Ακούστηκε σαν ανέκδοτο: ο Κούλης είναι αποφασισμένος να χτυπήσει την οικογενειοκρατία, γι' αυτό ανακοίνωσε ότι κανένα μέλος της οικογένειάς του δε θα καταλάβει υπουργικό ή πολιτειακό πόστο στην κυβέρνησή του. Ανέκδοτο, φυσικά, η καταπολέμηση της οικογενειοκρατίας, αν αναλογιστούμε πώς έγινε πολιτικός ο ίδιος ο Κούλης και πόσοι γόνοι δεξιών πολιτικών τζακιών φιγουράρουν στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ (δύο Καραμανλήδες με το ίδιο όνομα, Ολγα Κεφαλογιάννη, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, Χρίστος Δήμας είναι μερικά από τα ονόματα που μας έρχονται πρόχειρα).
Επομένως, το όλο ζήτημα παύει να έχει γενική πολιτική σημασία και περιορίζεται στα εσωτερικά της οικογένειας Μητσοτάκη. Ο Κούλης, προκειμένου να κάνει πράξη τις… αρχές του, αποφάσισε να αδικήσει την αδερφή του (το είπε κιόλας, ότι η απόφασή του είναι άδικη για τη Ντόρα, για να μη χρειαστεί να απαντήσει εκ των υστέρων στις σχετικές βολές). Και τον γιο της Ντόρας, βεβαίως-βεβαίως (ή μήπως κυρίως;).
Τα πράγματα στην «οικογένεια» δεν είναι αρμονικά. Αυτό είναι γνωστό από καιρό. Από τότε που ο Σαμαράς υποχρέωνε τη Ντόρα να φύγει από τη ΝΔ και ο Κούλης παρέμενε και γινόταν και υπουργός του Σαμαρά. Στις εσωκομματικές εκλογές η Ντόρα στήριζε παρασκηνιακά τον Βαγγέλα. Οταν ο Κούλης νίκησε, κατσικώθηκε αμέσως στο πρώτο έδρανο της Βουλής, δίπλα στον αρχηγό Κούλη, για να της διαμηνυθεί λίγες μέρες αργότερα να ξεκατσικωθεί και να καθήσει αλλού. Δεν της έδωσε ούτε το σκιώδες χαρτοφυλάκιο των Εξωτερικών, μολονότι ήταν το μοναδικό στέλεχος πρώτης γραμμής της ΝΔ που είχε ασκήσει επί σειρά ετών καθήκοντα υπουργού Εξωτερικών.
Μετά άρχισε η «κάθοδος» του υιού Μπακογιάννη από τη Λαμία στην Αθήνα. Με δηλώσεις, με συνεντεύξεις, με μια εκστρατεία διαρκείας, η οποία περιείχε και… ήπιες/έμμεσες βολές κατά του Κούλη. Λογικό ήταν ο τελευταίος να αισθανθεί την απειλή, συνειδητοποιώντας ότι η αδερφή του παραμέρισε όχι για χάρη του ίδιου, αλλά για να ανοίξει δρόμο στον γιο της.
Τώρα, ο Κούλης κάνει την αποφασιστική κίνηση για να περιθωριοποιήσει (τουλάχιστον για ένα διάστημα) την αδερφή του και τον γιο της. Η Ντόρα οφείλει να αρκεστεί σε μια απλή βουλευτική θέση και ο γιος της το πολύ στη διεκδίκηση του δήμου Αθηναίων (θέση στη Βουλή, δίπλα στη μάνα του, δύσκολα θα μπορούσε να διεκδικήσει). Ο τελευταίος νέος είναι ακόμα, οπότε μπορεί ν' ακολουθήσει μια διαδρομή που ακολούθησαν και άλλοι (ο Τσίπρας για παράδειγμα).
Δεν αμφιβάλλουμε ότι η Ντόρα ήταν ενήμερη για τις ανακοινώσεις του Κούλη. Οπως δεν αμφιβάλλουμε ότι «ξίνισε» (φάνηκε από τις αντιδράσεις της). Δεν είχε όμως άλλη επιλογή. Από τώρα και μετά θα αναζητήσει τρόπους αντίδρασης. Και θα χτυπήσει με… μητσοτακικό τρόπο (αυτόν τον ξέρει καλύτερα από τον Κούλη, γιατί θήτευσε δίπλα στον πατέρα της επί πολλά χρόνια). Ολ' αυτά, όμως, οι βυζαντινού τύπου ίντριγκες σε μια ισχυρή πολιτική φαμίλια, γιατί θα έπρεπε να απασχολούν τον ελληνικό λαό; Ας μας πουν έναν έστω λόγο που προσδίδει σ' αυτά το παραμικρό κοινωνικό ενδιαφέρον. Παρακαλούμε πολύ, να μη μας πει κανένας ότι ο Κούλης χτυπάει την οικογενειακρατία, γιατί αυτό ξεπερνά οποιαδήποτε αίσθηση του χιούμορ.
ΥΓ1. Τόσο βέβαιος είναι ο Κούλης ότι θα γίνει πρωθυπουργός, που φτιάχνει από τώρα υπουργικό συμβούλιο, σπεύδοντας να ανακοινώσει ότι αποκλείει την αδερφή του και τον γιο της;
ΥΓ2. Για τη σπέκουλα των συριζαίων, που έβαλαν τα παπαγαλάκια τους να θρηνούν για τη… μεγάλη πολιτική απώλεια (της Ντόρας) δε χρειάζεται να πούμε τίποτα. Σπέκουλα!
