Την προηγούμενη φορά που θέλησε να καταθέσει το «όραμά του» για το μέλλον της ΕΕ (στην επετειακή φιέστα της Ρώμης), Μέρκελ και Ολάντ του «έκοψαν τον κώλο», απαγορεύοντάς του να πει οτιδήποτε εκτός από κοινοτοπίες. Τούτη τη φορά εκμεταλλεύτηκε την ομιλία «για την κατάσταση της Ενωσης», που ο πρόεδρος της Κομισιόν πρέπει να εκφωνεί κάθε χρόνο ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (αυτού του διακοσμητικού οργάνου της ΕΕ) για να πει μερικά πράγματα που πιστεύει ότι θα τον βάλουν στη χορεία των «μεγάλων οραματιστών της ευρωπαϊκής ιδέας».
Ο Γιούνκερ πρότεινε (αφού φρόντισε να διευκρινίσει ότι πρόκειται για αυστηρά προσωπικές του θέσεις) να εκλέγεται με άμεση ψηφοφορία ένας πρόεδρος της ΕΕ, που θα είναι παράλληλα και πρόεδρος της Επιτροπής, και κάτω απ' αυτόν ένας αντιπρόεδρος, που θα ασκεί και καθήκοντα προέδρου στο Εurogroup. Υποτίθεται ότι μ' αυτή την πρόταση συνταιριάζει τη γαλλική πρόταση για ορισμό υπουργού Οικονομικών και ενιαίο προϋπολογισμό της Ευρωζώνης και την άρνηση της Γερμανίας στο να υπάρξει ενιαίος προϋπολογισμός (ενώ δέχεται να οριστεί υπουργός Οικονομικών με καθήκοντα αυστηρού ελέγχου επί της κατάρτισης και εκτέλεσης των εθνικών προϋπολογισμών). Σύμφωνα με την πρόταση Γιούνκερ, δε θα υπάρχει προϋπολογισμός της Ευρωζώνης, αλλά μια «ενισχυμένη γραμμή» για την Ευρωζώνη στο πλαίσιο των προϋπολογισμών της ΕΕ.
Ολ' αυτά δεν είναι παρά φλυαρίες ενός πολιτικού που έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, έχει όμως δείξει εκπληκτική ικανότητα προσαρμογής στις αντιτιθέμενες θέσεις των ηγεμονικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της ΕΕ. Ο Γιούνκερ διετέλεσε πρόεδρος του Eurogroup και στη συνέχεια εκλέχτηκε πρόεδρος της Κομισιόν, μολονότι εκείνη την περίοδο βαρυνόταν με οικονομικά σκάνδαλα κατά τη μακρά θητεία του ως πρωθυπουργού και υπουργού Οικονομικών του Λουξεμβούργου. Καλοβλέπει, λοιπόν, μια αναβάθμιση για την πάρτη του (να πάρει και τις αρμοδιότητες που σήμερα ασκεί ο Τουσκ και να προεδρεύει στις συνόδους κορυφής της ΕΕ).
Οι αποφάσεις, όμως, δε θα ληφθούν σ' αυτό το επίπεδο (κι αυτό το ξέρει καλά ο Γιούνκερ). Θα ληφθούν πρώτα στο επίπεδο του γερμανογαλλικού άξονα και στη συνέχεια στο επίπεδο της άτυπης τετραμερούς που δημιούργησαν Γερμανία και Γαλλία, με τη συμμετοχή της Ιταλίας και της Ισπανίας. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μακρόν θα παρουσιάσει το δικό του «όραμα» για τη μετεξέλιξη της ΕΕ στις 28 Σεπτέμβρη, ώστε τα όσα θα πει να μην επηρεάσουν ούτε στο ελάχιστο τις γερμανικές εκλογές στις 24 Σεπτέμβρη.
Κατά τα άλλα, από την αφόρητη φλυαρία της ομιλίας Γιούνκερ ξεχωρίσαμε το ευδιάκριτο «άνοιγμα» προς το τρίγωνο Γερμανίας-Γαλλίας-Ιταλίας, που θέλει να φράξει την κινέζικη διείσδυση στο μετοχικό κεφάλαιο ευρωπαϊκών επιχειρήσεων. «Η Ευρώπη πρέπει πάντοτε να υπερασπίζεται τα στρατηγικά της συμφέροντα» τόνισε ο Γιούνκερ. Και κατέληξε με νόημα: «Είναι πολιτικό καθήκον να γνωρίζουμε τι συμβαίνει στην ίδια την αυλή μας, για να μπορούμε να προστατεύσουμε τη συλλογική μας ασφάλεια αν χρειαστεί». Αρα, τάσσεται ανοιχτά στο πλευρό του ιμπεριαλιστικού τριγώνου, που ζητά να μπορεί η Κομισιόν να φράζει την κινέζικη διείσδυση.