♦ Η υπόθεση έχει και ένα ελληνικό σκέλος, όπως θυμόμαστε. Στο πλαίσιο της αστυνομικοδικαστικής επιχείρησης, που έγινε την άνοιξη του 2015 σε μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες, συνελήφθησαν τέσσερις τούρκοι αγωνιστές και στην Ελλάδα. Οργανώθηκαν κινητοποιήσεις αλληλεγγύης, οι τρεις αφέθηκαν ελεύθεροι, ενώ ένας (ο Ντενίζ Πεκτάς) παραδόθηκε στις γερμανικές αρχές, που άσκησαν διώξεις εναντίον μελών της οργάνωσης ΑΤΙΚ (Συνομοσπονδία Τούρκων Εργατών στην Ευρώπη), κατηγορώντας τους ως «τρομοκράτες», με τον ισχυρισμό ότι είναι μέλη της οργάνωσης TKP/ML, που στην Τουρκία είναι παράνομη, όπως όλες οι οργανώσεις της άκρας Αριστεράς. Στις 17 Ιούνη, θα ξεκινήσει στο Μόναχο η δίκη δέκα μελών της ΑΤΙΚ, με βάση ένα κατηγορητήριο φτιαγμένο από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, το οποίο αναπαράγει ο γερμανικός αστυνομικοδικαστικός μηχανισμός, στο πλαίσιο της «αντιτρομοκρατικής» συνεργασίας ανάμεσα στις δύο χώρες. Μπορεί η ΕΕ να διαμαρτύρεται όταν ο Ερντογάν διώκει στελέχη της τουρκικής αστικής αντιπολίτευσης και του Τύπου της, όταν όμως πρόκειται για «τρομοκράτες», όχι μόνο ξεχνά να διαμαρτυρηθεί αλλά παίρνει μέρος στην οργάνωση των διώξεων. Στις σημερινές συνθήκες, μάλιστα, της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας για το προσφυγικό, ο γερμανικός ιμπεριαλισμός δεν το 'χει σε τίποτα να προσφέρει κάποιους αγωνιστές πεσκέσι στον Ερντογάν. Γι' αυτό και η αλληλεγγύη μας στους αγωνιστές της ΑΤΙΚ είναι δεδομένη.
♦ Ορισμένες φορές το χιούμορ πραγματικά τσακίζει κόκαλα. Το αφισάκι είναι κολλημένο σε τοίχο στο Φυσικό του ΕΚΠΑ. Είναι ανυπόγραφο, αλλά μπορεί κανείς να διακρίνει μια κριτική από τ' αριστερά που δεν είναι αναρχική. Μια εύστοχη κριτική εκείνης της πολιτικής κατεύθυνσης που για να γίνει… προσιτή στο λαό (ή μήπως για να προσεγγίσει τον ΣΥΡΙΖΑ παλιότερα, τη ΛΑΕ σήμερα;), σκάρωσε ένα τάχαμου «μεταβατικό πρόγραμμα», βγαλμένο λες από τα κιτάπια του πάλαι ποτέ «αριστερού ευρωκομμουνισμού». Βασικά προτάγματα αυτού του -με το συμπάθειο- προγράμματος είναι μια σειρά ηχηρά συνθήματα, που όταν τα αφαιρέσεις από τη βασική προϋπόθεση υλοποίησής τους, μετατρέπονται στο αντίθετό τους: σε συνθήματα ενσωμάτωσης στη λογική της διαχείρισης του καπιταλισμού. Τα λεγόμενα μεταβατικά συνθήματα, όρος που καθιερώθηκε την εποχή της Κομμουνιστικής Διεθνούς, είναι συνθήματα για μια επαναστατική κατάσταση. Για παράδειγμα, το σύνθημα «όλη η εξουσία στα σοβιέτ», που έριξε ο Λένιν τον Απρίλη του 1917, ήταν ένα μεταβατικό σύνθημα. Οταν δεν υπάρχει επαναστατική κατάσταση, τότε τα μεταβατικά συνθήματα γίνονται συνθήματα ενσωμάτωσης.