι ντόπιοι στην Ελλάδα μπορούσαν να διακρίνουν κάποιες αντιτουρκικές μπηχτές, χωρίς όμως να ονοματίζεται η Τουρκία (αυτή η λέξη, προφανώς, απαγορεύτηκε). Κι αυτές οι μπηχτές επιτράπηκαν για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης στην Ελλάδα. Να μην τον κατηγορήσει η αντιπολίτευση ότι δεν έθεσε τα… εθνικά θέματα ενώπιον του «πλανητάρχη».
Ο Μπάντεν, όμως, όπως προείπαμε, δεν έκανε την παραμικρή νύξη. Μόνο καλαμπουράκια και «χτυπήματα στην πλάτη». Ο Μητσοτάκης αναφέρθηκε ονομαστικά στην Κρήτη (Σούδα) και στην Αλεξανδρούπολη, χαρακτηρίζοντας ευθέως την τελευταία διακομετακομιστικό κόμβο που έχει σημασία για τις ΗΠΑ για τον πόλεμο στην Ουκρανία! Και επανέλαβε τις υποσχέσεις που κάθε έλληνας πρωθυπουργός που διαβαίνει την πύλη του Λευκού Οίκου δίνει, για το πόσο πιστή υπηρέτρια των ΗΠΑ είναι η Ελλάδα. Τα έλεγε αυτά τα ξενόδουλα και αηδιαστικά και χασκογελούσε με εκείνο το ανατριχιαστικό χαμόγελο των Μητσοτάκηδων.
Είναι σίγουρο πως ο Μητσοτάκης θα κατηγορηθεί (από την αντιπολίτευση και τους Ελληναράδες) ότι έδωσε πολλά και δεν πήρε τίποτα. Ότι δεν πήρε ούτε υπόσχεση για συμμετοχή στο πρόγραμμα των F-35, παρά μόνο εξέφρασε αίτημα και ευχή να μπει και το ελληνικό κράτος στο «πρότζεκτ». Θα κατηγορηθεί ότι δεν πήρε τίποτα στα ελληνοτουρκικά κτλ. κτλ. Το έχουμε δει πολλές φορές το έργο με προκατόχους του Μητσοτάκη. Εκείνοι έφερναν καμιά παρτίδα οπλικά συστήματα (όχι τζάμπα, χρυσοπληρωμένα από εμάς, τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας), ενώ ο Μητσοτάκης δεν πήγε για… ψώνια. Τα F-16 τα ψώνισε ο Τσίπρας από τον Τραμπ, ο Μητσοτάκης ψώνισε Ραφάλ και φρεγάτες Μπελαρά από τον Μακρόν, η αναβάθμιση των υπόλοιπων φρεγατών δεν είναι ακόμα «ώριμη» ως παραγγελία, οπότε δεν είχε τέτοιο σκοπό το ταξίδι.
Τότε τι σκοπό είχε; Ο Μητσοτάκης παρακάλεσε να πάρει την πρόσκληση για να κάνει δημόσιες σχέσεις και να ενισχύσει το καταρρακωμένο προφίλ του στο εσωτερικό. Να εμφανιστεί σαν… ηγέτης παγκόσμιου διαμετρήματος. Δεν του έκανε το χατίρι ο Μπάντεν (που λόγω και ηλικίας μια βαριεστημάρα την έχει), δεν έβαλε στην ομιλία του πολιτικά θέματα (εκτός από την αντι-ρωσική προπαγάνδα, φυσικά, στην οποία προσχώρησε ασμένως ο Μητσοτάκης), όμως οι επί του πρωτοκόλλου του Λευκού Οίκου φρόντισαν να δώσουν ένα χαρακτήρα συνάντησης «οικογένεια με οικογένεια»!
Ηταν η Τζιλ Μπάιντεν που προσφώνησε τον σύζυγό της, αφού προηγουμένως φρόντισε -εν είδει «θείας από το Σικάγο»- να συστήσει στο κοινό τις κόρες του Μητσοτάκη! «Σηκωθείτε να πείτε ένα γεια», κορίτσια! Ήταν η… συγκλονιστική ατάκα που θα τη ζήλευε η μακαρίτισσα η Γεωργία Βασιλειάδου. Και στην ομιλία του sleepy Joe είχαν γράψει αναφορά στη Μητσοτάκαινα και τις Μητσοτακοπούλες. Γιατί έλειπε ο γιος; Για να αποφευχθεί το «κράξιμο» περί δυναστείας και διαδόχου. Αυτός ήδη κάνει το «αγροτικό» του στις Βρυξέλλες.
Τι έμεινε τελικά; Μια παραδοσιακή εκδήλωση ελληνικής αστικής αμερικανοδουλείας, με μητσοτακικές πινελιές, και ένα αηδιαστικό βλαχομπαρόκ που πέρα από τις αναφορές στις κόρες, υποδηλώθηκε και με το κάτι σαν πετραχήλι που είχε κρεμάσει στο λαιμό της η σύζυγος του Μητσοτάκη και έκανε «μπαμ» δίπλα στην απλά ντυμένη σύζυγο του Μπάντεν. Λες και βάλθηκε να την εξευτελίσει η Αμερικάνα: «Εμείς έχουμε τη δύναμη και δεν έχουμε ανάγκη από επιδείξεις κοσμημάτων».